zondag 30 september 2018

Zondag: bij-tank-dag

DICHTERS AAN HET FRONT...

WILFRED OWEN'S  FOREST MONUMENT

In de bossen rond Ors (nabij Le Cateau - France) staat dit subliem memoriaal (n.o.v. Simon Patterson 2011-2015) voor de Engelse dichter Wilfred Owen - de grootste Engelse dichter uit de Eerste Wereldoorlog. De laatste nacht vóór hij sneuvelde (4 dagen vóór het einde van WO 1...!) bracht hij door in de (bewaard gebleven) rokerige kelder van dit boswachtershuis schrijvend aan een anti-oorlogs gedicht even beroemd als John McCrea's "In Flanders Fields"  dat besluit "Dulce et Decorum Est - Pro Patria Mori" (Horatius dixit) maar dikwijls verkeerdelijk geciteerd...

My friend, you would not tell with such high zest
To children ardent for some desperate glory -
The Old Lie: Dulce et Decorum Est - Pro Patria Mori"

(Vriend, herhaal niet zo vurig - Aan nageslacht belust op glorie - 
De oude leugen dat het zoet en eervol is om te sterven voor het Vaderland...")

JOHN MC RAY'S VERPLEEGPOST

In Ieper- Boesinge (aan Dikmuidseweg  juist ten noorden van de brug over Ieperleekanaal) ligt de  "Essex Farm Cemetery" naast de bunkers van het "Advanced Dressing Station" (vooruitgeschoven verpleegpost) uit 1915, waar dokter John Mc Crae zijn beroemde gedicht "In Flanders Fields" schreef:

In Flanders fields the poppies blow          In de velden van Vlaanderen waaien klaprozen
Between the crosses, row on row,            Tussen de kruisen, rij op rij,
That mark our place, and in the sky         Die onze plaats aanwijzen; en in de lucht
The larks, still bravely singing, fly             Blijven de leeuweriken dapper zingen,
Scarce heard amid the guns below.          Nauwelijks hoorbaar over het kanongebulder aan de grond.

We are the Dead. Short days ago             Wij zijn de doden. Een paar dagen geleden 
We lived, felt dawn, saw sunset glow,       Leefden we, voelden de dauw, zagen de zon ondergaan.
Loved and were loved, and now we lie     Hadden lief en werden geliefd en nu liggen we
In Flanders fields .                                     In de velden van Vlaanderen.

zaterdag 29 september 2018

Die Verdammte Spielerei met Pakske Klassiek 3

Muzikanten zijn de hogepriesters van deze tijd. Zelfs als ze zichzelf ‘verdoemd’ noemen, slaagden Die Verdammte Spielerei er moeiteloos in om tijdens de Gentse Feesten twee keer in een week tijd de Sint-Baafkskathedraal uit te verkopen met spielerei.

Voor de gelegenheid hadden de mannen van ’s lands beroemdste fanfare hun witte marcellekes vervangen door zwarte. Dat staat wat ­chiquer, want voor Pakske Klassiek ruilen ze hun straatmuziek voor de klassieke muziek van Rossini, Händel en Tsjaikovski. Naarmate het concert vorderde, sloop er ook jazz (Dave Brubeck en Henry Mancini) in.

Vier saxofonisten, een percussionist en een zanger lieten zich ruim bijstaan door muzikale kameraden. De eerste zondag waren dat jazztrompettist Bart Maris en Johannes Verschaeve, frontman van The Van Jets. Gisteren hadden ze Kurt Burgelman uitgenodigd. Die zong naast Hallelujah van Leonard Cohen ook zijn Gentse wereldhit Loetsebollekezoetse.

Het waren vooral de samenwerkingen met accordeonist Rony Verbiest en de Amsterdamse zangeres Wende Snijders die indruk maakten. Vooral haar nummer Deze Gin, op tekst van Dimitri Verhulst, zwol aan tot een hoogtepunt.

“Bedankt om belastingen te betalen, zodat wij nog even kunnen blijven bestaan”, zei Stefaan De Winter van Die Verdammte Spielerei nog. Voor het slotnummer, Nel ­Cuore, Nei Sensi van Toto Cutugno, werd enthousiast door het publiek mee geklapt als stond dat op een festivalwei.

