Het is bijna zo ver!

Morgen, op oudejaarsnacht, mogen we het kaarsje van 2018 uitblazen dat ik met deze bewerking in een enigszins andere, poëtische vorm heb gegoten...

Wafel

Als uitsmijter van al dat voorbije gefeest trakteer ik jullie op een lekkere wafel, maar misschien zitten jullie nog met een overvolle maag en gaat deze er niet meer in *wink, big smile*.

Een stille wens...

Feest...

Ik wens jullie via dit ouderwets, bewerkt kaartje een schitterende kerstavond toe. En voor morgen:

Ons keukenprinsje hihi.

En wie is tijdens de feestelijke weken bedrijvig in de keuken bezig? Juist ja, onze Zweedse - pardon- Vlaamse topkok, Leflamand geheten *wink, big smile*. Fijn weekend lieve webbies, geniet er van!

Nacht...

Dromen

pas wanneer wij
in een wereld
waar fantasie meer biedt
dan werkelijkheid

elkaar in wakende sluimering
laten dromen
dat sprookjes niet alleen
in boeken bestaan

zullen wij iedere dag
gelukkig verder spelen
zelfs geloven dat regen
ons geen verdriet
maar vreugdetranen giet
© verhavert

De laatste weken gaan nu in...

Traditiegetrouw en net zoals de voorgaande jaren,  heb ik voor jullie gedurende de laatste weken vóór 2019 enkele bewerkingen klaar gestoomd. Ik hoop dat jullie dat zullen appreciëren, zo niet, dan heb ik er toch veel plezier aan gehad om ze te maken hihi..

HOLLYWOOD OP DE WERELDTENTOONSTELLING VAN GENT 1913?

Recent is bij sterke uitvergroting van een postkaart uit ca. 1913, op de noordzijde van het Koningin Maria Hendrikaplein, via een uithangbord een tot nu toe onbekend vroeg Gents filmzaaltje als 'buur' en 'voorloper' van de bekende Ciné Rex geïdentificeerd...

Het perceel van de anno 1932 gebouwde Ciné Rex naar ontwerp van de Gentse architect Geo Henderick (1876-1957) was ten tijde van de Gentse Wereldtentoonstelling 1913 nog braakliggend. De rechtse buur van deze latere Interbellum filmzaal was in 1913 - op het prestigieuze mega Flandriahotel na - één van de kleinere hotels die tegenover het nieuwe Sint Pietersstation op het Koningin Maria Hendrikaplein verrezen. Op het gelijkvloers (in de achterzaal?) van dit hotel blijkt toen in functie van de Wereldtentoonstelling een filmzaaltje geïmproviseerd - op foto herkenbaar aan het ovaal (art nouveau?) uithangbord waarop nog nét leesbaar: "LAMM'S (LÄMM'S) THEATRE"...

Het handelt zich hier zonder twijfel om een initiatief van de (toen) nog bij ons onbekende (Karl) Lämmle (Laemmle) - een Duits-Joodse migrant in 1884 uitgeweken naar de Verenigde Staten - die zich na 1900 daar had ontpopt als filmexploitant. Er is spijtig genoeg verder (voorlopig) weinig over zijn aanwezigheid 1913 binnen Gent - zelfs binnen Europa - gepubliceerd. Het was wel geen avonturier die winst zocht op de Expo. In de Verenigde Staten had hij immers al een stevige reputatie opgebouwd. Hij overleed in 1939 als één van Amerika's bekendste film-mogols...

CARL LAEMMLE (KARL LÄMMLE, Laupheim BRD 1867-Beverly Hills 1939) was een typisch "American Dream" product - "The German who invented Hollywood"... Na '12 stielen en 13 ongelukken' had hij in Chicago geïnvesteerd in zgn. Nickelodeons (5-cent filmtheaters met 'kijkkasten') en in Laden-Kino's (café-cinés). In 1908 leidde "Lucky" Laemmle al het grootste filmverdeelhuis en apparatuurbedrijf in de Verenigde staten. en met de slagzin "I am the moving picture man" en "It can be done!" stichtte hij in 1910 zijn eigen productiehuis IMP (de Independent Moving Picture Company) dat in 1912 fusioneerde tot Universal Pictures. Als gewiekst zakenman won hij al zijn processen tegen Thomas Edison om met diens patenten eigen films te kunnen produceren en verdelen. Filmpionier Laemmle werkte als eerste in Hollywood met "stars" - filmsterren - en maakte hen beroemd door ze met naam te afficheren. In 1913 stelden zijn studio's als toenmalig grootste van Amerika 2000 mensen te werk. Zijn beroemdste (latere) producties zijn o.a. The Hunchback of Notre Dame (1923), The phantom of the opera (1925), All Quiet on the Western Front (1930, waarvoor hij een Oscar kreeg), Dracula & Frankenstein (1931) en The Mummy (1932).

Heel goed mogelijk dus dat een vertegenwoordiger of concessionaris van zijn firma (of Laemmle zélf?) te Gent neerstreek op een 'strategisch' gekozen ligging tegenover het Sint Pietersstation om zijn films in Europa te promoten. In 1912 had Laemmle al in Berlijn zijn eerste Europese kantoor geopend. Vanaf 1913 reisde hij elk jaar gedurende verschillende maanden door Europa om voor zijn pas opgerichte Universal filmmaatschappij zakelijke contacten te leggen. Of de omstandigheden van de Eerste Wereldoorlog dit hebben onderbroken is niet bekend.

