zondag 30 september 2018

Zondag: bij-tank-dag

DICHTERS AAN HET FRONT...

WILFRED OWEN'S  FOREST MONUMENT

In de bossen rond Ors (nabij Le Cateau - France) staat dit subliem memoriaal (n.o.v. Simon Patterson 2011-2015) voor de Engelse dichter Wilfred Owen - de grootste Engelse dichter uit de Eerste Wereldoorlog. De laatste nacht vóór hij sneuvelde (4 dagen vóór het einde van WO 1...!) bracht hij door in de (bewaard gebleven) rokerige kelder van dit boswachtershuis schrijvend aan een anti-oorlogs gedicht even beroemd als John McCrea's "In Flanders Fields"  dat besluit "Dulce et Decorum Est - Pro Patria Mori" (Horatius dixit) maar dikwijls verkeerdelijk geciteerd...

My friend, you would not tell with such high zest
To children ardent for some desperate glory -
The Old Lie: Dulce et Decorum Est - Pro Patria Mori"

(Vriend, herhaal niet zo vurig - Aan nageslacht belust op glorie - 
De oude leugen dat het zoet en eervol is om te sterven voor het Vaderland...")

JOHN MC RAY'S VERPLEEGPOST

In Ieper- Boesinge (aan Dikmuidseweg  juist ten noorden van de brug over Ieperleekanaal) ligt de  "Essex Farm Cemetery" naast de bunkers van het "Advanced Dressing Station" (vooruitgeschoven verpleegpost) uit 1915, waar dokter John Mc Crae zijn beroemde gedicht "In Flanders Fields" schreef:

In Flanders fields the poppies blow          In de velden van Vlaanderen waaien klaprozen
Between the crosses, row on row,            Tussen de kruisen, rij op rij,
That mark our place, and in the sky         Die onze plaats aanwijzen; en in de lucht
The larks, still bravely singing, fly             Blijven de leeuweriken dapper zingen,
Scarce heard amid the guns below.          Nauwelijks hoorbaar over het kanongebulder aan de grond.

We are the Dead. Short days ago             Wij zijn de doden. Een paar dagen geleden 
We lived, felt dawn, saw sunset glow,       Leefden we, voelden de dauw, zagen de zon ondergaan.
Loved and were loved, and now we lie     Hadden lief en werden geliefd en nu liggen we
In Flanders fields .                                     In de velden van Vlaanderen.

zaterdag 29 september 2018

Die Verdammte Spielerei met Pakske Klassiek 3

Muzikanten zijn de hogepriesters van deze tijd. Zelfs als ze zichzelf ‘verdoemd’ noemen, slaagden Die Verdammte Spielerei er moeiteloos in om tijdens de Gentse Feesten twee keer in een week tijd de Sint-Baafkskathedraal uit te verkopen met spielerei.

Voor de gelegenheid hadden de mannen van ’s lands beroemdste fanfare hun witte marcellekes vervangen door zwarte. Dat staat wat ­chiquer, want voor Pakske Klassiek ruilen ze hun straatmuziek voor de klassieke muziek van Rossini, Händel en Tsjaikovski. Naarmate het concert vorderde, sloop er ook jazz (Dave Brubeck en Henry Mancini) in.

Vier saxofonisten, een percussionist en een zanger lieten zich ruim bijstaan door muzikale kameraden. De eerste zondag waren dat jazztrompettist Bart Maris en Johannes Verschaeve, frontman van The Van Jets. Gisteren hadden ze Kurt Burgelman uitgenodigd. Die zong naast Hallelujah van Leonard Cohen ook zijn Gentse wereldhit Loetsebollekezoetse.

Het waren vooral de samenwerkingen met accordeonist Rony Verbiest en de Amsterdamse zangeres Wende Snijders die indruk maakten. Vooral haar nummer Deze Gin, op tekst van Dimitri Verhulst, zwol aan tot een hoogtepunt.

