Tijdens het laatste offensief dat de Duitsers in de lente van 1918 lanceerden, werden voor het eerst ook Duitse A7V-tanks van hun eigen makelij - dus geen buitgemaakte Britse Mark-tanks (daarvan had het Duitse kamp er aanvankelijk 50 à 80 veroverd en hersteld) - ingezet. Maar deze laattijdige inzet - een zware taktische fout van de anders zo efficiënte Duitsers - zou hen duur te staan komen...
FAZE 1: Men neme een bestaand bevoorradingsvoertuig - de "Ueberlandwagen" (in feite 2 tractoren op rupskettingen neus-aan-neus samengevoegd)
FAZE 2: Bekleed die zo economisch mogelijk met staalplaten die toch maar achterin het magazijn van Krupp lagen te liggen, tot de "Panzerkampfwagen" - in feite slechts een met klinknagels geklonken reservoir...
FAZE 3: Maak het resultaat zo goed als mogelijk rijklaar (waarbij de Duitsers tot hun scha en schande moesten vaststellen dat hun tank het niet deed bij loopgraven - maar toen was het al te laat)...
FAZE 4: Zet de A7V met succes (?) in op het slagveld : de eerste 14 van de 22 stuks op tijd gemonteerd verschenen op 14 april 1918 op het slagveld nabij Villers-Bretonneux - de laatste op het uiteindelijke tank-slagveld nabij Amiens - waar de Eerste Wereldoorlog uiteindelijk is beslist... Indien men beseft dat de Geallieerden samen méér dan 6.000 tanks hebben geproduceerd en ingezet (4146 Franse tanks - Renault, Schneider en Saint-Chamond - en 2542 Britse Marks en afgeleiden) tegenover het Duitse kamp slechts een 20-tal - is de rekening vlug gemaakt...
(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)
