Halloween

... en hoe kan je dit beter illustreren dan met een clip (klik) gemaakt door The Error Team (klik)? Wie me in de voorbije jaren een beetje gevolgd heeft weet wie er verantwoordelijk voor is....

En voor alle duidelijkheid, lees dit alsjeblieft eens goed: ik zit daar voor niets tussen wat sommigen ook denken, dit is van onze helaas voor ons verloren zoon en schoondochter...

Zondag: bij-tank-dag

Straks is het 1 november: herinnering aan de slotsequentie (klik) van de de aangrijpende anti-oorlogsfilm van regisseur Richard Attenborough uit 1969: “Oh what a loverly war!”:

“And when they asked us,

How dangerous it was.

Oh! We'll never tell them,

No, we'll never tell them.

We spent our pay in some cafe.

And fought wild women night and day,

T'was the cushiest job we ever had.

And when they asked us,

And they're certainly going to ask us.

The reason why we didn't win the

Croix de Guerre.

Oh! We'll never tell them,

No! We'll never tell them.

There was a front but damned if we knew where...”

Kortrijk Begijnhof bis

Het ontstaan van Begijnhoven zoals dat van Kortrijk is een uniek verschijnsel voor onze regio, waarvan de oorsprong teruggaat tot de 13de eeuw. In verschillende steden in Vlaanderen vormden ze een vast onderdeel van het stadslandschap en kenden ze een soms bewogen geschiedenis.

Het Begijnhof van Kortrijk werd vermoedelijk in 1238 door gravin Johanna van Constantinopel gesticht en is één van de belangrijkste historische sites in de binnenstad. Het is een combinatie van een straten- en pleinbegijnhof en heeft ondanks de uitbreidingen zijn integriteit en authenticiteit doorheen de eeuwen weten te bewaren. Bovendien telt het Begijnhof 41 woningen, waarvan geen twee woningen hetzelfde zijn.

Deze ‘stad in de stad’ valt op door de ligging pal in het centrum van de stad, zichtbaar vanaf de markt, en geprangd tussen de Onze-Lieve-Vrouwekerk en de Sint-Maartenskerk. Van alle door Unesco erkende begijnhoven is dat van Kortrijk het enige dat zo nauw verweven is met het centrum van de stad. Ondanks het feit dat het, zoals de meeste begijnhoven, aan de rand van de middeleeuwse stad was opgetrokken.

Het Begijnhof van Kortrijk is ook nauw verweven met de geschiedenis van de gravinnen van Vlaanderen die in Kortrijk hun thuishaven hadden. Zonder die grafelijke bescherming zou de begijnenbeweging in Vlaanderen nooit tot bloei zijn kunnen komen.

Voor meer info hier klikken, en voor de foto's die Lefla er nam hier, waarna ik jullie een heel fijn weekend toewens lieve webbies...

Kortrijk Begijnhof

Het Begijnhof in Kortrijk werd in 1238 door Johanna van Constantinopel gesticht. Het gaaf bewaard middeleeuwse stadsdeel is een combinatie van een pleinbegijnhof en een straatbegijnhof (0,7 ha groot). Sinds 2 december 1998 behoort het Kortrijkse begijnhof tot het cultureel en natuurlijk werelderfgoed van de UNESCO als onderdeel van de groepsinschrijving van Vlaamse begijnhoven.

Het begijnhof van Kortrijk was omringd door het grafelijk kasteel, de stadswallen en het Sint-Maartenkerkhof en ligt vlak in de buurt van de Onze-Lieve-Vrouwekerk en de Sint-Maartenskerk. Het Kortrijkse begijnhof werd meerdere malen verwoest: in 1302 ten tijde van de Guldensporenslag, in 1382 na de slag bij Westrozebeke en nog eens door de Fransen in 1684.

De 41 barokke huisjes stammen uit de 17e eeuw. Het huis met de dubbele trapgevel (1649) was dat van de grootjuffrouw. De merkwaardige traptoren is de hoektoren van de vroegere Sint-Annazaal uit 1682. De oorspronkelijke gotische kapel werd gebouwd in 1464 maar werd verbouwd in de 18e eeuw.

