Salins-les-Bains wordt ook wel de Stad van het Witte Goud genoemd. De eerste inwoners van dit al meer dan 2000 jaar oude historische stadje vestigden zich er voor zoutwinning uit zout grondwater en verdedigden hun ‘witte goud’ met een ring van versterkingen. De Zoutmijnen van Salins zijn, samen met de Koninklijke Zoutziederij van Ar, een historisch en industrieel hoogtepunt van de streek en horen sinds 27 juni 2009 tot het Werelderfgoed van UNESCO. Het complex is gerestaureerd en uitgebreid in 2006-2009 met de mooie hedendaagse architectuur van de architecten Malcotti en Gheza. Het bezoek start met een mijngang uit de 13de eeuw waarvan het hydraulische pompsysteem uit de 19de eeuw nog steeds pekel met een verzadiging van 330 g zout per liter oppompt. In de pannenzaal komen de barre werkomstandigheden van de zoutzieders tot 1962 tot leven. Een bezoek meer dan waard, getuige mijn fotoverslag (klik).
Zo begon de vierde dag van onze studiereis. Van onze Lefla mochten we nog niet op onze lauweren rusten hoor, dus jullie ook niet: ik verwacht dan ook dat jullie de hele rit met ons uitzitten....
Hé, wie sluipt daar de bus uit en probeert met de noorderzon te verdwijnen? Hier komen zeg ik, hiér! *wink, big smile*
PS: En als uitsmijter een tipje: wie de trip wil mee volgen kan het traject rechts bij de pagina's vinden.
Het opladen van de albums kan een tijdje duren en als je wat sneller door de foto's heen wil gaan kan je bij options rechts in beeld de opeenvolging van de foto's op fast zetten.
