Oostende strand bis

Het strand op de Oostendse Oosteroever is de perfecte plaats om zorgeloos te wandelen en uit te waaien zoals ik in het vorige logje al schreef.

Maar het is ook een archeologisch archief want de archeologische waarde van strand is overtuigend aanwezig. De er gedane vondsten door het van VLIZ (klik) vertellen iets over de omgeving.

Het zou interessant zijn hun werk uit te breiden naar een groter deel van de kust want archeologische vondsten (klik) op het strand worden zelden serieus genomen! Is aangespoeld (uit…?), zonder context, zeker niet in situ, zijn vervalst, worden gewoon afgevoerd naar containerpark… de archeologische waarde van het strand wordt ontkend!

Zo is er bijvoorbeeld een kanon uit de 17de eeuw op het strand van Oosteroever gevonden dat je hier (klik) kan bekijken.

Foto's van het strand die Lefla nam kan je hier (klik) bekijken. En daarmee zijn we aan het einde van onze trip naar dit prachtig gebied gekomen. Volgende keer iets heel anders!

En voor morgen een heel fijn weekend gewenst...

Oostende strand

Het strand op de Oostendse Oosteroever, waar het doorgaans rustiger is dan op het grote strand, is de perfecte plaats om zorgeloos te wandelen en uit te waaien.

Ook nog te zien op het strand van Oostende Oosteroever: de boeg van de HMS Vindictive. Dit was een Engels schip dat tijdens de Eerste Wereldoorlog tot zinken werd gebracht door de Duitsers. Op 10 mei 1918 om twee uur ‘s nachts vaarde het zinkschip Vindictive tussen twee staketsels door. 

Het doel ervan was om voor de tweede maal de havengeul van Oostende te blokkeren met de Vindictive voorop. Het duurde niet lang voor ze onder vuur werd genomen door de Duitsers. Het schip werd tegen het oostelijk staketsel tot zinken gebracht. Tijdens de aanvallen sneuvelden de kapitein en de tweede commandant, maar de bemanning kon met motorboten gered worden. Ondanks het gedeeltelijk zinken van de Vindictive waren de Engelsen in hun opzet geslaagd. 

Foto's van het strand en wat er op te zien is kan je hier (klik) bekijken. In het volgend logje meer!

Oostende Oost oever

Tegenover het toeristisch Oostende, aan de overkant van de havengeul, ligt een verborgen schat. Met nochtans opvallende bouwwerken als de vuurtoren "Lange Nelle", het Fort Napoleon, de vismijn en het oosterstaketsel waren de interessante duinterreinen in de buurt grotendeels ongekend.

De Oosteroever is het stadsgedeelte tussen de havenmond, de Spuikom en een duinengordel en omvat havengebied, duinlandschap en veel mooie vergezichten.

Hier kan je onder andere de vuurtoren, in de volksmond gekend als "Lange Nelle" bewonderen, de vierde vuurtoren in de geschiedenis van Oostende en de derde op die locatie. Hij is 65 meter hoog, telt 324 treden en leidt sinds 1949 de vissers veilig de haven binnen. 

Of nog de Halve Maan die zijn naam dankt aan zijn vorm van een halve cirkel. 

De militaire constructies van de Halve Maan zijn de enige nog bewaarde Flaksite in België. De voormalige militaire site omvat een commandobunker, drie zware Flakbunkers (luchtafweergeschut), een flankeringskazemat en verscheidene andere bouwwerken.  

De batterijen Hundius en De Halve Maan zijn unieke en goed bewaarde onderdelen van de Duitse kustverdediging Atlantikwall, uit 1942-1944.

Er is daar natuurlijk nog veel meer te zien... Het gezamenlijk album van Lefla en mij kan je hier (klik) bekijken. Fijne nieuwe week allemaal!

Zondag; bij-tank-dag

Veruit mijn laatste... ?

