100 jaar geleden: rond Ieper enkel treurig nieuws in te melden...
Na de natte zomer van 1917 deed goed weer de grond opdrogen - wat de militaire gezaghebbers liet besluiten dat er vanaf eind september weer volop gevochten kon worden en bijgevolg opnieuw aan beide zijden soldaten nutteloos de dood zouden worden ingejaagd. Op de in de opgedroogde klei vastgelopen tanks kon nauwelijks nog worden gerekend. Langs de steenweg Ieper-Menen, rond Zonnebeke, en de langs de wegen Passendale-Beselare en Zonnebeke-Moorslede, vielen telkens aan weerszijden duizenden doden en gewonden.
Tot overmaat van ramp begon het in de tweede week van oktober opnieuw te regenen zonder dat daarbij van 'bovenaf' de aanvalsstrategie zou gewijzigd worden. De hel brak los. Enkel over houten loopplanken konden soldaten zich nog over het terrein bewegen. Resultaat: begin oktober verloren de Australiërs bij Zonnebeke-Tyne Cot ("tiny cottage" - Engelse benaming voor 'kleine boerderij') 13.000 man, en telden de Britten in Passendale zelf ook nog eens bijna 13.000 verliezen. Er was geen vooruitgang geboekt en midden oktober moesten de Duitsers in een humanitaire reflex aan de Geallieerden de toestemming geven tijdens een staakt-het-vuren hun halfvergane doden en gewonden af te voeren.
De indrukwekkende Tyne Cot Cementary - de grootste van de Britse Commonwealth - met zijn bezoekerscentrum op enkele kilometers van het Passendale Memorial Museum in Zonnebeke is als getuige van deze tragische gebeurtenis een bezoek waard...
(werd - jammer genoeg - vervolgd)
(foto’s verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)