“Bedankt om belastingen te betalen, zodat wij nog even kunnen blijven bestaan”, zei Stefaan De Winter van Die Verdammte Spielerei nog. Voor het slotnummer, Nel ­Cuore, Nei Sensi van Toto Cutugno, werd enthousiast door het publiek mee geklapt als stond dat op een festivalwei.

De foto's die Guido er maakte kan je hier (klik) bekijken en voor daarna een heel fijn weekend!

donderdag 27 september 2018

Die Verdammte Spielerei met Pakske Klassiek 2

Die Verdammte Spielerei zijn zes mannen in een marcelleke, vijf topmuzikanten en één onnozelaar. 
Geschapen 13 jaar terug op de Gentse Feesten zijn ze intussen een vaste waarde. 
In het volgend en laatste logje over deze schitterende muzikanten geef ik jullie er wat meer uitleg over en laat jullie ook de foto-impressie die  Guido van Pakske muziek maakte zien.
Vandaag toon ik jullie echter het tweede deel foto's (klik) die ik ik er nam.

dinsdag 25 september 2018

Die Verdammte Spielerei met Pakske Klassiek 1

In Pakske Klassiek ruilde Die Verdammte Spielerei (klik) de witte marcellekes voor zwarte en  de straatmuziek voor klassieke. Ze brachten tijden de Gentse Feesten werk van Bach tot Bartok in één van ‘s lands mooiste historische bouwwerken, de Sint-Baafskathedraal van Gent. 
Die Verdammte Spielerei nodigde bij dit evenement weer enkele trouwe kameraden uit die voor een extra dimensie en doorgedreven diepgang zorgden.

We lieten onze ziel vullen met de galm van vier saxofoons, percussie en zang maar zetten ook onze klikvingertjes flink aan het werk. Omdat we er nogal veel foto's schoten heb ik die over drie logjes verdeeld en vandaag laat ik jullie ervan het eerste deel (klik) zien.

zondag 23 september 2018

Zondag: bij-tank-dag

Nu we het einde van de herdenkingen rond de Eerste Wereldoorlog naderen is het tijd in de volgende Bij-Tank-Dagen eens terug te blikken welke sites nog een bezoek verdienen...

EEN EERSTE HALTE VERDIENT POPERINGE...

We steken (virtueel) de frontlijn van Duitse zijde over naar een tijdens WO1 klein stukje onbezet Belgiê - Poperinge. Deze "Safe Town" - ook "Little Paris" genoemd - werd toen wonderbaarlijk weinig beschoten en bleef grotendeels bewaard... Het was een Geallieerde 'etappenstad' - net wat Gent was voor de Duitsers - het zenuwcentrum voor militaire operaties : troepen, bevoorrading, informatie... Alles wat rond Ieper ingezet werd passeerde langs deze 'veilige stad' waar de Franse en Engelse soldaten op verlof kwamen achter het front - met het nodige 'uitgangsleven' ... Het stadje van 10.000 inwoners kreeg 250.000 Britse troepen binnen haar wallen met de nodige problemen van dien met geïmproviseerde pubs, bordelen, cinema's, concertzalen, clubs...  
Het "Talbot House" alias "The Olde House" ofte "Every Man's Club" was een typisch Britse soldatenclub zonder onderscheid van rang. Een rustpunt met een tuin waar men de oorlog even kon vergeten: "All rank abandon ye who enter here" en "To pessimists, way out!" en met een kapel-concerthal - waarin optredens van "The Happy Hoppers" doorgingen en films met Charly Chaplin...  

