zaterdag 31 maart 2018

Opgelet!

Opgelet, morgen is het 1 april en dan wordt er nogal eens een vislijntje uitgegooid, zeker in mijn bewerking van deze oude postkaart. En wie weet waar onze Leflamand jullie op zijn zondagse bij-tank-dag heen stuurt! *wink, big smile*.  Fijn weekend allemaal!

donderdag 29 maart 2018

2 In de ban van de tijd maart 2018 zaal 1 Sint Pietersabdij

Tijd is orde

Tijd is een orde die we aantreffen in natuurlijke fenomenen. Het is een orde waarmee we onze menselijke relaties vormgeven. Het is de orde van onze eigen geest die wat geweest is, onderscheidt van wat nog komen moet, die hoop van herinnering scheidt.

Tijd is de orde waarmee we onszelf een plaats geven in de wereld.
De tentoonstelling In de ban van de tijd vertrekt vanuit vijf objecten. Er zijn twee objecten die heel eenvoudig lijken te zijn: een rechte lijn op de grond en een ronde kogel aan een stuk touw. En er zijn drie meer complexe objecten: een draaibare sfeer die bestaat uit een aantal metalen ringen en twee verschillende mechanische apparaten met bewegende onderdelen.
Wat deze objecten verbindt, is dat ze allemaal iets tonen over de tijd. Het verloop van de tijd draagt altijd een element van mysterie in zich. Er is niets dat meer vertrouwd is, en toch heeft het iets ongrijpbaars. Deze objecten werden gemaakt om het ongrijpbare bevattelijk te maken door vorm te geven aan de tijd.

Elk van deze objecten heeft zijn oorsprong in een bepaalde periode in de geschiedenis. We beginnen de tentoonstelling aan het einde van de dertiende eeuw, toen een klooster zoals de Sint-Pietersabdij in Gent een van de meest centrale plaatsen voor de circulatie en cultivering van kennis was. We eindigen in de negentiende eeuw toen de moderne onderzoeksuniversiteiten vorm begonnen te krijgen. In deze zes eeuwen vonden er grote veranderingen plaats in het Europese wereldbeeld, en deze objecten hebben daarin een belangrijke rol gespeeld.
Het zijn objecten die tussen de wetenschap, technologie en kunst van hun tijd in staan. Ze lieten aan mensen toe om zich het verloop van de tijd op verschillende manieren te verbeelden. Tegelijkertijd waren het ook zelf objecten van verbeelding. Ze duiken op in schilderijen, in illustraties, of later in films. Door hun relatie tot de tijd werden ze steeds gezien als bijzonder betekenisvolle objecten. Het is die betekenis die we proberen te laten zien.

Om dit verhaal te vertellen maken we gebruik van een schatkamer, een paar honderd meter verwijderd van de Sint-Pietersabdij: een toren vol historische boeken. Op hun manier tonen deze boeken ook de tijd. Ze hebben elk een heel parcours afgelegd voor ze in de negentiende eeuw in de bibliotheek van de toen net opgerichte Rijksuniversiteit van Gent terechtkwamen. Ze werden honderden jaren geleden geschreven, gedrukt, en gelezen, en ze dragen vaak heel directe sporen van het verloop van de tijd. Door hun blijvende aanwezigheid laten ze het verleden nog steeds een deel van het heden zijn.
Uiteindelijk is dat het doel van deze tentoonstelling. Net zoals de getoonde objecten als doel hadden om het verloop van de tijd bevattelijk te maken, wil de tentoonstelling helpen om het verleden te verbeelden, om zo vorm te geven aan onze eigen tijd.

Deze mooie tentoonstelling mochten we bekijken in de Gentse  Sint Pietersabdij (klik). Wie wat meer uitleg over de tentoongestelde objecten wil bekijken kan het ebook hier (klik) opladen en wie onze foto's wil bekijken moet hier klikken.

dinsdag 27 maart 2018

1 In de ban van de tijd maart 2018 Kennismaking Sint Pietersabdij

In de ban van de tijd (klik) gaat over een van de meest fascinerende fenomenen aller tijden: de Tijd. Niets is meer vertrouwd en tegelijk zo ongrijpbaar. Soms gaat hij razendsnel. Soms tergend traag. Wat je ook probeert, je krijgt er geen vat op. Met tot de verbeelding sprekende objecten en geschriften die al sinds eeuwen dit mysterie proberen te ontrafelen, brengt deze tentoonstelling een ode aan al die wetenschappers, instrumentenbouwers, ingenieurs en avonturiers die eeuwenlang gezocht hebben naar een antwoord op die ene wetenschappelijke vraag: ‘Hoe laat is het?’

