ZWARE ARTILLERIE OP HET SPOOR - FIGUURLIJK MAAR OOK LETTERLIJK...
Al sinds de Frans-Duitse oorlog (1870-1871 - gewonnen door Duitsland o.l.v. kanselier Bismark) waren de werkplaatsen van de industriefamilie Krupp 'gespecialiseerd' in het gieten van kanonnen en mortieren voor het Pruisische (Duitse) leger - zowel in WO 1 als WO 2. De Eerste Wereldoorlog gaf deze militaire constructienijverheid een (voor die tijd) 'hi-tech-boost' - vooral in grotere en verder reikend kalibers in vaste betonnen beddingen (de "Max-en" en "Bertha's" geplaatst in "Batterien") om de Franse industrie te treffen, en om belangrijke havens en steden - zelfs Parijs - te beschieten.....
Dus kon vanaf 1915 een Frans ('geïmproviseerd') en een Brits (nieuw ontwikkeld) antwoord niet uitblijven - bij een aantal constructieateliers zoals Schneider of Saint-Chamont werd zwaar spoorweggeschut besteld - méér dan 330 stuks tegen eind 1918 (en nog een 100-tal geleverd na de wapenstilstand...). Gemonteerd op speciale wagons en gebruikmakend van het aanwezige uitgebreide Franse spoorwegnetwerk was deze zware artillerie vlot transportabel inzetbaar achter het front voor de beschieting van de Duitse linies.
Een zinloze wapenwedloop vergelijkbaar met het lange afstand raketten 'spierballen-gerol' dat we vandaag meemaken tussen de USA, Rusland, China, en hun kleine broertjes Noord-Korea, Iran, Turkije, Israel, enz. - ze hebben het nog niet geleerd... De wapenindustrie moet blijven 'draaien': 59 Tomahawk raketten aan méér dan 1 miljoen dollar 't stuk - daar kunnen al heel véél basis-inkomens van verdeeld worden....
Op internet vond ik een 'klein broertje' voor mijn verzameling : een Krupp-mortier "Kaliber 42" (opschrift) met affuit, die eertijds op een blikken platte spoorwegwagon moet hebben gestaan (spijtig genoeg is die er niet meer bij...) - 'speelgoed' uit het begin van WO 1. En wie mij aan het ontbrekende onderstel van mijn nieuwste aanwinst kan helpen (zie onder), één adres!
(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)