In het Poperings gehucht Lyssenthoek stond van 1915 tot 1920 het grootste militair veldhospitaal achter het Iepers front. Tenten en barakken hadden op piekperiodes 4000 hospitaalbedden ter beschikking, aangesloten aan de spoorlijn Poperinge-Hazebroek voor triage en evacuatie van gewonden. De aanpalende begraafplaats is de spiegel van het oorlogsgeweld in de zgn. 'Ieperboog' - bijna 11.000 graven op de grootste militaire begraafplaats van de Westhoek in 1918 ontworpen door sir Reginald Blomfield, de architect van o.a. de Menenpoort. 
Een recent gerealiseerd wetenschappelijk Interpretatiecentrum is hier in een nieuwbouw uit 2009 door de Vlaamse Gemeenschap, de Stad Poperinge, de Commenwealth War Graves Commission, het Flanders Fields Museum en het Memorial Passchendaele als bezoekerscentrum ingericht... 


vrijdag 21 september 2018

Gentse Feesten 2018 Kermis bis

Met de reportage (klik) van de kermis die Lefla in Gent schoot laat ik jullie morgen op het weekend  los waarin het er hopelijk even vrolijk aan toe zal gaan als op de foto hierboven 

donderdag 20 september 2018

Gentse Feesten 2018: Kermis

Bedankt lieve webbies voor het medeleven en de goede raad die ik op mijn vorig logje (klik) mocht ontvangen. Ik moest het allemaal even laten bezinken en verwerken maar nu gaan we gezwind weer verder met het bloggen.

De kermis op de jaarlijkse Gentse Feesten (klik) is altijd iets waar we graag eens naartoe trekken zonder echter op de één of andere attractie te kruipen. Dit is meer iets voor het jonge grut dat er zoals de bovenstaande foto bewijst heerlijk van geniet. 
De rest van mijn kleine reportage kunnen jullie hier (klik) bekijken.

maandag 17 september 2018

Triest...

Er is net als van de bovenstaande paddenstoel waarvan ik een bewerking maakte, een flink deel uit mijn blog verdwenen.
Alsjeblieft lieve blogvrienden, ik geef jullie even het volgende mee, lees het aandachtig!
In de reacties op de Zondag: bij-tank-dag (klik) stond een raar bericht over 'hacking' Toen ik dit wilde verwijderen zijn alle reacties van jullie tot 1 september verdwenen. Waarschijnlijk zat in dat bericht iets waardoor dat mogelijk werd. 
Wie toch nog wil reageren op één of alle logjes die ik van toen af plaatste is meer dan welkom en alvast hartelijk dank! En voor daarna een heel fijne week gewenst...

zondag 16 september 2018

Zondag: bij-tank-dag

ER KAN EINDELIJK WEER EENS GELACHEN WORDEN...

De inzet van Amerikaanse troepen brengt eindelijk wat aflossing en hoop voor de uitgeputte Franse en Britse frontsoldaten in een uitzichtloze oorlog... 
In de week van 12 tot 18 september 1918 - zo'n honderd jaar geleden dus - ondernamen voor het eerst de Amerikanen een eigen offensief in Frankrijk. Onder leiding van de Amerikaanse generaal Pershing kregen zij door de Geallieerde opperbevelhebber maarschalk Foch het oosten van Frankrijk toegewezen, waar in Saint-Mihiel tijdens het Maas-Argonne offensief ten zuiden van Verdun een eerste overwinning is behaald ...

Aan de volgende successen van de First American Army in de Argonne gedurende de maand september 1918 herinneren o.a. het Pennsylvania Monument (1927) nabij Varennes-en-Argonne, de Butte de Montsec (Thiaucourt) American Monument nabij Saint-Mihiel (1937), en vooral de Amerikaanse zegezuil  (1937)  op de Butte de Montfaucon-d'Argonne...

In bijlage (klik, wel even als PDF openen) het standaardwerk "American Battle Blue Book" (1938) dat de volledige Amerikaanse interventie in Europa tijdens de Eerste Wereldoorlog beschrijft.