Samen met Sven Speybrouck, de man van onder andere Interne Keuken op Radio 1 en Publiek Geheim op Canvas, en filosoof en wetenschapshistoricus Maarten Van Dyck, tevens curator van de tentoonstelling, gaat de bezoeker, gewapend met een audiogids, op ontdekkingsreis. Sven vraagt Maarten de oren van het lijf, nieuwsgierig naar de petites histoires achter dit hersens brekende topic.

“In de ban van de tijd is een tentoonstelling die kadert in het Out of the box project van de UGent en het Gentse Universitair Museum (GUM). Ter gelegenheid van de 200-ste verjaardag van de universiteit, stuurt ze wetenschappelijke collecties uit het GUM en de Boekentoren Out of the Box naar 4 culturele instellingen in Gent voor een verrassende dialoog tussen wetenschap en stad.” 

Natuurlijk waren we er als de kippen, bij om er foto's (klik) te maken hihi en in de volgende logjes zullen we de rest van de tentoonstelling bekijken. Fijne nieuwe week allemaal!

zondag 25 maart 2018

Zondag: bij-tank-dag

Tussen  21 en 28 maart 1918 - honderd jaar geleden deze week - begon het laatste grote Duitse lenteoffensief aan het westelijk front met als doel...  Parijs! 



(Duitse propagandafoto)

Waar het Duitse leger in opdracht van Hindenburg en Ludendorff met hun "Kaiserschlacht" zou toeslaan kon tot het uiterste geheim blijven. De aanval gebeurt uiteindelijk in Picardië, langs het front aan de Somme-Oise, over een afstand van meer dan 50 km tussen Arras en Laon. Van daaruit werden de Franse steden - tot Parijs toe - bestookt door de Duitse Krupp-artillerie en zelfs met in snelheid buitgemaakt Geallieerd geschut. Een zwarte week voor de Geallieerden.

Dit mega-offensief begon elke vroege ochtend met een vijf uren durend bombardement door de Duitse artillerie over de hele breedte van het front tussen Arras en Laon, waarna bij volledig daglicht de infanterie in actie trad. Deze door de Duitsers ontwikkelde zgn . "Bruchmüllertaktik" dag-op-dag liet hen toe de vijandelijke stellingen snel in te nemen. Daarenboven moest dit gebeuren vooraleer de Britten zich konden herstellen van de uitputtende veldslagen rond Arras, Passchendale, Mesen en Cambrai, en voordat de Amerikaanse militaire versterking op volle toeren zou draaien. 

In het noordelijke helft van de aanvalszone moesten de Britten na een tijdlang stand te hebben gehouden zich uiteindelijk toch terugtrekken. Op de tweede dag van de aanval namen de Duitsers al 16.000 gevangenen en maakten 200 kanonnen buit.  De dag daarop veroverden ze Péronne en Ham, en staken de Somme over. Diezelfde dag nog verhevigden de Duitsers hun aanval in het zuiden, tussen de Somme en de Oise. Ze veroverden de steden Roye en Noyon op het Franse leger.


Meer naar het zuiden stootten de Duitsers op 24 maart door naar Chauny, een stadje dat ze vorig jaar nog met de grond gelijk hadden gemaakt. De volgende nacht voerden ze in het noorden een nieuwe aanval uit op Bapaume, waar de Britten tot dan toe hadden kunnen standhouden. Maar ook deze stad werd (opnieuw) door de Duitsers veroverd. 
Erger nog - in ten noorden van de Somme moest spijts  Britse tegenstand Albert worden opgegeven - een stad waar de voorbije jaren hevig werd gevochten maar die tot dan nog nooit in Duitse handen was gevallen.

Op 26 maart verhevigden de Duitsers hun aanval zuidwaarts, tussen de Somme en de Oise, en veroverden de steden Roye en Noyon op het Franse leger. De dag daarop bleven ze naar het westen opschuiven en bereikten Montdidier:  een enorme bres tot 40 km ver in het Frans-Britse front en 50.000 krijgsgevangenen in nauwelijks een week tijd! In vergelijking met alle vorige offensieven aan het Westelijk Front is dat een nooit gezien succes. De snelle opmars bracht ook een enorme stroom vluchtelingen naar het zuiden op gang.