Op de vorige internationale wereldtentoonstelling te Turijn (1911) stond Laemmle's productiefirma nog in haar beginfase en is zijn aanwezigheid er niet bekend. Maar toen zijn verhuurbedrijf zich op de Gentse Wereldtentoonstelling voor Europa introduceerde had hij als producer al honderden kortfilms ('shorts') op zijn naam te verdelen: ca. 120 nog uit 1909 en 1910, ca. 140 uit 1911 en ca. 225 uit 1912. In 1913 zouden dat aantal nog eens met ca. 183 aangroeien! Méér dan Pathé of Gaumont toen samen aan te bieden hadden...

Terwijl Gaumont (zaal Le Carillon in de Korte Dagsteeg - de latere Savoy) en Pathé (aanvankelijk in de Vlaanderenstraat, nadien in Oud Gent, aan 't Zuid) nog voor de zekerheid van Gents kijkpubliek voor de omgeving van het oude Zuidstation opteerden, koos Laemmle blijkbaar vooruitziend de ligging tegenover het recent gerealiseerde Sint Pietersstation en het Flandria Palace hotel - daar waar de meest kapitaalkrachtige (buitenlandse) bezoekers van de Expo afstapten...

Daardoor werd een traditie gecreëerd voor de latere bouw van buur Ciné Rex. De voorgevel van het Hotel Continental waar Laemmle (minstens) voor de duur van de Gentse Wereldtentoonstelling een filmzaaltje exploiteerde, bestaat nog steeds en nauwelijks gewijzigd. Enkel de borstweringen op de verdiepingen zijn gemoderniseerd. Op het gelijkvloers bevindt zich nu een restaurant.

In het begin van de Eerste Wereldoorlog zal alle contact met de Verenigde staten (voorlopig) verbroken zijn. Toen de Duitsers augustus 1914 België binnenvielen kan vermoedelijk ook "Lamm's Theatre" of "Lämmle's Theatre" slachtoffer geworden zijn van uitbarstingen van patriottisme. Horeca met Duits klinkende naam, waar Duits personeel tewerkgesteld was, of waar Duits bier - eens de hype van de Gentse Wereldtentoonstelling - werd geschonken, zijn toen geplunderd of gesloten o.a. de Wintergarten - het vroegere Coliseum. En na het binnenmarcheren van de Duitse troepen in Gent op 18 oktober 1914 zal ook het handelsklimaat niet meer gunstig zijn geweest voor de Amerikaan Laemmle... 

Het lijstje van de ondernemers die de 19de Internationale Wereldtentoonstelling (als dusdanig erkend door het 'Bureau International des Expositions') te Gent anno 1913 uitkozen om in de voetsporen van de Franse gebroeders Lumière hun "nouveauté" wereldkundig te maken, zoals Pathé of Gaumont, kan m.i. nu met Laemmle's USA -'connection' worden aangevuld...

Merkwaardig is een jaar vóór de dood van Carl Laemmle in 1939 een 'arthouse movie' familiebedrijf "Laemmle's Theatres" opgericht ter herinnering aan zijn eerste filmzaaltjes, door zijn achterneef Robert Laemmle (diens vader Max en oom Kurt waren neven van Carl Laemmle).

(© Guido Deseijn)

Iets om over na te denken...

Vrij vertaald:

En kruipend op de planeet Aarde,

Insecten die men het menselijk ras noemt

Verloren in tijd en in ruimte,

En betekenis...

Door al de miserie die de mens veroorzaakt op deze aardbol zou je het wel denken hé...

Ook nog te zien aan de Belgische kust...

Tot slot van onze minitrip naar de Belgische kust de afgelopen, mooie zomer, laat ik jullie een potpourri zien van alle bezienswaardigheden die niet onder één noemer te vatten zijn.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

Centrum van de Belle Epoque in Blankenberge

In het Belle Epoque Centrum (klik) maak je kennis met de mooiste tijd van de 19e en 20e eeuw: de Belle Epoque. Deze periode kent zijn gloriejaren tussen 1870 en 1914, waarin de Europese burgerij een opvallende welvaart kende.

Blankenberge ontwikkelde zich toen tot een belangrijke badstad met grote bouwkundige realisaties voor het opkomende toerisme.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken en een heel fijne nieuwe week gewenst lieve webbies!

Art Nouveau in Blankenberge

Tussen 1890 en 1915 transformeerde Blankenberge van een traditionele kustplaats in een mondain kroonjuweel met verbluffende architectuur, toonaangevend in Europa.

De periode aan het eind van de 19de eeuw en het begin van de 20ste eeuw was, zowel in ons land als in de omliggende landen, een periode van grote architectonische innovaties. Jugendstil, Art Nouveau, de neo-stijlen: de ene stroming volgde de andere op. In dit land zou vooral de Brusselse top-architect Victor Horta de heiland blijken voor zijn vakgenoten. Overal in het land werden zijn bouwkundige en decoratieve principes gevolgd.