De foto's die Guido er maakte kan je hier (klik) bekijken en voor daarna een heel fijn weekend!

donderdag 27 september 2018

Die Verdammte Spielerei met Pakske Klassiek 2

Die Verdammte Spielerei zijn zes mannen in een marcelleke, vijf topmuzikanten en één onnozelaar. 
Geschapen 13 jaar terug op de Gentse Feesten zijn ze intussen een vaste waarde. 
In het volgend en laatste logje over deze schitterende muzikanten geef ik jullie er wat meer uitleg over en laat jullie ook de foto-impressie die  Guido van Pakske muziek maakte zien.
Vandaag toon ik jullie echter het tweede deel foto's (klik) die ik ik er nam.

dinsdag 25 september 2018

Die Verdammte Spielerei met Pakske Klassiek 1

In Pakske Klassiek ruilde Die Verdammte Spielerei (klik) de witte marcellekes voor zwarte en  de straatmuziek voor klassieke. Ze brachten tijden de Gentse Feesten werk van Bach tot Bartok in één van ‘s lands mooiste historische bouwwerken, de Sint-Baafskathedraal van Gent. 
Die Verdammte Spielerei nodigde bij dit evenement weer enkele trouwe kameraden uit die voor een extra dimensie en doorgedreven diepgang zorgden.

We lieten onze ziel vullen met de galm van vier saxofoons, percussie en zang maar zetten ook onze klikvingertjes flink aan het werk. Omdat we er nogal veel foto's schoten heb ik die over drie logjes verdeeld en vandaag laat ik jullie ervan het eerste deel (klik) zien.

zondag 23 september 2018

Zondag: bij-tank-dag

Nu we het einde van de herdenkingen rond de Eerste Wereldoorlog naderen is het tijd in de volgende Bij-Tank-Dagen eens terug te blikken welke sites nog een bezoek verdienen...

EEN EERSTE HALTE VERDIENT POPERINGE...

We steken (virtueel) de frontlijn van Duitse zijde over naar een tijdens WO1 klein stukje onbezet Belgiê - Poperinge. Deze "Safe Town" - ook "Little Paris" genoemd - werd toen wonderbaarlijk weinig beschoten en bleef grotendeels bewaard... Het was een Geallieerde 'etappenstad' - net wat Gent was voor de Duitsers - het zenuwcentrum voor militaire operaties : troepen, bevoorrading, informatie... Alles wat rond Ieper ingezet werd passeerde langs deze 'veilige stad' waar de Franse en Engelse soldaten op verlof kwamen achter het front - met het nodige 'uitgangsleven' ... Het stadje van 10.000 inwoners kreeg 250.000 Britse troepen binnen haar wallen met de nodige problemen van dien met geïmproviseerde pubs, bordelen, cinema's, concertzalen, clubs...  
Het "Talbot House" alias "The Olde House" ofte "Every Man's Club" was een typisch Britse soldatenclub zonder onderscheid van rang. Een rustpunt met een tuin waar men de oorlog even kon vergeten: "All rank abandon ye who enter here" en "To pessimists, way out!" en met een kapel-concerthal - waarin optredens van "The Happy Hoppers" doorgingen en films met Charly Chaplin...  

In het Poperings gehucht Lyssenthoek stond van 1915 tot 1920 het grootste militair veldhospitaal achter het Iepers front. Tenten en barakken hadden op piekperiodes 4000 hospitaalbedden ter beschikking, aangesloten aan de spoorlijn Poperinge-Hazebroek voor triage en evacuatie van gewonden. De aanpalende begraafplaats is de spiegel van het oorlogsgeweld in de zgn. 'Ieperboog' - bijna 11.000 graven op de grootste militaire begraafplaats van de Westhoek in 1918 ontworpen door sir Reginald Blomfield, de architect van o.a. de Menenpoort. 
Een recent gerealiseerd wetenschappelijk Interpretatiecentrum is hier in een nieuwbouw uit 2009 door de Vlaamse Gemeenschap, de Stad Poperinge, de Commenwealth War Graves Commission, het Flanders Fields Museum en het Memorial Passchendaele als bezoekerscentrum ingericht... 


vrijdag 21 september 2018

Gentse Feesten 2018 Kermis bis

Met de reportage (klik) van de kermis die Lefla in Gent schoot laat ik jullie morgen op het weekend  los waarin het er hopelijk even vrolijk aan toe zal gaan als op de foto hierboven 

donderdag 20 september 2018

Gentse Feesten 2018: Kermis

Bedankt lieve webbies voor het medeleven en de goede raad die ik op mijn vorig logje (klik) mocht ontvangen. Ik moest het allemaal even laten bezinken en verwerken maar nu gaan we gezwind weer verder met het bloggen.

De kermis op de jaarlijkse Gentse Feesten (klik) is altijd iets waar we graag eens naartoe trekken zonder echter op de één of andere attractie te kruipen. Dit is meer iets voor het jonge grut dat er zoals de bovenstaande foto bewijst heerlijk van geniet. 
De rest van mijn kleine reportage kunnen jullie hier (klik) bekijken.