De historische stad Amiens, een belangrijk verkeersknooppunt op amper 30 km van Albert, was rechtstreeks bedreigd. en met Noyon op 100 km van Parijs opnieuw in Duitse handen vreesden de Fransen voor hun hoofdstad die vanaf 23 maart overdag met grote regelmaat beschoten werd. 
Die vrees werd waarheid toen de Duitsers als propaganda een felicitatietelegram van de Duitse keizer Willem II aan de leiding van de befaamde kanonnenfabriek Krupp in Essen publiceerden:  “Ihr neues Geschütz hat mit der Beschießung von Paris auf weit über 100 Kilometer Entfernung seine Probe glänzend bestanden..." ("Uw nieuw kanon heeft bij de beschieting van Parijs over meer dan 100 km zijn proef glansrijk doorstaan..."). Het superkanon haalde zelfs afstanden tot  130 km! Er werd met dit "Kaiser-Wilhelm-Rohr", spottend "Dicke Bertha" of  "Lange Max" bijgenaamd, een trieste bladzijde toegevoegd aan de 'roem' van de gevreesde Krupp-fabrieken...
(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

(Duitse propagandafoto)

(Duitse propaganda postkaart)

zaterdag 24 maart 2018

De tijd...

In een rivier is het water dat u aanraakt het laatste van wat er voorbij stroomt en het eerste van wat er voorbij gaat stromen. Zo is het ook met de tijd  (Leonardo da Vinci).

Volgende week ga ik het over de tijd hebben in al zijn aspecten. Wat jullie dan zullen zien laat ik nog in het midden maar maak er alvast een heerlijk weekend van!

donderdag 22 maart 2018

Lente bis

De eerste bloesems zijn er al, nu de rest nog hé. Maar de zon laat helaas weer verstek gaan...

dinsdag 20 maart 2018

Lente!

Met deze grappige bewerking wil ik de lente verwelkomen die iedereen wel graag ziet aankomen hé. Hopelijk wordt het een heel zonnige week zodat Moeder Natuur en al haar schepselen weer opgelucht kunnen adem halen!
PS: er wordt deze week in mijn straat aan de kabels van het internet gewerkt waardoor de verbinding kan wegvallen. Als ik dus niet bij iedereen verschijn is dat geen slechte wil, maar overmacht...

zondag 18 maart 2018

Zondag: bij-tank-dag

100 jaar gelden stierven méér mensen aan een griepepidemie dan aan de gevolgen van de "Groote  Oorlog"...


De zgn. "Spaanse" griep was de dodelijkste epidemie die de mensheid ooit moest ondergaan. Deze raadselachtige ziekte werd in Europa zo genoemd omdat zij, vermoedelijk meegekomen met de Amerikaanse soldaten die de Geallieerde troepen kwamen versterken, via Spanje op ons continent voet aan wal zette. Spanje was een land dat nochtans niet aan de oorlog deelnam maar op korte tijd door een onbekende zeer besmettelijke virus, 8 miljoen zieken telde die wel na een paar dagen vlug genazen. De zomer verliep rustig maar vanaf de winter van het laatste oorlogsjaar sloeg de griep in alle hevigheid toe. Had dit iets van doen met de plotse concentratie van terugkerende soldaten en feestvierders op 11 november - dag waarop na 4 jaar de wapens uiteindelijk zwegen? (klik hier)

De griep had het karakter van een longontsteking waarbij de longen dichtslibden door vocht en de zieke door verstikking stierf. Slachtoffers vielen vooral onder jongere mensen tussen 20 en 40 jaar - meestal soldaten verzwakt door oorlogsomstandigheden. 
Alhoewel ook afgelegen gebieden uiteindelijk getroffen werden vermoedelijk door terugkerende militairen, en omdat deze gebieden vroeger minder aan epidemieën waren blootgesteld, en de bewoners er dus minder antistoffen hebben kunnen aanmaken. 