Zo ook in Blankenberge waar architecten als Jules Heyneman en konsoorten Horta’s zwierige stijl overnamen én aanvulden met plaatselijke elementen. Immers, aan de kust heersen ruwere weersomstandigheden dan in het zachte binnenland, en de nieuwe gebouwen moesten voldoende gewapend zijn tegen weer en wind. Daarom vinden we vandaag de dag overal in Blankenberge prachtige panden in geglazuurde baksteen, robuust zonder aan sierlijkheid in te boeten.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken. En voor daarna een heel fijn weekend gewenst!

Sinterklaas?

Ziezo, van nu af aan geen polemieken meer over het sinterklaasgebeuren, ik heb in deze bewerking sint en piet tot één icoon omgevormd. Lekker goedkoop ook nog want er moet slechts één persoon uitbetaald worden *wink, big smile*. Fijn feest allemaal!

Huis van Majutte in Blankenberge

De visserswoning, meestal Huisje van Majutte (klik) genoemd, is een goed bewaarde visserswoning uit de 18de eeuw in de Breydelstraat in Blankenberge. Enkele huizen verder aan de overkant van de straat is er nog een oude visserswoning, met huisnummer 27, die minder pittoresk oogt en daarom minder bekend is. Het Huisje van Majutte is een van de weinige restanten van het vissersleven in Blankenberge.

De streekgerechten waren er erg lekker en de foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

Lichtlijn in Heist

De Lage vuurtoren van Heist is een Belgische vuurtoren waarvan het licht gedoofd is. De stad Brugge zocht na het verzanden van het Zwin als waterweg een andere uitweg naar zee, en vond die aan het begin van de 20ste eeuw met de zeehaven Zeebrugge. De vaargeul naar deze haven werd Pas van ’t Zand genoemd en werd uitgediept. Om deze vaarweg te bebakenen lieten twee ingenieurs-aannemers twee vuurtorens bouwen. Een van deze twee vuurtorens was de Lage vuurtoren die gebouwd werd tussen 1905 en 1907. Samen met de Hoge vuurtoren vormde deze een lichtlijn voor schepen die de haven van Zeebrugge wilden binnenvaren. De lichtlijn was zichtbaar voor schepen die de goede koers van 136 graden hadden, zodat de lichtbundels van het laag geleidelicht en het hoog geleidelicht zich op één lijn bevonden. Door de uitbreiding van de haven van Zeebrugge verloor de vuurtoren zijn functie en werd het licht gedoofd.

De vuurtoren staat op het einde van de Zeedijk (weliswaar op grondgebied Brugge- Zeebrugge) naast een werkzame (hogere) lichtopstand en in de schaduw van de zeedijk bebouwing. 

Hij staat tegenwoordig naast de Lichtopstand Zeebrugge Haven Hoog die samen met Lichtopstand Zeebrugge Haven Laag een nieuwe lichtlijn vormt.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

Casino van Knokke

Het Casino van Knokke (klik) is aan de Zeedijk (Albertstrand) gelegen. Het staat bekend als het grootste van de tien Belgische casino's en bevat kunstwerken van Keith Haring, René Magritte en Paul Delvaux. Helaas was het gesloten toen wij er waren, maar je kan enkele mooie opnames van de getoonde kunst bij Willy (klik) ontdekken.
Onze foto's van het gebouw zelf kan  je hier (klik) bekijken.

Voetgangersbrug in Knokke

Deze unieke en ranke constructie voor de Fiets- en voetgangersbrug (klik), ontworpen door ingenieursbureau Ney & Partners, over de drukke Elizabethlaan en de tramsporen in Knokke werd beloond met de prijs in de categorie ‘Burgelijke bouwkunde' van de Staalbouwwedstrijd 2010.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

Het Zwarte Huis in Knokke

Tijdens de afgelopen mooie zomer maakten we enkele leuke trips naar de Belgische kust en ik zal jullie er de volgende logjes verslag van uitbrengen. En we beginnen daar mee in Knokke.

Het 'Zwart Huis', op de hoek van de Dumortierlaan en de Ferdinand Mosselmanstraat werd in 1924 gebouwd door architect Huib Hoste. Bouwheer was Raymond De Beir, een huisarts uit Knokke, die tijdens de Eerste Wereldoorlog in Nederland bevriend was geraakt met Hoste.

Meer weten? Klik dan hier. En de foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

Westerbegraafplaats Gent gezien door de lens van Guido

Tot slot van onze serie over de Gentse Westerbegraafplaats toon ik jullie ook de door mij bewerkte foto's (klik) van Guido alias Leflamand en zeg er nog even bij dat we dit mooie kerkhof met de door de wolf geverfde gids Ann mochten bezoeken.

De Westerbegraafplaats is niet enkel de allerlaatste rustplaats van vele anonieme textielarbeiders, maar ook van de Gentse elite. Zij bouwden er monumentale grafmonumenten die de tand des tijds moesten doorstaan, en die onze gids (klik) in de gelegenheid stelde om enkele minder belichte hoofdstukken uit de Gentse stadsgeschiedenis uit te lichten.
Fijn weekend allemaal!

