In de Zuidelijke Nederlanden was de administratieve taal en die van de elite het Frans. Het Nederlands was er enkel de taal van de bedienden en arbeiders. Maatregelen om in het hele Nederlandstalige deel van het koninkrijk het Nederlands als overheidstaal in te voeren, leidden tot grote wrevel bij het Waalse volksdeel en bij de verfranste elite van de Vlaamse gewesten.
De invoering van het Taalbesluit van september 1819 bepaalde dat alle inwoners van Antwerpen, Limburg, Oost- en West-Vlaanderen zich in het Nederlands moesten kunnen wenden tot de gemeente, de rechter en de notaris. Vanaf januari 1823 zou het de autoriteiten in deze provincies tevens definitief verboden zijn het Frans te gebruiken. Deze maatregel kon bij de elite in de Zuidelijke Nederlanden op weinig bijval rekenen. De Franstalige elite probeerde verschillen in geloof, communicatie, mentaliteit en leefstijl te gebruiken voor eigen politiek gewin. Beide rijksdelen hadden een verschillende historische bagage. Wederzijdse beduchtheid voor overheersing van de ene of andere taal en godsdienst bleken eveneens conflicten in de hand te werken.
(Met dank aan Wikipedia)
Gaat het jullie nog niet allemaal vervelen? Dan heb ik hier (klik) nog wat foto's voor jullie...
Nu gaan we enkele dagen over in de feestmodus op dit stekje. Dat betekent echter niet dat ik een blogpauze neem hoor, ik behandel alleen eventjes een ander onderwerp tot we verder gaan met dit bezoek aan het STA.M (klik).
Nu gaan we enkele dagen over in de feestmodus op dit stekje. Dat betekent echter niet dat ik een blogpauze neem hoor, ik behandel alleen eventjes een ander onderwerp tot we verder gaan met dit bezoek aan het STA.M (klik).