De virusbesmetting was uiteraard het grootst in de loopgraven, in de legerkampen en op de scheepstransporten - overal waar grote concentraties soldaten aanwezig waren. Oudere, thuisgebleven mensen waren merkwaardig minder kwetsbaar door de antistoffen die zij al vroeger hadden aangemaakt - maar waarover soldaten door de ontberingen aan het front blijkbaar niet meer beschikten. Maar toen de Spaanse Griep een dodelijke pandemie werd, werd uiteindelijk iedereen een potentieel slachtoffer. Omdat het virus zich via de lucht verspreidde werd het dragen van een mondmasker in openbare ruimtes verplicht.

De gevolgen van het gebrek aan hygiëne voor de verspreiding van de griepepidemie, de betrokken oorlogslanden Verenigde Staten, Groot-Brittannië, Frankrijk terzijde gelaten waar door deze omstandigheden honderdduizenden doden vielen, is het duidelijkst in Indië - destijds nochtans zonder oorlogsfront: 17 miljoen doden!  

In het laatste oorlogsjaar raakte 25% van de wereldbevolking (500 miljoen mensen wereldwijd!) besmet waarvan tot 20% deze niet overleefde - bijna 5% van de wereldbevolking! Wetenschappers nemen aan dat dit (minstens) 50 tot 100 miljoen mensen betreft. De Spaanse Griep werd enkel overtroffen door de 'Zwarte Dood' ofte pest in de late middeleeuwen, maar maakte uiteindelijk méér doden dan de Eerste Wereldoorlog zélf. In de loop van 1919 verdween de pandemie even vlug als deze verschenen was - niemand weet echt waarom - en verdween uit het collectieve geheugen...

De Britse viroloog John Oxford ontdekte na de oorlog bij onderzoek van gezondheidsrapporten dat in 1916 al in de legerkampen aan het front in het noorden van Frankrijk een griepuitbraak talrijke slachtoffers had gemaakt. Verband wordt verondersteld tussen een plaatselijke gemuteerde zgn. varkens- of vogelgriep die zich door onhygiënische levensomstandigheden overzette op de mens. 
Zijn onderzoek besluit dat we echter varkens en kippen oneer aandoen: het is de mens die door zijn onhygiënische leefomstandigheden aan het front van de Eerste Wereldoorlog het beruchte H1N1 virus overbracht op deze dieren die er verbleven, en niet omgekeerd. 

Maar elk blad heeft een keerzijde... Recent onderzoek stelt dat het uitbreken van de "1918 Flu Epidemic" juist het gevólg zou zijn van de massale inentingscampagnes tegen alle eventuele ziektes in oorlogsomstandigheden, campagnes georganiseerd door de Amerikaanse overheid vóór hun 'jongens' naar Europa werden verscheept. De epidemie - "La Grippe" zoals deze er werd genoemd - zou ontstaan zijn in de militaire trainingskampen in Kansas. Geconcentreerde en gecombineerde vaccinaties kunnen op korte termijn na elkaar toegediend juist de ziekte veroorzaken die zij wil bestrijden. Antistoffen in het lichaam kregen een 'overreactie' tegen deze giftige combinatie van minstens een dozijn mogelijke ziektes. 
De Spaanse Griep zou dus vermoedelijk een "vaccine-induced disease" geweest zijn. Uit recente onderzoeken blijkt de virusinfectie van de 1918-griepepidemie niet agressiever dan voorgaande uitbraken, maar veroorzaakten de bijzondere omstandigheden (ondervoeding, overbevolkte medische lazaretten en hospitalen, ondermaatse hygiëne) een bacteriologische superinfectie. Daarenboven werd om propaganda redenen door de oorlogscensuur vroege rapporten of ziektes en mortaliteit in de betrokken landen geminimaliseerd. 

Daarenboven was er nadien een ruim overschot aan vaccins in de USA omdat de Amerikaanse aanwezigheid "over there" (juni 1917-december 1918) door het einde van de Eerste Wereldoorlog te kort was. Dus is in de USA dan maar een vaccinatiecampagne opgezet voor de eigen bevolking zogezegd om hen te beschermen als de 'jongens' ziek uit Europa terugkwamen - "just in case"- met alle slachtoffers van dien... Door de Amerikaanse dokters gegeven benaming "Spanish Influenza" zal door het toen neutrale Spanje (waar de epidemie wel de nodige aandacht kreeg) niet in dank zijn afgenomen - maar de publieke opinie was in elk geval afgeleid van de Amerikaanse farmaceutische nijverheid waarbij eigen bevolking als proefkonijnen wordt gebruikt... (klik hier

De  "Spanish Influenza" of "La Grippe" woedde nochtans al vóór het einde van de Eerste Wereldoorlog. In de legerkampen in de USA vreesde de legerleiding dat de epidemie het voortzetten van de oorlog in gevaar kon brengen. Een Amerikaanse scheepswerf waarschuwde in oktober 1918 dat er onder de 1.500 geregistreerde slachtoffers al 30 doden waren gevallen vóór ze één voet op Europese bodem hadden gezet.

zaterdag 17 maart 2018

Eventjes kind zijn...

