Met enkele grappige en mooie graffiti die je in de Gentse grindbakken (klik) kan aantreffen neem ik even afscheid van jullie, mijn blog en ik zijn aan een rustpauze toe. Maak er een paar fijne dagen van!
donderdag 26 april 2018
dinsdag 24 april 2018
Dieren op de muren
De dieren mogen er natuurlijk ook zijn volgens de graffitikunstenaars die de Gentse grindbakken (klik) op een onvergetelijke manier wisten op te fleuren. En hopelijk wordt de nieuwe week ook zo mooi voor jullie allemaal, geniet er van!
zondag 22 april 2018
Zondag: bij-tank-dag
Het mooie gedicht 'In Flanders Fields' is een van de meest beklijvende herinneringen aan de Eerste Wereldoorlog. John McCrae (klik), een Canadese legerarts, schrijft het na de dood van zijn goede vriend en landgenoot luitenant Alexis Helmer. Helmer sneuvelt op 2 mei 1915, na de ontploffing van een granaat tijdens de tweede Duitse gasaanval. Omdat er geen aalmoezenier aanwezig is, verzorgt McCrae zelf de uitvaart van zijn vriend. Rouw en oorlogstrauma vormen dan ook de inspiratie voor zijn gedicht. Majoor John McCrae werkt op dat ogenblik in een hulppost tussen Ieper en Boezinge. Hij behandelt er meestal slachtoffers van de Duitse gasaanvallen.
In Flanders fields the poppies blow
That mark our place; and in the sky
The larks, still bravely singing, fly
Scarce heard amid the guns below.
We are the Dead. Short days ago
We lived, felt dawn, saw sunset glow,
Loved, and were loved, and now we lie
In Flanders fields.
Take up our quarrel with the foe:
To you from failing hands we throw
The torch; be yours to hold it high.
If ye break faith with us who die
We shall not sleep, though poppies grow
In Flanders fields.
© John McCrae
Tussen witte kruisjes, rij op rij,
Die onze plaats hier merken, wijl in ’t zwerk
De leeuweriken fluitend werken, onverhoord
Verstomd door het gebulder op de grond
Wij zijn de doden. Zo-even leefden wij.
Wij dronken dauw. De zon zagen wij zakken.
Wij kusten en werden gekust. Nu rusten wij
In Vlaamse velden voor de Vlaamse kust.
Toe: trekt gij ons krakeel aan met de vijand.
Aan u passeren wij, met zwakke hand, de fakkel.
Houd hem hoog. Weest gíj de helden. Laat de doden
Die wij zijn niet stikken of wij vinden slaap noch
Vrede - ook al klappen zoveel rozen open
In zovele Vlaamse velden.
© John McCrae
zaterdag 21 april 2018
Weekend!
We gaan gezwind het weekend in samen met deze leuke figuurtjes in de wind.die te zien zijn in de grindbakken (klik) van Gent. Maak er een paar mooie, hopelijk zonnige dagen van webbies!
donderdag 19 april 2018
De 'grindbakken' van Gent
Om in de grindbakken (klik) van Gent binnen te geraken waar je schitterende graffitikunst kan bewonderen, moet je door een soort 'poort' onder deze merkwaardige kraan doorlopen.
Toen wij er waren scheen de zon, en dat doet ze vandaag beslist ook, geniet er van lieve webbies!
dinsdag 17 april 2018
Leuke karikaturen...
Zo denken ze in Gent (en waarschijnlijk ook in de rest van België) over onze beleidsmakers. Van boven naar onder: Bart De Wever, burgemeester ban Antwerpen, Kris Peeters, minister van Werk, Maggie De Block, minister van Gezondheid en Charles Michel, premier van België *wink, big smile*. Vanaf vandaag gaan we enkele logjes aan de mooie graffitikunst wijden die te bewonderen is in de grindbakken (klik) van Gent. Fijne en hopelijk zonnige nieuwe week allemaal!
zondag 15 april 2018
Zondag: bij-tank-dag
In de industriestad Lincoln, in de Engelse Midlands, is in 2016 als bijdrage tot de herdenking van 100 jaar constructie van de eerste tank, een memorial opgericht midden een rondpunt tegenover de site waar destijds William Foster's omvangrijke Tritton Road-constructieateliers zich bevonden waarin vanaf dat jaar de montage van de beroemde Mark-tanks gebeurde - belangrijkste tewerkstelling voor de inwoners van Lincoln tijdens de Eerste Wereldoorlog. Tanks die als "Panzerdrachen" tot de schrik van de Duitse militairen in de loopgraven uitgroeiden...
Van de vele honderden tanks die hier de werkplaatsen verlieten en richting de slagvelden op het Europees continent werden verscheept, zijn er nadien slechts enkele aan de verschroting ontsnapt.
In Groot-Brittannië bezit vooral het tankmuseum in Bovington nog enkele diverse types, alsook het Imperial War Museum in Londen, en één staat op een stadsplein in Ashford...
