Zondag: bij-tank-dag

SHOT-AT-DAWN... DIENSTWEIGERAARS: LAFAARDS, VERRADERS OF SLACHTOFFERS?

Door de na-ijver en de koppigheid van de Franse militaire opperbevelhebbers aan het 'westelijk' resp. 'oostelijk front': Pétain (voor Ieper en de Somme) tegenover Joffre (nadien Nivelle, voor de verdediging van Verdun), waren de strategische vergissingen door een verouderde, zegge 19de-eeuwse visie legio - met enorme zinloze verliezen tot gevolg. Ook al trachtte het opperbevel vier jaar oorlog doorspekt door weinig strijdlust en gebrek aan 'discipline' onder de soldaten (spontane Kerstbestanden 1914) te counteren via propaganda en sancties allerhande, toch bleef de moreel onder de Engelse en Franse troepen laag... 

Het toenemende verzet aan de basis was oorzaak van talrijke dienstweigeringen en deserties waarvoor de cijfers slechts nu na 100 jaar door rehabilitatie der slachtoffers aan het licht komen (bv. onder de Franse soldaten in 1916 meer dan 29.000 veroordelingen wegens desertie, in 1917 zelfs méér dan 50.000 waaronder talrijke executies...), van spontaan muitende regimenten (onder de Franse 'poilus' in 1916 en aan de 'Chemin des Dames' 1917; onder de Engelsen te Étaples in 1917; in de Duitse marine 1917 en landleger 1918) en demonstraties en revoluties aan het thuisfront (Rusland 1917, Duitsland en Oostenrijk 1918, Nederland 1918)... Het groeiend verzet tegen deze oorlog, enkel gewild door de top van de imperialistische grootmachten maar niet door de werkende klasse, was de oorzaak waarom de Eerste Wereldoorlog in 1918 niet langer meer mocht (kon) duren wilde deze voor de heersende klasse uiteindelijk niet catastrofaal aflopen...

(zie daarvoor hier, hier en hier)

Niet te geloven...

Leflamand en ik met camera's, een leuk portretje hé hihi? Hopelijk wordt jullie weekend even leuk! 

Bornem-Hingene: De Notelaer

Tussen 1792 en 1797 lieten Wolfgang-Guillaume, derde hertog d'Ursel, en zijn echtgenote Flore d’Arenberg dit opmerkelijke paviljoen aan de Scheldedijk bouwen.

Het paviljoen deed niet alleen dienst als belvedère met hertogelijke ontvangstsalons, er bevond zich eveneens  een woning voor de schippersfamilie en een herberg voor het volk.

In onbruik geraakt en geteisterd door o.a. de overstroming van 1953 werd De Notelaer van het definitieve verval gered door de tweede eigenaar, de familie Camu.  In die periode was het een echt kunstenaars-trefpunt en werd het bezocht door  vooraanstaande personen waaronder koning Albert II en koningin Paola.

Ook toen de derde eigenaar, kunstenaar Vic Gentils, het paviljoen bewoonde (1970–1983), behield De Notelaer zijn aantrekkingskracht.

Vervolgens kocht het Ministerie van de Vlaamse Gemeenschap De Notelaer en zocht een zinvolle bestemming voor deze parel aan de Schelde. De vzw De Notelaer (1984) werd geboren en het gebouw werd opengesteld voor het publiek.

Sinds 1999 is het gebouw in erfpacht gegeven aan Herita; het vroegere Erfgoed Vlaanderen. De werking wordt gerealiseerd door de vzw De Notelaer. En de foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

Kasteel d'Ursel: Giovanni Niccolò Servandoni

Tot 15 augustus 2016 kon je in het kasteel d’Ursel (klik) te Hingene terecht voor een tentoonstelling over Giovanni Niccolò Servandoni.

Het was een uitgelezen kans om kennis te maken met het veelzijdige werk van deze grote architect, schilder en decorateur in één van zijn mooiste realisaties: het kasteel van Hingene. Giovanni Niccolò Servandoni (1695-1766) maakte omstreeks 1761 ontwerpen voor een verbouwing van het hele domein, maar lang niet alles werd uitgevoerd. Op basis van de plannen maakte Timothy De Paepe enkele unieke computervisualisaties die je tijdens de tentoonstelling voor het eerst kon bewonderen.