Onder hele hoge bomen,
in een groot kabouterbos.
Staat een heel klein aardig huisje,
zo maar midden op het mos.
Ik zou er graag in willen wonen,
maar ik ben toch veel te groot.
Het is gemaakt voor de kabouters,
met hun muts en jasje rood.
(kinderversje)

Op verzoek van Lies (klik) heb ik mijn kleine vriendjes op de foto vastgelegd en dan nu: een heel fijn weekend lieve webbies!

donderdag 15 maart 2018

De kikker en de poes

Zen is een vorm van boeddhisme die sterk de nadruk legt op dhyana oftewel concentratie-meditatie. Hiermee wordt inzicht verkregen in de eigen ware aard om zo de weg te openen naar een bevrijde manier van leven. Zegt de kikker in de vijver.
Zou onze poes daar nu iets van opgestoken hebben? *wink, big smile*

dinsdag 13 maart 2018

Miauw?

Een gecastreerde kat in Muiden
Hoorde een klaaglijk miauw luiden
Die poes van hiernaast 
Overdacht verdwaasd
Hoe ze katers’ sloomheid moest duiden!
© José van Rosmalen
*wink, big smile*
Fijne nieuwe week allemaal!

zondag 11 maart 2018

Zondag: bij-tank-dag

Ter gelegenheid van de Vrouwendag:
de Eerste Wereldoorlog tussen keuken en fabriek (klik hier)... 



Vrouwen speelden een niet te onderschatten rol in de Eerste Wereldoorlog - zowel in de munitiefabrieken als achter het front in de veld lazaretten. Voor vrouwen werd het wel niet geduld als soldaten aan het front te worden ingezet, hoogstens in de nabijheid als verpleegsters voor de gewonden - hoewel zij ook daar door vele mannen niet gewenst waren (zie de BBC serie "The Crimson Field"). 

Vele vrouwen moesten tijdens of na de oorlog in de plaats van hun opgeroepen of gesneuvelde man buitenhuis gaan werken om de kost voor hun familie te verdienen. In Groot-Brittannië bv. verzorgden tijdens de Eerste Wereldoorlog 200.000 vrouwen de administratie in overheidsdiensten en 250.000 zwoegden in de landbouw - cijfers die verbleken tegenover de 700.000 vrouwen werkzaam in de wapen- en munitiefabrieken. Alleen al over het Kanaal waren begin januari 1918 5.000.000 vrouwen bij de oorlogsproductie betrokken: deze produceerden 80% van de munitie voor de Britse troepen. Zij riskeerden dagelijks in de onveilige wapenindustrie zonder beschermende kledij hun leven tussen onveilige machines en te midden van giftige producten en dampen. Zij werden er "Canaries" genoemd omdat hun huid door de zwaveldampen een lichtgele tint had gekregen...


Van de bekendste vrouwen in de eerste Wereldoorlog kent iedereen wel Mata Hari (1876-1917), maar minder bekend zijn de Britse suffragette Emmeline Pankhurst (1858-1928) en de feministe Millicent Fawcett (1847-1929), de Pools-Joodse revolutionaire Rosa Luxemburg (1871-1919) en de Poolse wetenschapster Maria 'Madame' Curie (1867-1934), verpleegsters zoals Edith Cavell (1865-1915), verzetsstrijdster Gabrielle Petit (1893-1916) en talrijke andere...

