Van het oostelijk Eerste Wereldoorlog front is er ook nieuws...
Terwijl aan het westelijk front de veldslag om Ieper (19 oktober-22 november 1914) in alle hevigheid woedde, versloegen de Engelsen de Ottomaanse troepen (Turkije die de zijde van Duitsland had gekozen) na de landing bij het fort van al-Foa aan de Perzische Golf, op het zuidelijkste puntje van (het huidige) Irak (6-8 november 1914). Dit werd het begin van het Midden-Oosten Offensief - voornamelijk om de Engelse olievoorraden in hun mandaatgebied (Mesopotamië) veilig te stellen: er is niets nieuws onder de zon...
Begin november 1914 had ook Rusland de oorlog verklaard aan Turkije, daarin gevolgd door Frankrijk en Engeland, nadat de Turkse vloot in de Zwarte Zee de Russische havensteden Sebastopol en Odessa had beschoten. Dit leidde tot het zgn. (bevelhebber) Bergmann Offensief (2-16 november 1914) tussen Rusland en het Ottomaanse Rijk, aan het Kaukasusfront in Armenië. Een veldslag die nét niet op een nederlaag voor de Russen uitliep (bijna 40% gesneuvelden!). In West-Turkije zou het Midden-Oosten Offensief het jaar daarop in 1915 echter vastlopen bij de beroemde landing aan de Darandellen (tussen de oostelijke Middellandse en de Zwarte Zee) en de één jaar durende slag om Gallipoli. Ook deze zou dramatisch aflopen voor de Geallieerden, waarbij -net als aan het westelijk front- duizenden soldaten nutteloos de dood werden ingejaagd...
Foto: de Ottomaanse legerleiding anno 1914 in een westerse ‘automitrailleuse’ ofte gepantserde auto (rechts: de toenmalige Turkse Minister van Oorlog en leger-opperbevelhebber Envir Pasja).
(verzameling Guido Deseijn aka Leflamand)