Westerbegraafplaats Gent: grafzerken

De Westerbegraafplaats (klik) werd in 1873 in gebruik genomen als seculiere begraafplaats voor voornamelijk vooraanstaande burgers. De toegangsgebouwen en de afsluitingsmuur werden tussen 1867 en 1882 opgericht naar ontwerp van de toenmalige stadsarchitect Adolphe Pauli.

Deze keer laat ik jullie mijn bewerkte foto's (klik) zien van de mooiste grafzerken

Westerbegraafplaats Gent: beelden

Op de valreep van november, maand waarin onze doden extra herdacht worden ga ik hier en in de volgende logjes een wel heel merkwaardige Gentse begraafplaats belichten

De Westerbegraafplaats (klik) is met zijn 23 hectare en 30.000 graven de grootste van Gent. Ze is minder bekend dan Campo Santo ondanks de vaak even monumentale graven en bekende Gentenaars als Cyriel Buysse en Virginie Loveling die er rusten. Burgemeester Charles de Kerchove de Denterghem besliste in 1862 dat op de Westerbegraafplaats ook joden en protestanten mochten begraven worden. Dit stuitte op hevig verzet van het bisdom, dat lange tijd heeft geweigerd het kerkhof te wijden. Door die controverse verwierf het haar bijnaam 'geuzenkerkhof'.

Op de begraafplaats rusten zo'n 200 Belgische gesneuvelde soldaten uit beide wereldoorlogen. Hier bevindt zich ook een Britse militaire begraafplaats met bijna 200 doden uit beide oorlogen en het graf van een Nederlandse militair uit de Tweede Wereldoorlog. 

Daarnaast rusten er nog een paar tientallen Fransen, Italianen en Russen uit de Eerste Wereldoorlog.

Mijn door mij bewerkte foto's van de prachtige beelden die er te zien zijn kan je hier (klik) bekijken.

Zondag: bij-tank-dag

In het vorig logje (klik) liet Guido alias Leflamand (klik) op de dag van de Wapenstilstand en na vier jaar uitgebreid over de Eerste Wereldoorlog te hebben geschreven weten dat hij gestopt is met de Zondag: bij-tank-dag.

Ik wilde jullie toch nog even met deze mooie blikvanger van Matto le D. een overzicht bieden van alle interessante items (klik) die er van zijn verschenen.

En dan nu: en route pour des nouvelles aventures ofte op weg naar nieuwe avonturen!

Lee Lee Nam

Met deze bewerking die ik maakte van de schitterende videokunst door Lee Lee Nam (klik) stuur ik jullie het weekend in.

Deze Zuid-Koreaanse kunstenaar noemt zichzelf een 'new media artist'. En dat komt er in veel gevallen op neer dat Lee Lee Nam vertrekt van beroemde, iconische kunstwerken, en dat hij daar via videokunst soms heel onverwachte elementen aan toevoegt. Zo gebruikt hij de Mona Lisa van Leonardo Da Vinci als uitgangspunt maar laat hij die via videokunst 'sterven' onder een explosie van honderden kleurrijke bloemen. Ook met Nighthwaks het schilderij waarin de Amerikaanse kunstenaar Edward Hopper de eenzaamheid in New York symboliseert, doet hij zijn ding door het tafereel in te werken in een modern stadsdeel. 

Lee Lee Nam wil nooit kopiëren, maar behoudt het origineel, en voegt er iets aan toe.

Nog één vraagje: het was zo stil op mijn blog gisteren (klik), zou het kunnen zijn dat sommigen er niet op geraakten? Hoe dan ook: een prettig weekend allemaal!

7. Viering Willem I 20 oktober 2018 Tentoonstellingen en randanimatie

Rond de viering van Willem I op 20 oktober laatstleden in Gent ging bovendien enkele randanimaties door zoals ‘Willem I en de Gentse Floraliën’ in het Sint-Baafshuis of nog de controversiële tentoonstelling (klik) in de Sint-Baafskathedraal en natuurlijk de obligate straatanimatie.
Onze foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.
Met deze potpourri zijn we aan het einde gekomen van de gedenkwaardige dag die we door dit evenement mochten meemaken.

6. Viering Willem I 20 oktober 2018: Draaiorgels

Dit logje zal waarschijnlijk onze noorderburen wel interesseren...

Naar aanleiding van de inhuldiging van het standbeeld van Willem I in Gent kon je overal in de stad grote en kleine draaiorgels uit Vlaanderen en Nederland bewonderen en beluisteren.

Onze gezamenlijke foto's ervan kan je hier (klik) bekijken. En voor daarna een heel fijne week!

Voor degenen die niet op de Zondag: bij-tank-dag (klik) wilden langskomen heb ik nieuws: Guido alias Leflamand is er op de dag van de Wapenstilstand na vier lange jaren mee gestopt. Jammer dat men op die manier een groot stuk van de geschiedenis is misgelopen...

Zondag: bij-tank-dag

11 november: de wapens zwijgen!
Vandaag honderd jaar geleden eindigde officieel "The War To End All Wars" (de oorlog die alle andere oorlogen moest beëindigen)...