Journaliste Dorothy Lawrence (1896-1964) nam gekleed als man onder de naam Dennis Smith dienst in het Britse leger om haar ervaringen later te boek te stellen. Na tien dagen al ontmaskerd moest zij de legerleiding overtuigen niet als prostitué te worden aanzien en mocht niets publiceren om de compagnie spot te besparen. Een ander Engelse Flora Sandes (1876-1956) bracht echter wél een boek uit over haar ervaringen in het Servische leger, net als de Russische Maria 'Yashka' Bochkareva (1889-1920) die om haar moed verschillende medailles verdiende. Deze laatste bracht de revolutionaire legerleider Alexander Kerenski (1881-1970) op het idee een gevechtseenheid met uitsluitend vrouwen op te richten: het 'Russische Vrouwenbataljon des Doods'. Van de 2000 gerekruteerde vrouwen vochten er 250 zij aan zij met de mannen aan de Oostenrijkse grens. Er bestaan meerdere vermeldingen van vrouwen die in het Russische Rode Leger vochten. In de USA werden meer als 30.000 vrouwen in vrijwilligerskorpsen ingezet, of in de sanitaire diensten en bij de telefonietelegrafie. Zij hielpen ook als modellen op posters de inzet overzee te propageren en twijfelende mannen te overtuigen...


In Rusland steeg het aantal werkende vrouwen van 25% naar 43 %, in het keizerrijk Oostenrijk-Hongarije versterkten 1.000.000 vrouwen de oorlogsindustrie, en in Frankrijk waar de arbeidsmarkt al vóór de Eerste Wereldoorlog sterk verzadigd was door vrouwen groeide deze nog eens aan met 20%..... In het keizerrijk Duitsland echter was het verboden onder druk van de progressieve vakbonden dat ter vervanging van mannen, vrouwen in groten getale opgevorderd en tewerkgesteld konden worden in de industrie. Dat kon er slechts op vrijwillige basis. Volgens sommige auteurs één de redenen waarom Duitsland de oorlog heeft verloren bij gebrek aan arbeidskrachten voor de wapen- en kledingproductie... Daarom schakelde Duitsland in de bezette gebieden over op dwangarbeid.

Het overnemen van typisch "mannelijke" bezigheden en rollen leidde tot grote veranderingen, zowel in de politiek als in de maatschappij. In vele landen was het de laatste grote stap naar de vrouwenemancipatie. In Groot-Brittannië mochten door de "Representation of the People Act" vanaf 1918 vrouwen ouder dan 30 jaar gaan stemmen. Het zou er wel nog 10 jaar duren alvorens het kiesrecht voor beide geslachten gelijk werd. In Duitsland, Rusland en polen mochten vrouwen eveneens vanaf 1918 gaan stemmen. In Oostenrijk in 1919 en in de USA een jaar later. De getroffen oorlogslanden Frankrijk en België speelden de "rode lantaarn" - voor de eerste is het vrouwenkiesrecht vergund in 1944 en voor de tweede (volledig) slechts in 1948!   


Hoewel vrouwenarbeid in alle landen als bijdrage ter verdediging van hun vaderland werd gezien, werden vrouwen in werkelijkheid als goedkope werkkrachten in omstandigheden tewerkgesteld die dankzij het succes van de socialistische vakbonden nooit voor mannelijke werkkrachten zou zijn aanvaard. Daarenboven kregen de vrouwen slechts de helft uitbetaald wat hun mannelijke collega's verdienden. Een "traditie" die sindsdien nauwelijks is bijgestuurd - nog steeds verdienen de meeste vrouwen minder dan hun mannelijke collega's voor hetzelfde werk. Ook het traditionele rollenbeeld kende binnen het gezin in het Interbellum - zelfs tot eind jaren 1960 - weinig verandering...

zaterdag 10 maart 2018

Soort zoekt soort

De kat van de buren vertoeft ook graag bij ons en hij heeft een geliefkoosd plaatsje: bij de kussen-poes *wink, big smile*. Fijn weekend allemaal!

donderdag 8 maart 2018

Villa Cavroux bis

Vandaag toon ik jullie zoals beloofd (klik), ook de foto-impressie (klik) van Leflamand, genomen in de Villa Cavrois (klik). Fijne donderdag allemaal, hopelijk blijft de lente nu definitief in het land!

dinsdag 6 maart 2018

Villa Cavroux

De Villa Cavrois (klik) van de beroemde architect Robert Mallet-Stevens (klik), belangrijk figuur van de modernistische stroming, werd tussen 1929 en 1932 in Croix (Frankrijk) ontworpen en gebouwd als architecturaal manifest voor Paul Cavrois, textielindustrieel uit het Noorden en zijn gezin.

