Het slagveld rond Ieper met enkele in bommenkraters uitgeschakelde tanks: gevochten werd van ondergelopen krater naar krater...
Nu zo'n honderd jaar geleden - begin juli 1917 - gingen de voorbereidingen van start voor de bloedige Slag van Passendale - de beruchte Derde Slag om de Ieperboog.
Al van bij het begin liep het fout. De Britten en de andere troepen van het Commonwealth konden niet rekenen op de Fransen die nog altijd niet waren hersteld van hun nederlaag in het voorjaarsoffensief. De droge zomer waarop men hoopte bleef uit.
Op 31 juli - de geplande start van het offensief - begon het onophoudelijk te regenen. De bombardementen waarmee men de aanval opende verstoorden de waterhuishouding, waardoor het front binnen de kortste keren veranderde in een gigantische modderpoel. Alles liep vast en begin augustus zou het offensief worden stilgelegd. De Britse Mark-tanks waar men veel steun van verwachtte zonken in de modder en liepen vast in de bomkraters. De 'winst' bedroeg amper 2 kilometer...
Slechts twee weken later zouden de gevechten worden hervat - met even weinig succes. Eind augustus vielen er aan Geallieerde zijde al 75.000 doden en gewonden te betreuren, en aan Duitse kant 50.000.
De Britse militaire overheid verstrekte de Britse pers foute informatie om hun tegenslagen te verdoezelen, maar toen in Groot-Brittannië berichten doorsijpelden van massale verliezen, was de verontwaardiging groot. ..
(wordt –jammer genoeg- vervolgd)
(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)
Het inferno van het gebombardeerde slagveld – wegen met vastgelopen
tanks zijn op deze luchtfoto nauwelijks herkenbaar...