Een mooi ‘art deco’ tafel-uurwerk is recent mijn verzameling komen aanvullen. Ik denk dat ik nu ongeveer elk model van dergelijke na de eerste Wereldoorlog vervaardigde ‘souvenir’ klokken verworven heb. Meestal zijn deze gegoten uit zgn. “regule” - een zachte legering van tin en lood, zeldzamer vervaardigd uit echt tin, koper of messing. De ‘goedkopere’ versies werden achteraf verzilverd of ‘prestigieuzer’ bronskleurig bewerkt via elektrolyse. De versiering in geometrische ‘art deco’ stijl met gestileerde bloemenmotieven laat toe deze klok te situeren rond 1925 - het jaar waarin de grote ‘Exposition des Arts Décoratifs’ plaatsgreep in Parijs. Voorzien van een miniatuurmodel van een tank (hier de tot ver in het interbellum populaire Franse Renault FT17), werden deze ‘souvenir’-klokken, net als inktstellen of ‘presse-papiers’, meestal verdeeld onder oud-strijders van de Eerste Wereldoorlog tijdens hun reünies...

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

Oostende Fort Napoleon bis

Het Fort Napoleon als stoere baksteenconstructie op zich straalt merkwaardig iets uit dat aantrekt op verschillende "levels":  als site middenin de duinen met een prachtig uitzicht, als stoere bouwkundige constructie, als militair-historisch functionerend "organisme" en verblijf voor het garnizoen dat het moest verdedigen (hoe hielden ze het er vol?) en als zuiver vormelijk spel van rechte vlakken en bogen - een spel van licht en schaduw dat niet enkel fotografen zal boeien ... Daarenboven krijg je als bezoeker op een bescheiden wijze een overzicht van de bouw van militaire verdedigingswerken tussen de middeleeuwen en de 19de eeuw in de voormalige verblijven van het garnizoen.

Voor de foto's die mijn Leflamand er nam als vervolg van gisteren (klik) moet je hier klikken.

En voor morgen: een heel fijn weekend allemaal... het zomert nog steeds een beetje, joepie!

Oostende Fort Napoleon

Tja - het Fort Napoleon op Oostende Oostoever onder de hoede van de Vlaamse Stichting Erfgoed: dat schitterend gerestaureerde militaire "kunstwerk" is zijn quotering 'niet te missen' meer dan waard... Het is in Vlaanderen het belangrijkste militaire monument uit de tijd van Napoleon. Vijfhoekig van vorm en stoer van uitzicht is het tóch uitnodigend om te bezoeken - en niet als laatste om reden van de geslaagde hedendaagse architecturale 'injectie' door het architectencollectief Govaert-Van Houtte, of in functie van de regelmatige tijdelijke kunsttentoonstellingen die er worden georganiseerd. Ook de inwendige mens kan er versterkt in een stijlvol hedendaagse brasserie-restaurant...

Om de foto's die ik er nam te zien moet je hier klikken. En voor daarna: 'n heel fijne dag allemaal!

Oostende Overzet

We wilden nog eens dat kinderlijk "we-gaan-naar-zee" gevoel meemaken... Dus werd het Oostende!

We verlekkerden ons wel op de minder bekende Oostoever: nog die échte "haven" atmosfeer met dokken, schepen en "le vent du large" - niet die door toeristen overlopen terrasjesdijk en dat propvolle strand met dagjesmensen barstend uit het station... Maar wel het nagenoeg lege "nieuwe" strand en duinen en dito pier - iets wat we niet meer met Oostende associëren... De zoute zeewind met volle teugen in je longen... En als kers op de taart: het prachtig gerestaureerde Fort Napoleon! En dit zolang het duurt want steeds meer mensen blijken de Oostoever te waarderen: bij het populaire overzetbootje "Het Rode Vierkant op Zee" (artistiek opgewaardeerd door de bekende Vlaamse kunstenaar Roger Raveel) is het aanschuiven - en toch is er aan de overzijde ruimte genoeg om nooit een 'overlopen' gevoel te krijgen... Onze foto's ervan eens zien? Klik dan hier.