Een revolutie en het uitroepen van de Weimarrepubliek in Duitsland had het einde van de Eerste Wereldoorlog mogelijk gemaakt. De Duitse keizer Willem II vluchtte naar het neutrale Nederland en zou er tot zijn dood in 1941 op zijn Huis Doorn nabij Utrecht asiel krijgen van zijn nicht koningin Wilhelmina.

Klik hier en hier.

Met het in de vroegte van 11 november 1918  ondertekenen van de capitulatie door een delegatie van de nieuwe Duitse republiek in een treinwagon van de Compagnie Internationale des Wagons-Lits buiten de stad Compiègne (Frankrijk) eindigde de Eerste Wereldoorlog - maar de wapenstilstand trad officieel slechts in werking om 11 uur 's morgens waardoor er nog talrijke nutteloze doden vielen... 

Klik hier en hier.

De bilan in cijfers die doen duizelen en tot op heden (gelukkig) nooit werden overtroffen: circa 9.448.000 gesneuvelde militairen (ca. 5.419.000 Geallieerden tegenover ca. 4.029.000 Centralen), 17.670.905 gewonde soldaten (Geallieerden 9.291.487 en Centralen 8.379.418) - op circa. 64.929.000 gemobiliseerden... Daarnaast een nog steeds onbekend aantal burgerslachtoffers (niet-militairen in Frankrijk méér dan 80.000, en in België méér dan 24.000 volgens laatste berekeningen),  met in de nasleep naar schatting wereldwijd 20 tot 100.miljoen dodelijke  slachtoffers van de "Spaanse Griep" pandemie (niks 'Spaans' - in werkelijkheid door de Amerikaanse troepen naar Europa geïmporteerd via foute vaccinaties - en door de Duitsers aanvankelijk 'Vlaamse Griep' genoemd...). Daarnaast zijn er tijdens oorlogsoperaties nog zo'n. 40 miljoen paarden opgeofferd... De totale oorlogskost bedroeg  208.500.000.000 $ - waarvan Geallieerden 147.000.000.000 $ en Centralen 61.500.000.000 $ - zonder over de materiële 'burger' schade te spreken (vernielde steden en dorpen, infrastructuur, industrieën)...

Klik hier .

Zeldzaam zogenaamd "Vredespopje" (gekleed in Geallieerde Franse-Belgische-Britse-Amerikaanse vlaggen met  Franse cocarde in kleuren rood-wit-blauw als hoofddeksel) - verspreidt na het einde van de Eerste Wereldoorlog (hoofd en ledematen in ongeglazuurd porselein, zogenaamde 'bisquit') - verkocht ten voordele van... (verzameling Leflamand - Deseijn)

Populaire 'soldaten-mascottes' in de Eerste Wereldoorlog waren de geknoopte breiwollen poppetjes "Nénette" en "Rintintin". Nénette speelde een belangrijke rol op het einde van WO1 (zelfs een Franse tank werd naar haar genoemd). Samen met Rintintin vormde zij een immens populair mascotteduo voor de Franse "poilus" aan het front. 

Een oorlogslegende wil dat zij een jong verliefd koppel weeskinderen afkomstig uit Bapaume en St.-Quentin symboliseren dat bij wonder een bombardement door de Duitse "Dikke Bertha" overleefde en daardoor als gelukbrengende 'beschermers van Parijs' in mascottevorm werden geadopteerd. Na de oorlog werden deze als personages via een Amerikaans soldaat 'opgevist' door Hollywood. Vooral de filmhond Rintintin werd wereldberoemd...Klik hier.

En met dit log sluit Guido alias Leflamand de reeks over de Eerste Wereldoorlog af. Tot spijt wie het benijdt of tot opluchting van velen? *wink, big smile*

5. Viering Willem I 20 oktober 2018: Fanfare van de Politie

De inhuldiging van het standbeeld van Willem I werd gevolgd door een hapje en drankje met  muziek van het saxofoonensemble van de Gentse politieharmonie op het Bisdomplein. Enkele foto's hiervan kan je hier (klik) bekijken. En voor daarna een heerlijk weekend gewenst lieve webbies!

4. Viering Willem I 20 oktober 2018: 7de bataljon eerste linie (1815)

De re-enactment vereniging 7e Bataljon van Linie gaf de viering van Willem I een extra tintje.

In navolging van de Angelsaksische landen, waar deze hobby vandaan komt, spreken we van "re-enactment". Binnen het re-enacten zijn er twee hoofddoelen: als re-enactor zelf zo dicht mogelijk bij de geschiedenis komen, en het publiek het idee te geven dat ze een tijdreis meemaken. Hierdoor wordt een bezoek aan een (groot) evenement een ware beleving voor jong en oud, waarbij de geschiedenis niet alleen tot leven komt, maar bezoekers zelf de "geuren en kleuren" van het militaire leven van 1815 kunnen meemaken.

De foto's die wij ervan namen kan je hier (klik) bekijken.

3. Viering Willem I 20 oktober 2018: Onthulling van het standbeeld

Het beeld van Willem I is na jaren wachten eindelijk geïnstalleerd op de Gentse Bisdomkaai, aan de vernieuwde Reep. 

“Hij kijkt naar de school Sint-Bavo. Dat was vroeger de textielfabriek van Lousbergs. De symboliek is perfect”, volgens professor op rust Alexander-Karel Evrard, de initiatiefnemer van dit project.