Dat hebben we gedaan en hebben er ook foto's (klik) van genomen...
Fijne nieuwe week allemaal, hopelijk kunnen jullie je een beetje verwarmen *wink, big smile*.

Zondag: bij-tank-dag

UPDATE - 100 JAAR GELEDEN...???

De slag aan de Somme was nog steeds in volle hevigheid bezig: begin 25 juni 1916 - einde 18 november 1916. In totaal zullen daar alleen al méér dan 1 miljoen doden te betreuren vallen...

(zie hier)

Om de Duitse linies te doorbreken werden op 15 september voor het eerst in de geschiedenis tanks ingezet! De kranten – nog vóór de eerste foto’s van het slagveld verschenen – publiceerden in paginabrede bijlagen ‘kunstenaars-impressies’ als propaganda voor deze nooit geziene gebeurtenis...

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

Hingene: Kasteel d'Ursel

Het Kasteel d'Ursel, ook bekend als het Kasteel van Hingene, is een kasteel in het dorp Hingene in de gemeente Bornem.

Het kwam in 1608 in het bezit van Conrad Schetz, die het liet uitbouwen tot een zomerverblijf. In 1761-1765 liet diens achterkleinzoon, intussen hertog Karel van Ursel, het kasteel verbouwen door Giovanni Niccolò Servandoni tot zijn huidige neoclassicistische vorm. Het kasteel was gedurende meer dan 350 jaar het buitenverblijf van de hertog van Ursel en zijn familie. 

Vanaf 1973 bleef het kasteel onbewoond. Het werd in 1994 aangekocht door de provincie Antwerpen, die het restaureerde. Het heeft een groot park en een jachtpaviljoen aan de Schelde en staat open voor het publiek.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken. En voor morgen: een heel fijn weekend gewenst allemaal!

Bornem-Hingene 2016

Op het Steenland in Hingene vond men in 1846 een muntschat die onder keizer Tiberius werd begraven. Dit wijst op een Romeinse of geromaniseerde bevolking in Klein-Brabant.

De geschiedenis van Hingene is op vele plaatsen en tijdstippen deze van het land van Bornem. Hingene heeft zich echter steeds verzet tegen de oppermacht van de oude kastelenij van Bornem en groeide stilaan uit tot een eigen heerlijkheid in 1560. Deze zelfstandigheid ging ten slotte verloren bij de fusie der gemeenten in 1977 waardoor Hingene, met de gehuchten Wintam en Eikevliet, werd ingedeeld bij Groot-Bornem. De meeste 'echte' Hingenaren betreuren het jaar van de fusie nog steeds. Sommigen hunkeren weer naar zelfstandigheid en onafhankelijkheid.

Oorspronkelijk behoorde Hingene toe aan de kasteelheren van Gent, die ook heren van Bornem waren en als zodanig van het Bisdom Luik afhingen. Gedurende korte tijd hoorde Hingene toe aan de heerlijkheid Rumst, waarvan het in 1449 gescheiden werd. Op hun beurt kwamen dan de huizen van Vlaanderen en Luxemburg in het bezit van de gemeente, tot in 1560 de heerlijkheid werd verkocht aan Hendrik graaf van Nassau. Diens erfgenaam, gekend als Willem de Zwijger, prins van Oranje, maakte al te goede sier in Brussel en was verplicht een aantal van zijn bezittingen te verkopen, waaronder Hingene. Zo kwam de gemeente, voor 41.000 gulden, in het bezit van Mechior Schetz, een bankier en koopman uit Antwerpen. Het leengoed zou nadien nooit meer verkocht worden en zou nu, van generatie op generatie, overgaan door overerving.

Het leengoed van de graven en hertogen van D'Ursel strekte zich in onze streek uit over 144 zowel volle- als achterlenen. Naast de heerlijkheden van Hingene, Nattenhaasdonk, Eikevliet en Wintam bezaten zij leengoederen te Opdorp, het Tolhuis van Schelle, Hoboken, e.a. De baljuw van Opdorp werd te Hingene aangesteld.

Wij trokken er met onze vriend John, uitstekende gids, naartoe en brachten er deze foto's (klik) van mee. In de volgende logjes gaan we er een paar merkwaardige gebouwen bekijken, blijf me dus volgen! Ook in de nieuwe week die hopelijk voor jullie allemaal fijn zal zijn...