Fijne week allemaal en kom in de volgende logjes nog eens piepen voor het vervolg van onze trip!

Zondag: bij-tank-dag

SHOT-AT-DAWN... DIENSTWEIGERAARS: LAFAARDS, VERRADERS OF SLACHTOFFERS?

Door de na-ijver en de koppigheid van de Franse militaire opperbevelhebbers aan het 'westelijk' resp. 'oostelijk front': Pétain (voor Ieper en de Somme) tegenover Joffre (nadien Nivelle, voor de verdediging van Verdun), waren de strategische vergissingen door een verouderde, zegge 19de-eeuwse visie legio - met enorme zinloze verliezen tot gevolg. Ook al trachtte het opperbevel vier jaar oorlog doorspekt door weinig strijdlust en gebrek aan 'discipline' onder de soldaten (spontane Kerstbestanden 1914) te counteren via propaganda en sancties allerhande, toch bleef de moreel onder de Engelse en Franse troepen laag... 

Het toenemende verzet aan de basis was oorzaak van talrijke dienstweigeringen en deserties waarvoor de cijfers slechts nu na 100 jaar door rehabilitatie der slachtoffers aan het licht komen (bv. onder de Franse soldaten in 1916 meer dan 29.000 veroordelingen wegens desertie, in 1917 zelfs méér dan 50.000 waaronder talrijke executies...), van spontaan muitende regimenten (onder de Franse 'poilus' in 1916 en aan de 'Chemin des Dames' 1917; onder de Engelsen te Étaples in 1917; in de Duitse marine 1917 en landleger 1918) en demonstraties en revoluties aan het thuisfront (Rusland 1917, Duitsland en Oostenrijk 1918, Nederland 1918)... Het groeiend verzet tegen deze oorlog, enkel gewild door de top van de imperialistische grootmachten maar niet door de werkende klasse, was de oorzaak waarom de Eerste Wereldoorlog in 1918 niet langer meer mocht (kon) duren wilde deze voor de heersende klasse uiteindelijk niet catastrofaal aflopen...

(zie daarvoor hier, hier en hier)

Niet te geloven...

Leflamand en ik met camera's, een leuk portretje hé hihi? Hopelijk wordt jullie weekend even leuk! 

Bornem-Hingene: De Notelaer

Tussen 1792 en 1797 lieten Wolfgang-Guillaume, derde hertog d'Ursel, en zijn echtgenote Flore d’Arenberg dit opmerkelijke paviljoen aan de Scheldedijk bouwen.

Het paviljoen deed niet alleen dienst als belvedère met hertogelijke ontvangstsalons, er bevond zich eveneens  een woning voor de schippersfamilie en een herberg voor het volk.

In onbruik geraakt en geteisterd door o.a. de overstroming van 1953 werd De Notelaer van het definitieve verval gered door de tweede eigenaar, de familie Camu.  In die periode was het een echt kunstenaars-trefpunt en werd het bezocht door  vooraanstaande personen waaronder koning Albert II en koningin Paola.

Ook toen de derde eigenaar, kunstenaar Vic Gentils, het paviljoen bewoonde (1970–1983), behield De Notelaer zijn aantrekkingskracht.

Vervolgens kocht het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap De Notelaer en zocht een zinvolle bestemming voor deze parel aan de Schelde. De vzw De Notelaer (1984) werd geboren en het gebouw werd opengesteld voor het publiek.

Sinds 1999 is het gebouw in erfpacht gegeven aan Herita; het vroegere Erfgoed Vlaanderen. De werking wordt gerealiseerd door de vzw De Notelaer. En de foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

Kasteel d'Ursel: Giovanni Niccolò Servandoni

Tot 15 augustus 2016 kon je in het kasteel d’Ursel (klik) te Hingene terecht voor een tentoonstelling over Giovanni Niccolò Servandoni.