Naar aanleiding van de tweehonderdste verjaardag van die periode besliste Gent al om een straat tot Koning Willem I-kaai te benoemen. De foto's van de onthulling kan je hier (klik) bekijken.

Zondag: bij-tank-dag

Franse FT-17 tanks zijn Olsene binnengerukt, pauzerend langs de steenweg Deinze-Kortrijk (foto verzameling Heemkundige Kring Zulte)...

Zoals vorige Bij-tank-dag meegedeeld werd de Belgische poging het Afleidingskanaal over te steken nabij Eeklo een dramatische mislukking. Rond Allerheiligen-Allerzielen werd  een aanvankelijke gelukte oversteek van het Schipdonkkanaal tussen Celie en  Balgerhoeke - wel ten koste van enkel honderden slachtoffers - door Duits mitrailleurvuur teruggedreven. Toch was de val van Gent niet meer veraf.

In de Frans-Brits-Amerikaanse sector tussen Leie en Schelde werden de Duitse troepen ten zuiden van Gent in een snelle aanval tot aan de Schelde teruggedrongen tot vlakbij Kruishoutem, waar vooral de Fransen af kregen te rekenen met hardnekkige mitrailleurnesten. Hetzelfde moesten Franse en Belgische troepen ondergaan in de omgeving van Nevele.

Nog meer zuidwaarts rukten twee divisies Amerikanen op in West-Vlaanderen, tussen Waregem en Wortegem-Petegem. Een divisie Franse FT-17 tanks werd daartussen opgenomen. Zo slaagden de Britten tussen Anzegem en Avelgem, gesteund door alle nog beschikbare artillerie en samen met tientallen Franse tanks, een succesvolle aanval rond Tiegem te realiseren. 

Begin november 1918 moest de Duitse legermacht zich volledig en definitief ten oosten van de Schelde terugtrekken door de inzet van de Amerikaanse troepen. Oudenaarde en Deinze waren (bijna) vrij maar Gent bleef nog steeds bezet. De beroemde Ohiobrug te Eine-Nederename uit 1928 in spanbeton (toen nog een unicum!) - de Thirty-seventh Division Memorial Bridge met zijn monumentale bizon beelden uit 1930 - herinnert nog aan de gebeurtenissen begin november 1918.

In 1982 is deze Memoriebrug (niet zonder protest) voor de verbreding van de Schelde afgebroken - een onvergeeflijke miskleun van Openbare Werken (enkel de vier bizonbeelden zijn aan de oprit van een nieuwe standaardbrug "gedumpt").

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

De meeste Franse FT-17 tanks die aan de bevrijding van Vlaanderen deelnamen, zijn om "bewezen diensten" vermoedelijk  gedumpt ergens in een uithoek van het militaire kamp van Beverlo, waar zij uiteindelijk eind jaren 1950 werden verschroot. Één enkel exemplaar kwam terecht in het Legermuseum te Brussel  - misschien zelfs deze bijgenaamd "Nénette" (zie foto hieronder).

2. Viering Willem I 20 oktober 2018: de sprekers

Op de Reep in Gent is een bronzen standbeeld geïnstalleerd van Koning Willem I dat op 20 oktober officieel onthuld werd.

De sprekers waren schepen Filip Watteeuw, Ere-gouverneur Herman Balthazar, prof.em. Alexander Karel Evrard, met een groet vanwege de naburige scholen. Het Nederlandse Koningshuis werd vertegenwoordigt door de waarnemende ambassadrice van Nederland.
De presentatie van het feestelijk gebeuren lag in de handen van Stijn Brouns. En de reportage van Leflamand en mij kan je hier (klik bekijken. Fijn weekend allemaal!

Herdenking...

Voor wie de Engelse taal  niet meester is laat ik hier de vertaling van dit mooie gedicht volgen:

De dood zal nooit overwinnen. 
De doden zijn naakt en worden weer één 
Met de man in de wind en de halve maan; 
Als hun botten zijn schoon gepikt, schoon en vergaan, 
Verdwijnt hun sterrenkleed niet. 
Al worden ze dwaas, ze blijven toch wijs, 
Al zinken ze weg in de zee, ze staan op, 
Al sterven geliefden, de liefde blijft; 
De dood zal nooit overwinnen. 

De dood zal nooit overwinnen. 
Diep onder stromingen van de zee 
Blijven ze liggen, maar teren niet weg; 
Op de pijnbank gelegd en steeds verder gerekt, 
Scheuren hun pezen niet af; 
Vertrouwen breekt in hun handen in twee, 
Het kwaad van de eenhoorn raast door hen heen; 
Alles zal splijten, maar breken, nooit: 
De dood zal nooit overwinnen. 