In 1990 werd de villa geklasseerd als historisch monument, dankzij de mobilisatie van de burgers, en in 2001 verworven door de staat. In 2003 startte de DRAC Nord-Pas-de Calais met gigantische restauratiewerkzaamheden. In 2008 nam het Centre des monuments nationaux het van hen over.

We waren er als eens eerder (klik) met Interbellum (klik) maar we konden het niet laten er nog eens met vrienden terug te keren. Mijn impressie van de dag kan je hier (klik) bekijken, die van Lefla toon ik in een volgend logje.

Fijne nieuwe week allemaal!

zondag 4 maart 2018

Zondag: bij-tank-dag

Vandaag 100 jaar geleden...
Hoe anders zou het Communistisch Rusland en de wereldpolitiek na Lenin vergaan zijn moest Trotzki niet verbannen en vermoord zijn geweest - en hij in de plaats van Stalin Sovjet-Rusland zou bestuurd hebben...?

Leo(n) Trotski (Lev Bronstein, 1879-21 augustus 1940 vermoord in Mexico) - een Marxistisch theoreticus en Russisch Revolutionair, was als Sovjet politicus, stichter en eerste leider van het Rode Leger. Hij was door zijn westerse contacten verantwoordelijk voor het bestellen en inzetten van de pantserauto's Austin-Putilov aan het Oostfront tijdens de Eerste Wereldoorlog.

Tijdens de Russische Oktoberrevolutie koos Trotski de zijde van de Bolsjewieken en werd zodoende de tweede man naast Lenin (Vladimir Iljitsj Oeljanov, 1870-1924). Als 'Volkscommissaris voor Buitenlandse Zaken' onderhandelde hij namens Rusland de Vrede van Bresk-Litovk met de Duitsers. Door interne verdeeldheid tussen de Sovjet-regering en de Bolsjewieken en inschattingsfouten van Trotski mislukten deze aanvankelijk, waardoor de oorlog langer duurde dan nodig, wat voor Rusland ongunstig uitviel. De inschatting van Trotski (en met hem de linkse communisten en linkse socialistische revolutionairen in de Sovjet-regering) bestond erin dat zij hoopten dat ook in Duitsland de revolutie zou uitbreken, zodat dit uiteindelijk de kant van Rusland zou kiezen in de oorlog, met een algemene Europese Revolutie tot gevolg. De communistische Spartacus-opstand in Duitsland mislukte echter... 

Daardoor vond Trotski een tegenstander in Jozef Stalin (1878-1950): "Stalin had vanaf het begin een hekel gehad aan Trotski, en Trotski aan hem. De Georgische arbeider en de Joodse intellectueel konden, gezien hun verschillende karakters, 'niet door één deur'. Trotski vernederde Stalin met zijn retoriek, één keer zelfs in het openbaar.  Lenin moest vaak tussenbeide komen waarbij hij het vaak moest opnemen voor de minder sterk staande Stalin..." (Wikipedia). 



Pantserauto’s van het type Austin-Putilov met dubbele draaibare geschutstoren samengesteld in de Putilov-constructieateliers te Sint-Petersburg (Leningrad) tijdens de Eerste Wereldoorlog en tijdens de Russische Rood-Witte burgeroorlog daarna door beide ‘kampen’ ingezet bij schermutselingen.
In februari 1918 slaagde Trotski's 'Rode Leger' er niet in nieuwe Duitse vijandelijkheden af te slaan toen deze het Verdrag van Bresk-Litovk met de voeten traden. Trotski's theoretiseren, zijn gebrek aan manschappen, aan praktische ervaring en organisatietalent werd als oorzaak. De opvatting dat de Sovjetstaat een doeltreffend vrijwillig of op milities gebaseerd leger zou kunnen hebben werd hierdoor serieus ondermijnd. Trotski was niettemin één van de eerste leiders van de Bolsjewieken die dit probleem inzag en hij pleitte voor de oprichting van een militaire raad van voormalige Russische generaals die dienst zou doen als een adviesorgaan. 

