Wandelen en rustig genieten in open lucht waren voor de badgasten van toen geliefkoosde vormen van ontspanning. Deze recreatie, in functie van de gezondheid, lag aan de basis van enkele publieke constructies zoals het windscherm aan de jachthaven van Blankenberge dat dateert van 1908. Dit windscherm (klik), in de volksmond de ‘paravang’ afgeleid van ‘paravent’, is een mooi voorbeeld van de eclectische bouwtrant zoals die in het begin van de 20ste eeuw werd toegepast in de kustarchitectuur. Deze dubbele, open, wandelgang bestaat uit gietijzeren steunen met overkragingen en daartussen een beglaasde wand met houten zitbanken. De ‘paravang’ heeft een fraai uitgewerkte dakbedekking in neogotische trant met sterk exotische inslag: zie de kleurrijk geglazuurde daktegels en nokpannen met schelpmotief, gemarkeerd door spitse gotische torentjes met omkrullend bladwerk. De Blankenbergse ‘paravang’ is één van de getuigen uit de tijd van het elitaire badtoerisme. Maar ondanks de sterk gewijzigde vakantiepatronen is en blijft het windscherm nog steeds een trefpunt en een aangename zitplaats voor Blankenbergenaars en toeristen met zicht op de jachthaven of het Leopoldpark (bron: Martiem).