De dood zal nooit overwinnen.
Al horen ze niet meer het meeuwen gekrijs 
Of het brekend geraas van de branding; 
Zij blijven fier, waar geen enkele bloem 
Nog rechtop blijft staan in striemende regen; 
Al zijn ze dwaas en zo dood als een pier, 
Hun hoofden beuken het bloemenveld door; 
Ze kraken de zon tot de zon bezwijkt, 
En de dood zal nooit overwinnen. 
© vertaling Arie Van der Krogt

1. Viering Willem I 20 oktober 2018: Academische zitting

Koning Willem I was de oprichter van het Verenigd Koninkrijk der Nederlanden in 1815, waar toen ook Gent toe behoorde. Hij nam enkele zeer belangrijke beslissingen die Gent vandaag nog steeds bepalen. Zo wordt hij gezien als de stichter van de Gentse universiteit en de man die het kanaal Gent-Terneuzen liet graven, een belangrijke ader van de Gentse economie en van Gent de textielhoofdstad van het continent gemaakt. Ook al was hij maar 15 jaar koning, van 1815 tot 1830, zijn rol voor Gent kan niet worden onderschat.

Naar aanleiding van de onthulling van zijn bronzen standbeeld (waarover in de volgende logjes meer) ging er een feestzitting door in de Miry Concertzaal, Biezekapelstraat 9 Gent.

Sprekers waren burgemeester Daniël Termont, minister-president Geert Bourgeois, voorzitter UGent Sas van Rouveroij en de presentatie lag in handen van Jo Decaluwe.

Het Gents Universitair Studenten Kwintet. luisterde de plechtigheid schitterend op.

En raadt eens wie was er weer eens bij was? Wij natuurlijk met onze camera hihi, de foto's ervan kan je dus hier (klik) bekijken.

Zondag: bij-tank-dag

Ten koste van zware verliezen en veel materiële schade  door de terugtrekkende Duitse troepen (o.a. werden alle kerktorens en bruggen opgeblazen) - maar toch verrassend snel in vergelijking met de jarenlange patstelling van de loopgravenoorlog rond Ieper - veroverden de Geallieerden terrein in Vlaanderen. Ook Leie en Schelde werden spoedig door Franse en Britse troepen overschreden tussen Deinze en Cambrai. Aan het Franse front tussen Laon en Verdun lukte dit moeizamer. 

Oorlogsspeelgoed 1914 (verzameling Leflamand alias Guido Deseijn)

Op 25 oktober werd Brugge - als eerste bevrijde provinciehoofdstad - door het Belgisch koningspaar bezocht. Spijts de overhaaste terugtrekking van de Duitse troepen was hun artillerievuur elders in Vlaanderen nog zeer actief. Op 26 oktober was de linie Deinze-Waregem overschreden. Vooral langsheen het Schipdonkkanaal (afleidingskanaal) tussen Deinze en Eeklo (vooral omgeving Adegem-Balgerhoeke) werd zeer zwaar gevochten om reden van zijn strategische noord-zuid-oriëntatie. Er kamen zelfs klachten van de zijde van het neutrale Nederland door ongecontroleerde artilleriebeschieting heen-en-weer van hun grondgebied langsheen de grens, o.a. met gasgranaten. (het Schipdonkkanaal was in die mate strategisch belangrijk dat er ook in de Tweede Wereldoorlog hevig is gevochten).

Oorlogsspeelgoed 1918-1919 (verzameling Leflamand alias Guido Deseijn)

Gent - dat tot dan toe als "Etappenstadt" (garnizoen- en bevoorradingsstad) achter het front - van oorlogsschade gespaard bleef werd door de Duitse bezettingscommandant Blücher op de hoogte gebracht dat het weldra in de vuurlinie van het terugtrekkend front zou komen te liggen. Alle weerbare mannen tussen 17 en 35 jaar moesten zich volgens een "Bekanntmachung-Bekendmaking-Proclamation" op 27 oktober 1918 aanmelden om opgeëist (ver) achter het terugtrekkend front te gaan werken ("...goed gehuisvest en verzorgd, en TEGEN GOEDE BETALING..." - in hoofdletters in het pamflet).  De bezetter rekende erop dat de Gentenaars zich - net als tot dan - rustig zouden houden. De Gentse burgemeester Emile Braun - "Miele Zoetekoeke" in de volksmond - had dit bij de inname op 12 oktober 1914 tegenover de Duitsers in ruil voor het sparen van zijn stad bedongen. Met de mogelijke beschieting van de stad en aanvallen door vliegtuigen door de Geallieerden moest volgens de bekendmaking wel rekening gehouden "...daar de ondervinding geleerd heeft, daar de tegenover ons staande Franschen en Engelschen, Belgische steden niet alleen niet ontzien, maar ze opzettelijk vernietigen". De pot verwijt de ketel...  Ein bisschen Propaganda konnte nicht schaden...

Oostende: Architectuur

Als laatste item van ons dagtripje naar Oostende laat ik jullie de foto's zien die Guido alias Leflamand maakte van enkele merkwaardige architectuurmonumenten, klik daarvoor maar hier.

Ik wil ook van de gelegenheid gebruik maken om jullie het leuke winkeltje van onze vriend Peter te laten kennen, je kan er alles over lezen op deze link (klik). Fijn weekend allemaal!

Muurschilderijen en kunst Oostende bis

Net zoals in mijn vorig logje (klik) toon ik jullie hier ook de foto's (klik) die Guido alias Leflamand nam van het Street Art festival in Oostende.