Het was een uitgelezen kans om kennis te maken met het veelzijdige werk van deze grote architect, schilder en decorateur in één van zijn mooiste realisaties: het kasteel van Hingene. Giovanni Niccolò Servandoni (1695-1766) maakte omstreeks 1761 ontwerpen voor een verbouwing van het hele domein, maar lang niet alles werd uitgevoerd. Op basis van de plannen maakte Timothy De Paepe enkele unieke computervisualisaties die je tijdens de tentoonstelling voor het eerst kon bewonderen.

Dat hebben we gedaan en hebben er ook foto's (klik) van genomen...
Fijne nieuwe week allemaal, hopelijk kunnen jullie je een beetje verwarmen *wink, big smile*.

Zondag: bij-tank-dag

UPDATE - 100 JAAR GELEDEN...???

De slag aan de Somme was nog steeds in volle hevigheid bezig: begin 25 juni 1916 - einde 18 november 1916. In totaal zullen daar alleen al méér dan 1 miljoen doden te betreuren vallen...

(zie hier)

Om de Duitse linies te doorbreken werden op 15 september voor het eerst in de geschiedenis tanks ingezet! De kranten – nog vóór de eerste foto’s van het slagveld verschenen – publiceerden in paginabrede bijlagen ‘kunstenaars-impressies’ als propaganda voor deze nooit geziene gebeurtenis...

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

Hingene: Kasteel d'Ursel

Het Kasteel d'Ursel, ook bekend als het Kasteel van Hingene, is een kasteel in het dorp Hingene in de gemeente Bornem.

Het kwam in 1608 in het bezit van Conrad Schetz, die het liet uitbouwen tot een zomerverblijf. In 1761-1765 liet diens achterkleinzoon, intussen hertog Karel van Ursel, het kasteel verbouwen door Giovanni Niccolò Servandoni tot zijn huidige neoclassicistische vorm. Het kasteel was gedurende meer dan 350 jaar het buitenverblijf van de hertog van Ursel en zijn familie. 

Vanaf 1973 bleef het kasteel onbewoond. Het werd in 1994 aangekocht door de provincie Antwerpen, die het restaureerde. Het heeft een groot park en een jachtpaviljoen aan de Schelde en staat open voor het publiek.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken. En voor morgen: een heel fijn weekend gewenst allemaal!

Bornem-Hingene 2016

Op het Steenland in Hingene vond men in 1846 een muntschat die onder keizer Tiberius werd begraven. Dit wijst op een Romeinse of geromaniseerde bevolking in Klein-Brabant.

De geschiedenis van Hingene is op vele plaatsen en tijdstippen deze van het land van Bornem. Hingene heeft zich echter steeds verzet tegen de oppermacht van de oude kastelenij van Bornem en groeide stilaan uit tot een eigen heerlijkheid in 1560. Deze zelfstandigheid ging ten slotte verloren bij de fusie der gemeenten in 1977 waardoor Hingene, met de gehuchten Wintam en Eikevliet, werd ingedeeld bij Groot-Bornem. De meeste 'echte' Hingenaren betreuren het jaar van de fusie nog steeds. Sommigen hunkeren weer naar zelfstandigheid en onafhankelijkheid.

Oorspronkelijk behoorde Hingene toe aan de kasteelheren van Gent, die ook heren van Bornem waren en als zodanig van het Bisdom Luik afhingen. Gedurende korte tijd hoorde Hingene toe aan de heerlijkheid Rumst, waarvan het in 1449 gescheiden werd. Op hun beurt kwamen dan de huizen van Vlaanderen en Luxemburg in het bezit van de gemeente, tot in 1560 de heerlijkheid werd verkocht aan Hendrik graaf van Nassau. Diens erfgenaam, gekend als Willem de Zwijger, prins van Oranje, maakte al te goede sier in Brussel en was verplicht een aantal van zijn bezittingen te verkopen, waaronder Hingene. Zo kwam de gemeente, voor 41.000 gulden, in het bezit van Mechior Schetz, een bankier en koopman uit Antwerpen. Het leengoed zou nadien nooit meer verkocht worden en zou nu, van generatie op generatie, overgaan door overerving.