Op 4 maart 1918 kwamen Lenin en het centrale comité van de Bolsjewieken tot een akkoord over de oprichting van een Hoge Militaire Raad. Uiteindelijk zou driekwart van de hogere officieren in het Rode Leger afkomstig zijn uit het voormalige tsaristische officierskorps. Ook voerde Trotski de algemene dienstplicht in en dat leidde tot kritiek omdat de dienstplicht zou leiden tot een grote instroom van boeren en er dan verhoudingswijs minder arbeiders in het Rode Leger zouden bevinden. Het voltallige Bolsjewistische leiderschap van het Rode Leger protesteerde hevig tegen zijn plannen. Zij zagen voormalige officieren en generaals als mogelijke verraders die uit het nieuwe leger moesten worden geweerd en zeker niet de leiding mochten krijgen. Hun visies bleven tijdens de daaropvolgende Russische burgeroorlog populair bij vele Bolsjewieken. 
Deze ontevredenheid over het beleid van Trotski bestaande uit strikte discipline, dienstplicht en steunen op niet-communistische militaire experts leidde tot een militaire oppositie die tot eind 1918-1919 actief bleef binnen de Communistische Partij. Ook eiste Trotski dat Stalin zou worden verwijderd van het zuidelijke front waar Stalin tientallen functionarissen van het Rode Leger had laten doodschieten. Er werden echter geen acties tegen Stalin ondernomen door het partijbestuur.

Op 13 maart 1918 werd Leon Trotski's aanstelling als 'Volkscommissaris voor Buitenlandse Zaken' gewijzigd naar 'Volkscommissaris voor het Leger' en tot 'Voorzitter van de Hoge Militaire Raad'. Hij kreeg daardoor de volledige controle over het Rode Leger. Hij hoefde enkel nog verantwoording af te leggen tegenover de leiding van de Communistische Partij. Trotski spendeerde de rest van de Russische meerpartijen-burgeroorlog tussen het Bolsjewistische 'Rode' en het 'Witte' oppositieleger, aan het omvormen van het versnipperde Rode leger, bestaande uit kleine, zeer onafhankelijke afdelingen, tot een grote, gedisciplineerde, doelmatige militaire machine ter verdediging van de Revolutie. Hij bleef dit beleid doorheen zijn leven verdedigen.

Leon Trotski bleef na het aantreden van Stalin in 1922, en de ziekte en dood van Lenin twee jaar later, de grootste criticus van Stalin's beleid, Trotski werd daarom in 1929 door hem uiteindelijk uit de Sovjet-Unie verbannen, en later in Mexico (waar hij gast was van Diego Riviera en diens echtgenote Frida Kahlo), door een spion van de Russische geheime dienst vermoord. 

In Parijs schreef hij zijn visie op de geschiedenis van de Revolutie. In 1938 was hij in Genève de oprichter van de Vierde Internationale. Na Parijs vertrok hij naar Mexico op uitnodiging van president Càrdenas. Hij kreeg er onderdak door het beroemde schilderskoppel Diego Rivera en diens vrouw Frida Kahlo. Met deze laatste zou hij een kortstondige relatie hebben gehad. Trotski verdedigde in zijn manifest 'De vakbonden in het tijdperk van de imperialistische ontaarding' (1940) de Mexicaanse Revolutie, maar verweet de Mexicaanse regering na de revolutie te veel te hebben toegegeven aan de bourgeoisie. Hij stelde voor dat de landen van Latijns-Amerika zich onder leiding van Mexico zouden verenigen in een 'Unie van Amerikaanse Sovjetrepublieken' om zo beter weerstand te kunnen bieden tegen de Verenigde Staten.
(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

zaterdag 3 maart 2018

Sneeuw!

We kregen gisteren sneeuw als uitsmijter van de laatste voorbije dagen vrieskou, hopelijk zal de winter nu voor een tijdje het land uit zijn. Ik weet het, een pak mensen hebben daar helemaal geen last van, ze verwelkomen het zelfs, maar een kouwelijk iemand zoals ik zit er echt bij te bibberen.
De vogeltjes lieten er hun sporen in achter, ook voor hen zijn het moeilijke tijden, bijvoeren dus!
Fijn weekend allemaal...

donderdag 1 maart 2018

Sint Chrysole buiten en binnen bis


Zoals in een vorig logje (klik) beloofd toon ik jullie eveneens de foto-impressie die Leflamand van de Collegiale Sint Chrysole in Comines maakte. Het album kan je hier (klik) bekijken. En op het einde van de serie kunnen jullie zien dat we het ons samen met onze vrienden goed lieten smaken hihi.