In een kleine kelderruimte op het kruispunt tussen het pandhof, de kerk en de tuin van de Gentse Sint-Pietersabdij (klik), vind je een kennismakingstentoonstelling. Het monnikenleven ‘tussen hemel en aarde’ staat er gematerialiseerd op nacht-donkere arduinen sokkels en waterkleurige glazen wanden. Een grenssteen, wat middeleeuws glaswerk, voorraadpotten, zalfpotjes en pijpjes, de mijter van de laatste abt, een kruidenkast en enkele kapitelen, twee intacte middeleeuwse grafkelders… het zijn slechts kruimels van veertien eeuwen geschiedenis. Maar met wat fantasie hoor je vast de ijle gezangen van adellijke knaapjes en het gekras van ganzenveren op velijn.
De titel van de tentoonstelling verwijst vooral naar de relatie tussen de abdij en de maatschappij eromheen. Vanuit een nadrukkelijk kritische invalshoek. Want de grondvesten van een abdij zitten altijd in de aarde. Hoe hoog haar torens ook naar de hemel reiken.