Maar hun 'geboortestad' heeft er slechts één nog functionerende kunnen bewaren, dewelke nu opgesteld staat in het stedelijk "Museum of Lincolnshire Life"...
zaterdag 14 april 2018
Nog maar eens... een feestje!
We waren terug maar eens te gast bij mijn zus en haar bende.
De mooi gedekte tafel waar mijn nicht Ilse altijd voor instaat belooft alvast wat we weer voor lekkers te verorberen kregen, klik daarvoor maar eens hier. Fijn weekend allemaal!
De mooi gedekte tafel waar mijn nicht Ilse altijd voor instaat belooft alvast wat we weer voor lekkers te verorberen kregen, klik daarvoor maar eens hier. Fijn weekend allemaal!
donderdag 12 april 2018
6 In de ban van de tijd maart 2018 in de Gentse Sint Pietersabdij: zaal 3
Het Precisie-uurwerk
Translatie* van de tijd
17e en 18e eeuw
In de achttiende eeuw werden precisie-uurwerken over de hele wereld uitgezonden. Gecoördineerde tijdsmetingen verbonden plaatsen over de gehele aarde met elkaar in één gedeelde tijd.
*Translatie, zoals het Latijnse translatio: ‘verplaatsing’.
En daarmee zijn we helaas op het einde van de tentoonstelling In de ban van de tijd (klik) gekomen.
dinsdag 10 april 2018
5 In de ban van de tijd maart 2018 in de Gentse Sint Pietersabdij: zaal 2
Imitatie van de tijd
1300-1700
Op het einde van de dertiende eeuw werden de eerste mechanische uurwerken gemaakt. Het complexe mechanisme liet toe om de orde van de hemelsfeer op aarde te imiteren.
Een nieuwe orde in de stedelijke ruimte
De eerste mechanische uurwerken werden aan het eind van de dertiende eeuw waarschijnlijk in kloosters geconstrueerd, maar vanaf de veertiende eeuw doken er steeds meer uurwerken op in Europese steden. Een uurwerk werd snel gezien als een prestigeobject: elke stad moest er wel een hebben. In eerste instantie diende het uurwerk vaak enkel om een klok automatisch te laten luiden, maar al snel werd de wijzerplaat ook een vast attribuut.
Door de centrale plaats van deze publieke uurwerken was de tijd steeds aanwezig in de steden. Waar je ook was, je kon de regelmaat van de klokken horen. Verplaatste je jezelf door de stad, dan zag je vanuit steeds wisselende perspectieven de uurwijzer onverstoorbaar verder draaien. Ook wanneer de zon niet scheen of de sterren niet zichtbaar waren, bleef deze tijd zichtbaar. Het was een tijd die onder alle omstandigheden door iedereen gedeeld kon worden, en die op die manier mee de publieke ruimte van de stad kon vormgeven. Centraal in die ruimte stond een machine, een door de mens geconstrueerd artefact.
In deze gedeelde tijd kon het dagelijkse leven op een nieuwe manier georganiseerd worden. Het aantal gewerkte uren in loonarbeid, de begin- en einduren voor markten, de aanvang van lessen op school of bijeenkomsten van stedelijke raden: hoe verschillend hun aard ook was, allemaal konden ze bepaald worden door dezelfde klokken. Die definieerden zo één abstract kader waarbinnen alle menselijke activiteiten geplaatst konden worden.
De tijd die door deze klokken gemeten werd, hing niet af van de seizoenen. Het uurwerk trok zich immers niets aan van het feit of het zomer of winter was. Het mechanisme bleef steeds op dezelfde manier lopen. Aangezien de klokken van het publieke uurwerk door iedereen gehoord konden worden, was het ook niet langer noodzakelijk om zonsopgang en -ondergang als gedeelde ankerpunten te gebruiken. Als een gevolg hiervan werden de seizoensafhankelijke variabele uren steeds meer vervangen door de uniforme uren zoals rechtstreeks gemeten door het uurwerk. In een stedelijke context liep vanaf nu de tijd in de zomer even snel als in de winter.
De lengte van een uur zoals gemeten door het uurwerk was in principe overal even lang. De precisie waarmee die lengte werd afgemeten varieerde echter in hoge mate. De nauwkeurigheid was vaak niet beter dan een kwartier op een dag, en het uurwerk moest voortdurend opnieuw gelijkgezet worden met de zonnetijd. Zolang iedereen zich oriënteerde op hetzelfde publieke uurwerk veroorzaakte dat echter geen problemen. In de praktijk was de tijd van het uurwerk immers beperkt tot de ruimte die bepaald werd door de stadsmuren. In het landschap lagen als het ware verschillende eilanden van uurwerktijd.
Van de tentoonstelling In de ban van de tijd (klik) kan het e-book hier (klik) opgeladen worden en de foto's die we in deze zaal namen hier (klik) bekijken. Fijne nieuwe week allemaal!
zondag 8 april 2018
Zondag: bij-tank-dag
"ROSES OF PICARDIE...?"