Enkele snapshots van Britse soldaten en Amerikaanse "doughboys"  die bij de ontmanteling van de in de steek gelaten Duitse Hindenburglinie een achtergelaten Krupp kanon wegslepen met een Mark-tank - wat blijkbaar niet zo goed lukt en dus voor de nodige hilariteit zorgt... De moed zit er duidelijk niet meer in om "dresscode" van de uniformen strikt na te leven...
De bijnaam "doughboy" kwam in 1917 bij de Engelse soldaten in voege om de Amerikaanse nieuwkomers aan te duiden ("groentje" of "vers gebakken") vandaag nog in gebruik in Amerika om "donuts" aan te duiden...
(repro's verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)


UPDATE!
Alsjeblieft lieve blogvrienden, ik geef jullie even het volgende mee, lees het aandachtig!
In de reacties hieronder stond een raar bericht over 'hacking' Toen ik dit wilde verwijderen zijn alle reacties van jullie tot 1 september verdwenen. Waarschijnlijk zat in dat bericht iets waardoor dat mogelijk werd. Het is dus niet zo dat ik daar de hand in had...

zaterdag 15 september 2018

Gentse Feesten 2018: Sfeerbeelden bis

Net als vorige zaterdag (klik) laat ik jullie weer wat sfeerbeelden (klik) zien die we tijdens de afgelopen Gentse Feesten maakten. Fijn weekend allemaal!

donderdag 13 september 2018

Those Metal Boys With Their Metal Toys

Those Metal Boys with their Metal Toys (klik) is een string band die zich sinds jaar en dag, zeg maar vanaf 1977, verdiept heeft in muziekgenres die vandaag nog zelden enige aandacht krijgen in diverse media. De verkeerde associatie die men al te gauw maakt is het verderfelijke begrip nostalgie. Kan men terug verlangen naar een tijd die men zelf niet eens meegemaakt heeft? Nee dus. Hun interesse gaat uit naar mooie muziek en toevallig heeft men vroeger heel wat prachtige composities gemaakt en songs geschreven die heden onterecht buiten de interessesfeer van de op commercie afgestemde media vallen.
Al meer dan 25 jaar grasduinen ze in de archieven van blues, jazz en swing van de eerste helft van de twintigste eeuw. Een onuitputtelijke bron die garant staat voor verrassende songs en de basis vormt voor het meeste wat er heden ten dage nog steeds aan “populaire” muziek wordt gemaakt.

Het 'metal'-gedeelte van de naam slaat op de metal-body gitaren die centraal staan in de groep. 
Het zijn National Steel's en dobro’s, zowel gewone als tenor en hawaïaanse gitaren en enkele komen origineel uit de jaren dertig, de periode waarin ze werden ontwikkeld en hoofdzakelijk gebruikt. Naast deze instrumenten, die de groep hun originele kleur geven, zorgen viool, trompet en contrabas voor een hecht geheel.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

dinsdag 11 september 2018

Melody Makers op de Gentse Feesten

Deze groep bracht op de voorbije Gentse Feesten een gevarieerd programma van verschillende muziekstijlen. Een greep uit hun oudere repertoire vullen ze aan met nieuwe nummers die zowel oud als jong kunnen bekoren. Hun doel kan tellen: samen muziek maken en hun kennis delen met anderen. 
Het is niet zomaar een harmonie of fanfare!
Met o.a. keyboards, gitaar, accordeon en viool hebben ze tal van genres in de vingers. Onder leiding van voorzitter-dirigent Jean Pierre Severens slagen de Melody Makers er telkens weer in om het publiek ten volle te entertainen. 
De foto's zijn hier te bekijken en wie meer over hen wil weten moet hier klikken.

Fijne nieuwe week allemaal!

zondag 9 september 2018

Zondag: bij-tank-dag

De laatste Duitse A7V tanks werden van spoorwagons afgeladen om ingezet te worden aan het front - maar veel te laat om de afloop van de oorlog nog te kunnen beïnvloeden...

