Naar het einde van het Interbellum toe verloor de tank zijn ‘design’ status aangeleverd door briljante ingenieurs... Dit betekende het einde van het technologische ‘futurisme’ van de tank: van steun en toeverlaat in de “oorlog die een einde moest maken aan alle oorlogen” naar pion en speelbal in een wapenwedloop die te betreuren nog steeds verder duurt...
Het prototype van de Russische zware tank waarvan hier een schaalmodel, is voorgesteld in 1931 en de productie begon in 1932 (klik). Ontwikkeld als voorhoede en steun voor infanterietroepen zijn er in het totaal tijdens de periode 1933 tot 1941 een 500-tal T-28 exemplaren gemonteerd in de Putilov-Kirov tractorfabriek te Sint-Petersburg (toen Leningrad) – maar behoorde toen al als ‘verouderd’ tot de vooroorlogse generatie tanks...
Dit schaalmodel was een afscheidsgeschenk aan een hoge Sovjet officier voor bewezen dienst. De T-28 was een medium zware tank met meerdere geschutposten (3 vooraan en 1 achteraan) – een ‘rijdend fort’ dat sterk herinnert aan de Franse zware pantservoertuigen uit de jaren na de Eerste Wereldoorlog: de Char B1 (1921) en de Char 2C (1917-1921) (klik) ofte Char de Forteresse uit het late Interbellum - de (1937, uit de Forges et Chantiers de la Méditerranée) (klik). Dikwijls wordt ook naar de revolutionaire Britse A1E1 Independent tank verwezen, ontwikkeld in 1922-1923 door Vickers-Armstrong. Ook al stond deze tank model voor een aantal buitenlandse ontwerpen – in Groot-Brittannië kwam hij nooit verder dan een prototype (klik) . Het project mislukte...
(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)