(WO 1 song 1916 - klik hier)
Het met 'succes' in Picardië gestart Duits offensief liep eind maart-begin april 1918 algauw vast... De aanvallen op de historische stad Amiens vanuit het nabije Albert werd door het Britse leger afgeslagen. Ten zuiden van de Somme had de Duitse aanval meer succes - alhoewel: meerdere doorbraken werden keer op keer door de Fransen en Britse troepen toen onder leiding van de Franse 'generalissimus' Ferdinand Foch heroverd... De Duitse aanval richtte zich uiteindelijk op het stadje Villers-Bretonneux ten zuiden van Corbie - verdedigd door de Australiërs. De gevechten waren er hevig en de verliezen dan ook in verhouding... Het is ook tussen Villers-Bretonneux en het dorpje Cachy dat op 24 april 1918 de eerste tank-tegen-tankslag ooit zou plaatshebben.
(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)
Boven: Duitse A7V 'Adalbert' klaar voor transport naar het Somme front...
Onder: door Australiërs buitgemaakte tank 'Mephisto' - de enige nog bestaande der 20 gebouwde Duitse exemplaren nu tentoongesteld in het Sydney WO 1 Memorial
Het is nabij Villers-Bretonneux dat Australië momenteel bezig is hun indrukwekkend National Memorial uit te bouwen ter gelegenheid van de 100 jarige herdenking tegen eind april 2018 belangrijk uit te breiden met het 'sir John Monash Interpretation Centre' - een bezoek waard (klik hier)! Het oude memorial is ontworpen in door de bekende Britse architect sir Edwin Lutyens 1869-1944, als eerbetoon in de neo-classicistische stijl van zijn 18de-eeuwse voorganger - de Franse architect Claude Nicolas Ledoux 1736-1806. De uitbreiding is van de hand van het Australisch studiebureau Cox Architecture (met dank voor de illustraties).
zaterdag 7 april 2018
donderdag 5 april 2018
4 In de ban van de tijd maart 2018 in de Gentse Sint Pietersabdij: boeken
De meeste boeken die in de tentoonstelling In de ban van de tijd (klik) te zien waren kwamen uit de universiteitsbibliotheek van Gent, tenzij anders weergegeven, laadt daarvoor maar het e-book (klik) op. En de foto's ervan die Lefla en ik er namen kan je hier (klik) bekijken.
dinsdag 3 april 2018
3 In de ban van de tijd maart 2018 in de Gentse Sint Pietersabdij: meettoestellen
Representatie van de tijd
Van de oudheid tot de zeventiende eeuw representeerde de sfeer de fundamentele orde van de wereld. Alle tijdsverloop kon gedefinieerd worden aan de hand van de verschillende rotaties van de hemelsfeer.
De orde van het klooster
Doorheen de hele middeleeuwen was het leven in de Sint-Pietersabdij gebonden aan de regel van Benedictus. Hierdoor functioneerde het hele gebouw als één groot uurwerk. De regel schreef voor hoe de tijd ingedeeld moest worden, met een vaste opeenvolging van acht gebedsdiensten die elke dag en nacht hun terugkerende vorm gaven. De plaats waar je de monniken aantrof, in de kerk, tuin, of refter, vertelde je steeds iets over het uur van de dag.
In elk klooster was een “sorghvuldigen broeder” verantwoordelijk voor het bijhouden van de tijd. Het was met name cruciaal dat iedereen tijdig opgeroepen werd voor de nachtdienst. Daarnaast moest er onder andere op toegezien worden dat de eerste ochtenddienst afgelopen was voor zonsopgang en dat het avondmaal nog genuttigd kon worden bij daglicht. Het exacte tijdstip van elke dienst was minder cruciaal, zolang de vaste regelmaat niet doorbroken werd. De diensten zelf konden ook variëren in lengte naargelang de seizoenen (in de winter kon de nachtdienst bijvoorbeeld een heel stuk langer duren).
Om zijn taak te vervullen moest de verantwoordelijke monnik in staat zijn om te bepalen wanneer het middernacht was, of hoe lang het nog zou duren voor de zon opkwam of onderging. Ook hier kon het kloostergebouw dienst doen als uurwerk. Door vanop een vaste plaats te observeren welke sterren zich waar bevonden ten opzichte van verschillende delen van het gebouw konden lange lijsten met temporele ijkpunten vastgelegd worden. Op bewolkte dagen kon de monnik zichzelf in een uurwerk transformeren door een vastgesteld aantal psalmen te zingen om een tijdsduur te meten.
Het e-book met de volledige uitleg van alles wat er in de mooie tentoonstelling In de ban van de tijd (klik) te zien was kan je hier (klik) downloaden. De foto's van Lefla en mij kan je hier (klik) bekijken.
Hopelijk hadden jullie een heel leuk, lang weekend en fijne nieuwe week allemaal!
zondag 1 april 2018
Zondag: bij-tank-dag
Vrolijke paasdagen jongens en meisjes!
En zeg meer néé, dan krijg je er twee van onze Leflamand hihi. Ik had jullie er gisteren (klik) voor verwittigd hé maar een pak van mijn volgers hebben dat natuurlijk niet gelezen...
Abonneren op:
Posts (Atom)