In het huis van de grootjuffrouw was tot de zomer van 2008 het Begijnhofmuseum ondergebracht. In juli 2014 is een nieuw belevingscentrum op de benedenverdieping van de gerestaureerde Sint-Annazaal geopend. In 2015 staat de opening van een authentiek kijkhuisje op de planning. Deze kijkwoning zal ingericht worden in woning nr. 41, naast de grote ingang van het hof.

Het laatste begijntje ter wereld was Marcella Pattyn (geboren in 1920, Thysville Congo). Marcella deed haar intrede in het begijnhof van Sint-Amandsberg in januari 1941 en verhuisde eind oktober 1960 naar het Kortrijkse begijnhof. De laatste jaren verbleef ze in een verzorgingstehuis in Kortrijk. Ze overleed op 14 april 2013 in haar slaap. Naar haar werd een standbeeld gemaakt dat nog steeds te bezichtigen is in het begijnhof.

Mijn foto's van dit mooi begijnhof kan je hier (klik) bekijken, met Google want Photobucket laat het voor de zoveelste keer weer eens afweten...

Kortrijk

Vanaf vandaag gaan we eens een ander Vlaams oord bezoeken. Kortrijk (Frans: Courtrai) is een centrumstad in het zuiden van de Belgische provincie West-Vlaanderen en is de hoofdplaats van het gelijknamige bestuurlijke en gerechtelijke arrondissement. De stad ligt aan de rivier de Leie en telt zo'n 75.500 inwoners. Kortrijk ligt 25 km ten noordoosten van de Franse stad Rijsel, waarmee het een transnationaal Eurodistrict vormt: de Franse-Belgische Eurometropool Rijsel-Kortrijk-Doornik met ongeveer 2.100.000 inwoners. Een inwoner van Kortrijk wordt een Kortrijkzaan/Kortrijkzane of soms ook Kortrijkenaar genoemd.

Kortrijk ontstond uit een Romeinse woonkern op de kruising van de Leie en twee Romeinse heirbanen. In de middeleeuwen groeide die onder impuls van een bloeiende vlas- en lakennijverheid uit tot een van de welvarendste steden van Vlaanderen. 

De stad staat bekend als de "Groeningestad" of "Guldensporenstad" door de Guldensporenslag, die op 11 juli 1302 plaatsvond op de Groeningekouter te Kortrijk. Hier werd ook het Verdrag van Kortrijk (1820) ondertekend waarmee de grens werd vastgelegd tussen Frankrijk en het huidige België.

Het was in de 19e en 20e eeuw een belangrijk centrum van de vlasnijverheid en is dat vandaag nog steeds. Daarnaast is het op heden een belangrijke inkoopstad en vervult het een centrumfunctie op het vlak van tewerkstelling, dienstverlening en onderwijs. De stad heeft naast diverse hogescholen ook een universiteit en huisvest diverse ziekenhuizen. Waar Kortrijk in 1962 de eerste stad in België was die een autovrije winkelstraat aanlegde (de Korte Steenstraat), is op heden een groot deel van de historische binnenstad volledig omgevormd tot verkeersvrij voetgangersgebied.

Zie voor meer informatie hier (klik) en voor de foto's van Lefla en mij hier (klik). En voor daarna: een heel prettige nieuwe week gewenst lieve webbies!

Zondag: bij-tank-dag

Vandaag 23 oktober - honderd jaar geleden...

De Slag aan de Somme - opgestart op 1 juli 1916 - was in oktober nog in volle gang. Het begin van de aanval door 140.000 geallieerde soldaten over een front van ca. 30 kilometer breedte was voorafgegaan door een week lang bombardement op de Duitse linies door bijna 1.500 kanonnen allerhande die méér dan 1.500.000 granaten afvuurden, terwijl tezelfdertijd de ondermijnde belangrijkste vijandige stellingen met 23 ton explosieven werden opgeblazen.... Toch was deze inzet één grote mislukking die de eerste dag al vele tienduizenden soldaten nutteloos het leven kostte. Ten eerste hadden de Duitsers drie diepe loopgravenstelsels achter elkaar in de harde kalkgrond, nauwelijks beschadigd door de bombardementen. Daarnaast misten veel granaten hun doel, en de Duitse troepen en artillerie waren in tegenstelling met wat de geallieerde legerleiding onder de generaals Haig en Rawlingson veronderstelde, slechts beperkt uitgeschakeld en onmiddellijk weer operationeel. De linies prikkeldraad waarvan men geen geen problemen verwachtte bleken nagenoeg intact en hinderden samen met de hevige regenval de té zwaar beladen soldaten. Het resultaat was een slachting. De legerleiding weigerde het falen van de actie in te zien en de strijd ging meter-om-meter nog drie maanden door. Tegen het invallen van de winter waren slechts een honderdtal vierkante kilometers veroverd ten koste van onnoemelijk veel mensenlevens. Ook van de 49 tanks die op 15 september 1916 voor het eerst hulp moesten bieden, bereikten slechts 36 het front en werden daarenboven snel uitgeschakeld in het door de bombardementen zwaar geaccidenteerd terrein. Pas op 18 november zou de aanval worden afgeblazen. Groot-Brittannië verloor er 420.000 manschappen, Frankrijk 200.000 en Duitsland 450.000 - een treurige balans die de Slag aan de Somme berucht maakte...