Het leengoed van de graven en hertogen van D'Ursel strekte zich in onze streek uit over 144 zowel volle- als achterlenen. Naast de heerlijkheden van Hingene, Nattenhaasdonk, Eikevliet en Wintam bezaten zij leengoederen te Opdorp, het Tolhuis van Schelle, Hoboken, e.a. De baljuw van Opdorp werd te Hingene aangesteld.

Wij trokken er met onze vriend John, uitstekende gids, naartoe en brachten er deze foto's (klik) van mee. In de volgende logjes gaan we er een paar merkwaardige gebouwen bekijken, blijf me dus volgen! Ook in de nieuwe week die hopelijk voor jullie allemaal fijn zal zijn...

Trekpaardenhappening 2016 Rodeo

De obligate Rodeo mocht op de Trekpaardenhappening (klik) natuurlijk ook niet ontbreken! De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken. Daarmee zijn we aan het einde van deze serie logjes over deze prachtige dieren gekomen, hopelijk beviel het het jullie een beetje. 

En dan nu: op weg naar nieuwe avonturen... fijne nieuwe week lieve webbies!

Zondag: bij-tank-dag

Fantasie en werkelijkheid zo’n 100 jaar geleden in postkaarten: er is propaganda en propaganda...

“Tank... qu’y aura des femmes ici bas, on s’en f’ra guère, on s’en f’ra guère

Tank... qu’y aura des femmes ici bas, on s’en f’ra guère, on s’en f’ra pas!”

“Zolang... er vrouwtjes voor ons zijn, geven we er amper om, geven we er amper om 

Zolang... er vrouwtjes voor ons zijn, geven we er amper om, geven we er niet om!” (om de oorlog)

(let op de homofone/gelijkklinkende woordspelingen: “tank/tant” = tank/zolang en “guère/guerre” = amper/oorlog... 

In het begin van de introductie van tanks op het slagveld zijn er (blijkbaar van hogerhand?) humoristische fantasie-postkaarten verspreid om het moreel van de na twee jaar uitzichtloze oorlog gedeprimeerde en verruwde soldaten op te krikken. Met de tank zou de oorlog zo gewonnen zijn... Tanks werden (naast hun ‘officiële’ codenaam) om ze te ‘exorciseren’ door de bemanning een bijnaam gegeven - en er is effectief een tank “Crème de Menthe” genoemd... Bovenstaande postkaart bulkt van de dubieuze details en homofone woordspelingen (die ook in de tekst van het bovenstaande liedje aanwezig zijn) “(TANK) TANT qu’y aura d’la crème (DE MENTHE) d’AMANTES” - “Zo lang er muntlikeur (ofte) soldatenliefjes zijn...” De destijds in Parijs populaire absint (een verraderlijk, verslavend drankje) met als surrogaat ‘crème de menthe’ (= zoete licht-alcoholische muntlikeur) wordt hier gelijkgesteld met ‘amantes’ (= de afgebeelde schaars geklede en gewillige vrouwtjes van licht allooi)...

De werkelijkheid werd algauw anders ervaren zoals onderstaande  geschetste karikatuur laat zien...

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

Trekpaardenhappening 2016 allerlei

Vertederend hé, dit veulentje op zoek naar melk bij haar moeder? Dit en nog veel meer wat op de Trekpaardenhappening (klik) te zien was kan je hier (klik) bekijken.

Hopelijk zijn jullie nu allemaal aan een superfijn weekend begonnen, geniet er van!

Trekpaardenhappening 2016 voetbalmatch

Ooit al een voetbalmatch met paarden gezien? Ook dat kon je op die Trekpaardenmeeting (klik) zien, kijk maar eens hier (klik). Jullie zien het, niet alleen de mens is door het voetbalvirus gebeten *wink, big smile*.