Muurschilderijen in Oostende

In het kader van Street Art festival The Crystal Ship waren meer dan 50 (inter)nationale artiesten aan het werk. Ze zorgden voor gigantische muurschilderingen en interventies in de stad. Al deze werken zijn permanent te bewonderen in de Stad aan Zee.

De werken vormen een artistiek parcours in de binnenstad en op Het Groen Lint rond Oostende. In zijn genre is dit festival het grootste in Europa. Mijn foto's ervan kan je hier (klik) bekijken en hopelijk vinden jullie deze 'straatkunst' mooier dan die welke ik in een vorige logje (klik) plaatste...

Zondag: bij-tank-dag

Het Duitse leger was aan verliezende hand en moest inderhaast terugtrekken - de Belgen konden nu succesvol doorstoten: op 15 oktober 1918 wordt Menen bevrijd, op 16 oktober Torhout en de dag daarna is het de beurt aan Oostende en in Frankrijk Lille en Douai (Rijsel en Dowaai)...

Zie ook hier (klik), hier (klik) en hier (klik)

Naast nederlaag op nederlaag aan het front krijgt Duitsland aan het thuisfront steeds meer problemen te incasseren: sociale onrust was het voorspel tot de Novemberrevolutie in 1918-1919 als overgang van het Duitse keizerrijk (aftreden van keizer Wilhelm II) naar de Weimarrepubliek (neergeslagen Spartacusopstand januari-februari 1919) en een catastrofale economische neergang als gevolg van de oorlogsschulden en de strafmaatregelen der Geallieerden die Duitsland zouden worden opgelegd na de capitulatie en de ondertekening van de wapenstilstand 11 november 1918.

De daaropvolgende jaren kreeg de Duitse bevolking de gevolgen te dragen van de oorlog opgestart door het beleid van de uit eigenbelang optredende Duitse aristocratische elite, de hautaine Pruisische legerleiding en de uit de hand lopende naoorlogse crisis als gevolg van de in 1921 aan de Duitse overheid opgelegde herstelbetalingen ten bedrage van méér dan 130 miljard goudmark. En niet zoals in de Tweede Wereldoorlog had de Duitse bevolking schuld aan deze crisis...

In het hongerjaar 1923 volgde daaruit een nog nooit geziene hyperinflatie: de levensmiddelprijzen stegen tussen januari en juni met vele 100%... In november van 1923 moesten zelfs bankbiljetten van 100 biljoen Rijksmark worden gedrukt met een reële waarde van slechts iets meer dan 300 toenmalige Amerikaanse dollar! 

Een anoniem Duitse kunstenaar penseelde bovenstaand plakkaat die de dramatische crisis van 1923 in voedselprijzen en dagelijkse levensnoodzakelijke producten tussen januari en december van dat jaar samenvatte. Het is een volkse herinnering aan een dramatische periode in het begin van de Weimarrepubliek, een decennium gekenmerkt door hevige politieke tegenstellingen tussen links en rechts... 

(verzameling Leflamand alias Deseijn)

Kunst in Oostende

Dit gigantisch, mooi kunstwerk van Arne Quinze (klik), Rock Strangers, geeft de dijk van Oostende een heel nieuwe invulling. Het is een eveneens een mooie blikvanger als je van ver over het strand of de dijk komt aangewandeld. Ik nam er enkele foto's van die je hier kan bekijken.
En voor daarna een heel fijn weekend gewenst lieve webbies!

Oostende: de haven bis

Drie veerboten van de gratis veerdienst in Oostende zijn van kunstenaar Roger Raveel (klik). Raveel bepaalde niet alleen het beeld van de romp, maar ook de kleuren van de passagiersruimte en de naam. Met namen als 'Roger Raveel', 'De Nieuwe Visie' en 'Het rode vierkant op de zee' passen de boten perfect in zijn oeuvre.

Zoals in mijn vorig logje (klik) beloofd laat ik jullie hier ook de impressie (klik) van de haven van Oostende zien die Guido alias Leflamand er maakte.

Oostende: de haven

Deze zomer bezochten we ook Oostende die we vanaf de haven met de veerboot bereikten. Vroeger was deze haven een vrije vaarhaven. Sinds de opening van de kanaaltunnel is het personenvervoer vanuit Oostende sterk verminderd, daarvoor was het de grootste haven van België op het gebied van passagiersvervoer. Tegenwoordig is vooral het vrachtverkeer van belang en wordt de haven gebruikt voor roll-on-roll-offvervoer.
De haven wordt ook gebruikt voor containervervoer en ander goederenvervoer. De meeste schepen komen van Groot-Brittannië. De haven heeft ook een terminal voor ferry's en cruiseschepen. Naast de haven liggen in Oostende een visserijhaven en de Mercatorjachthaven.
Meer weten? Klik dan hier. 

De foto's die ik er nam kan je hier (klik) bekijken, die van Guido alias Leflamand komen in een volgend logje aan bod.

UPDATE:
De Sloveense firma Transeuropa Ferries verzorgde een ro-ro vrachtdienst tussen Oostende en Ramsgate tot maart 2013, dacht ik, wanneer ze de boeken neerlegden en het faillissement aanvroegen. Sindsdien is er naar mijn weten in Oostende geen ro-ro meer geweest.