De meeste vissersplaatsen aan onze Vlaamse kust hadden al in de middeleeuwen hun vierboete of vuurtoren (klik) als oriëntatiepunt voor de vissers. De oudste informatie over de Blankenbergse vuurtoren dateert uit het begin van de 14de eeuw. Vroeger diende men de benaming “vuur-toren” letterlijk te nemen: vaak waren het eenvoudige bakstenen constructies op een duin met daarin een stenen zolder en rooster waarop stro en, vanaf de 18de eeuw, ook steenkool verbrand werd zodat de vissers op zee de weg naar huis konden vinden. Met de aanleg van de Blankenbergse schuilhaven werd een nieuwe vuurtoren gebouwd die in 1872 werd ingehuldigd. De Duitsers bliezen dit bouwwerk in 1944 op. De huidige betonnen vuurtoren dateert van 1951 en bevatte onder meer een leef- en kantoorruimte voor de vuurtorenwachter en zijn gezin in een stijl die aan het interbellum herinnert. Tegenwoordig wordt hij volautomatisch bediend en is niet meer bewoond (bron: Maritiem).
OT: het gesprek gisteren verliep prima, het ziet er een goede arts uit, hij gaf me veel informatie. Op 12 november gaat het onderzoek door, helaas toch weer onder lichte verdoving. Maar dat zijn zorgen voor later... Vandaag gaan we allemaal van de dag genieten hé? Althans, dat hoop ik voor jullie!
OT: het gesprek gisteren verliep prima, het ziet er een goede arts uit, hij gaf me veel informatie. Op 12 november gaat het onderzoek door, helaas toch weer onder lichte verdoving. Maar dat zijn zorgen voor later... Vandaag gaan we allemaal van de dag genieten hé? Althans, dat hoop ik voor jullie!