Begin september trokken de Duitse troepen zich aan het Westelijk front in Picardië geordend terug van de Somme en Oise achter hun Hindenburglinie, op de hielen gezeten (klik) door de Geallieerde troepen voor een laatste hevig offensief vanachter deze in 1917 aangelegde, zwaar verdedigde stellingen (klik) tussen Arras en Soissons. Het Duitse legerbevel verordende ondertussen bij de terugtocht de tactiek van de ‘verbrande aarde’ toe - alle infrastructuur (spoor)wegen, bruggen, enz. werden onbruikbaar gemaakt en talrijke steden en dorpen tot puin herleid, en moesten na de oorlog volledig worden heropgebouwd als “Ville” of “Village Martyre”. In Vlaanderen daarentegen hielden de Duitse stellingen stand en ging de strijd in alle hevigheid onverminderd verder...

zaterdag 8 september 2018

Gentse Feesten 2018: Sfeerbeelden

 

Enkele sfeerbeelden die ik op de voorbije Gentse Feesten (klik) nam kan je hier (klik) bekijken.
En hopelijk kunnen jullie het weekend even relaxed doorbrengen als het koppeltje hierboven!

donderdag 6 september 2018

Jong talent

Maar liefst 25 aanstormende groepen zetten tijdens de splinternieuwe showcase 'Luisterplein (h)erkent Talent' (klik) hun beste muzikale been voor tijdens de Gentse Feesten. Elke namiddag kon je hier genieten van folk, Nederlandstalige luistermuziek, jazz en bigbandmuziek. 
Ook organisatoren van concerten, festivals, clubs, boekingsagenten en iedereen die professioneel met muziek bezig is, kwamen hier groepen spotten.
Op de foto's (klik): Schemer, jonge muzikanten met een groot hart voor de schoonheid van de Vlaamse taal. Miek en Roel (klik) zaten in de jury, vandaar ook hun portretjes in deze serie...

dinsdag 4 september 2018

Big Band The Carpet Crooners

Dertig jaar geleden repeteerden enkele muzikanten van de harmonie van Hamme-Zogge om het Ceciliafeest op te luisteren.
En dat doen ze nog steeds: onder leiding van dirigent van het eerste uur, Danny Verleyen, brachten ze als The Carpet Crooners (klik) tijdens de Gentse Feesten op het Luisterplein diverse stijlen van de bigbandmuziek. En hier (klik) kan je er de foto's van bekijken, helaas zonder muziek er bij, ik vond dit niet terug op het internet...
Fijne nieuwe week allemaal!

zondag 2 september 2018

Zondag: bij-tank-dag

WAT REST NA DE DUITSE TERUGTREKKING IN AUGUSTUS-SEPTEMBER 1918 ?

Vanaf juli-augustus 1918 begon de grote - min of meer chaotische - terugtocht van het Duitse leger onder de aanvallen van de Geallieerden over de hele lengte van het Westers front - van Ieper tot Verdun. De min of meer duurzame constructies (bunkers, technische installaties, rustkampen achter het front...) die de Duitse genie had gerealiseerd - en die een langdurig verblijf in het vooruitzicht stelden - moesten de één na de ander worden opgegeven...

L'Abri du Kronprinz (bunker) nabij Varennes-en-Argonne anno 1918 (boven) en vandaag (onder)...