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

BRUGGE - MEERS

Een meers is een land dat aan water gelegen is, een lage weidegrond, die in regenperiodes nogal eens onder water loopt.

Het uitgestrekte gebied dat in Brugge als De Meers bekendstond, werd ontwikkeld door het trekken van twee parallelle straten. Om ze te onderscheiden werd de ene Oostmeers en de andere Westmeers genoemd. Later kwam daar nog een straat bij die Nieuwe Meers werd genoemd en in 1930, om de volksmond te volgen, tot Zonnekemeers werd omgedoopt.

De Meers als geheel werd aldus al genoemd in de 13de eeuw en waarschijnlijk al veel vroeger:

1290: pro calceia in vico de Merch (bestrating)

1300: daer die raemen staen in die marsch

1307: van 1 pit te vermackene in de meerch

1446: in den meersch bi sinte salvatoors.

Zelfs toen men een onderscheid begonnen te maken tussen de straten, bleef De Meers als verzamelnaam in gebruik. Ook vandaag nog spreken Bruggelingen vaak over 'de Meers' zonder verder specificatie.

Ook de Oostmeers komt in de documenten voor:

1331: in de oostmerch

1334: tusschen der oostmeersch en der westmeersch

1345: in der mersch, in de hoosterste strate

en zo nog talrijke referenties.

En met de foto's (klik) die Lefla en ik ervan sluiten we dit dagje Brugge af. Prettig weekend allemaal!

BRUGGE - PANDREITJE WOONWIJK

Waar nu de straat ligt, vloeide destijds een arm van de Reie, het Pandreitje, dat werd gedempt vanaf 1768. In de bedding werd een riool gemetseld, waarna aan de Brugse aannemers van bouwwerken werd gevraagd om systematisch al hun bouwpuin in de bedding te storten. Het duurde tot circa 1791 vooraleer alles gedempt was en de opgevulde bedding geplaveid kon worden. Door dit alles verdwenen ook drie bruggen, waaronder de Vlasbrug of Cocquytbrug, die de Rozenhoedkaai met de Braambergstraat verbond. Alleen de naam van de daar gelegen straat herinnert er nog aan dat het een reitje was.

De naam komt van het gebouw dat het stadsbestuur in 1482 bouwde op het einde van de straat en dat de naam Pand kreeg. Het was bestemd om een overdekte handelsplaats te bieden aan schilders en juweliers en er hun jaarmarkten te houden. Het was bereikbaar langs een brug die over de rei liep ter hoogte van de Willemstraat. De jaarlijkse feestelijke activiteiten die er werden gehouden, heetten de Pandfeesten. Zie daarvoor maar hier (klik) en voor de foto's die wij in deze mooie, met moderne gebouwen verrijkte wijk namen hier (klik).

BRUGGE - OMGEVING SINT-SALVATOR

Deze kerk werd niet gebouwd om de kathedraal van de stad te worden, ze nam deze status slechts in 1834 aan. Oorspronkelijk was Sint-Salvator een romaans stenen kerkje gesticht in de 9e eeuw. Toen was de Sint-Donaaskerk, in het hart van Brugge, rechtover het stadhuis gesitueerd, het belangrijkste godsdienstige gebouw van de stad. Op het eind van de 18e eeuw vertrok bisschop Felix Brenart in ballingschap. Het bisdom werd afgeschaft en de Sint-Donaaskathedraal werd als nationaal goed verkocht en gesloopt.