Het is opvallend dat in het kader van de 100-jaar herdenking van de 'Groote Oorlog' deze voor de geschiedenis van de tragische gebeurtenissen belangrijke constructies, door de Fransen bewust stiefmoederlijk aan hun lot worden overgelaten - in tegenstelling met hun eigen forten (o.a. rond Verdun). Moesten private Frans-Duitse verenigingen en heemkundige kringen zich niet - zelfs lang vóór het begin van deze herdenking tussen 2014 en 2018 - met de middelen door henzelf verzameld, hebben ingezet tot het behoud en toeristische exploitatie van deze overblijfselen, zij waren allang van de aardbodem verdwenen... De strijd ging immers tussen (minstens) 2 partijen en de getuigenissen van zowel de ene als de andere moeten ter waarschuwing voor het nageslacht behouden blijven. Moet gezegd dat er - met recht en reden? - van Franse (Geallieerde) zijde weinig animo tot behoud van deze resten bestaat - maar ook van Duitse zijde werd (wordt) er daartoe in het verleden weinig geijverd... De 'golven' ontstaan in de Frans-Duitse oorlog van 1871 tussen beide landen blijken ook na 2 wereldoorlogen tot op vandaag nog steeds niet geluwd...

Het kamp van Hauptman ir. Marguerre - betonnen experimentele abri's voor Duitse soldaten..
.
Nochtans zijn de bekende historische getuigen legio en hier en daar komen lokale initiatieven van de grond om ook deze getuigen te redden - of op zijn minst tegen verdwijning te behoeden: 

- het "Camp Marguerre" nabij Verdun (ook wel kamp Bismarck, kamp van de Kaiser of dorp van de Kronprinz genoemd) - een volledig uit beton opgetrokken kamp met schilderingen die het behang vervangen, met inlegwerk van kiezelstenen en andere kunstzinnige uitingen, en waar werd geëxperimenteerd met nieuwe bouwtechnieken en bouwstijlen (bunkers, onderkomens voor soldaten...) in o.a. gewapend beton, die er werden getest en op basis waarvan logistieke steun aan het front kon verleend - daartoe werd een volledige toen revolutionaire betonfabriek ingericht (de BEFA = BEtonFAbrik volgens opschrift) ... 

- de beruchte "Abri du Kronprinz Wilhelm" midden de bossen nabij Varennes-en-Argonne (langsheen de D38) - het voormalig Duits "Kaiserbunker" - een in verhouding luxueus verblijf voor de Duitse kroonprins Wilhelm von Preussen, zoon van Keizer Wilhelm II, bevelhebber der Duitse troepen, centrum van het te bezoeken "Kaisertunnel"-complex, een groep bunkers met een gangenstelsel gegraven tussen november 1915 en maart 1916 (met kazerne, lazaret, elektriciteitscentrale, enz.) - nu in restauratie door het "Deutsches Erinnerungskomitee Argonnerwald 14-18" 

- het Duits rustkamp "La Vallée Moreau" in gebruik door de Duitse troepen tussen 1915 en 1918 en sinds 1997 gerestaureerd, onderhouden en bezoekbaar gesteld door 'Le Comité Franco-Allemand' - een vereniging die een 10-tal gelijkaardige, kleinere sites onder haar hoede heeft

- de "Caverne du Dragon" (Drachenhöhle) aan de Chemin des Dames in de Argonne - oude steengroeve die vandaag een boeiend museum is over de Duitse kazerne destijds er ingericht

- "l'Abri du Kronprinz Rupprecht de Bavière" nabij Nampcel (ten zuiden van Noyon) - een te bezoeken "Blockhaus" gebouwd tussen 1915 en 1916 met stenen gerecupereerd van vernielde huizen uit het nabije dorp als hoofdkwartier voor de Duitse troepen in de regio - sinds 2010 ijvert de lokale werkgroep APRAK om dit indrukwekkende bouwwerk te restaureren en open te stellen.

Nampcel - Blockhaus van Kroonprins Rupert van Beieren in 1918 (boven) en vandaag (onder)...

(met dank aan alle bruikleengevers van de illustraties...)

zaterdag 1 september 2018

Blokfluitduo Apsara

Dit begenadigd duo bracht tijdens de voorbije Gentse Feesten op een onnavolgbare wijze werk van Jacob Van Eyck, Hildegard von Bingen, isang Yun, en anderen ten gehore in de Sint-Jacobskerk (klik). De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken en voor daarna een heel fijn weekend allemaal!