In 1834 is het bisdom Brugge heropgericht en werd de Gentse hulpbisschop Frans René Boussen de nieuwe bisschop van Brugge.

De Sint-Salvatorkerk werd officieel de Sint-Salvators- en Sint-Donaaskathedraal. Nochtans leek het gebouw niet helemaal op een kathedraal. Ze was minder indrukwekkend dan de nabijgelegen Onze-Lieve-Vrouwekerk. Sint-Salvator moest dus aan zijn nieuwe status aangepast worden. Dit gebeurde o.m. door de inwendige aankleding, waarbij uit de voormalige Sint-Donaaskathedraal afkomstige kunstwerken werden gerecupereerd. Zie ook hier (klik) en voor de foto's hier (klik). 

Sorry dat de foto's weer bij Photobucket te zien zijn, ik had ze daar al geparkeerd voor de problemen zich voordeden vorige donderdag (klik) waardoor het experiment (klik) met Google volgde. Jullie schenen de presentatie daar leuker te vinden, helaas Photobucket zijn tot elkaar gedoemd, het is een betalend site en als ik dat opzeg zijn al mijn vorige series niet meer te zien.

Fijne nieuwe week lieve webbies!

Zondag: bij-tank-dag

Eindelijk begint eind september-begin oktober 1916 in de Eerste Wereldoorlog het tij te keren... Het tot midden 1916 vastgelopen loopgravenfront begint te bewegen: half september konden de Britten dank zij de inzet van hun nieuw "geheim wapen" - de tank - in de 'trechter' tussen Somme en Ancre nabij Flers-Courcelette de Duitse linies doorbreken en vooral: behouden. De daaropvolgende Duitse tegenaanval  van eind september mislukt. Midden november zal dan ook het einde van de beruchte Slag aan de Somme betekenen... Naar het einde van oktober 1916 lanceren ook de Franse troepen nabij Verdun een legendarisch tegenoffensief ter herovering van hun aan de vijand verloren forten rond deze  stad. Als eerste zal op 24 oktober 1916 het Fort Douaumont terug in hun handen vallen. Begin november zullen de Duitsers ook Fort Vaux ontruimen en zich terugtrekken. Ter herinnering van dit heldhaftig offensief van 100 jaar geleden is nabij Verdun een (recent gerestaureerd en tot museum uitgebreid) Memoriaal gebouwd (boven), en in respect van de talrijke gesneuvelde soldaten die op dit keerpunt in de Slag van Verdun sneuvelden - het indrukwekkende Ossuarium van Douaumont (onder) ...

Thematocht GVSALM

Vorige zaterdag ging de fel gesmaakte jaarlijkse thematocht van de GVSALM (klik) door met meer dan 80 deelnemers! Een wandeling doorheen 1.000 jaar Gentse geschiedenis langs één van de belangrijkste verkeersassen. Met enkele exclusieve bezoeken aan gebouwen en uitleg door een groep specialisten met de laatste inzichten en nieuwtjes over onder andere de recente opgravingen.

Voor de foto's kan je hier en hier klikken. Met al die perikelen rond Photobucket (zie hier) heb ik eventjes een ander systeem geprobeerd om de albums op te laden, namelijk via Google. Wil je het in een diapresentatie bekijken klik dan op meer opties en om die te stoppen op ESC duwen.

Fijn weekend allemaal, geniet er van tegen de sterren op, beloofd?

BRUGGE - OMGEVING OLV & SINT- JANSHOSPITAAL

Het Sint-Janshospitaal is een 13de-eeuws hospitaal opgetrokken in vroeg gotische stijl, in de loop van de 15de tot de 20ste eeuw uitgebreid met diverse bijgebouwen is één van de zeldzaam bewaarde vroege voorbeelden van burgerlijke architectuur in Vlaanderen. 

Het complex herbergt thans een oudheidkundig museum in het centrale 13de-eeuwse hoofdgebouw en een rusthuis voor bejaarden van het O.C.M.W. Damme in de aanpalende vleugels met algemene administratie in de gebouwen aan de Burgstraat (nummers 2-4). Met uitzondering van de 19de- en 20ste-eeuwse uitbreidingen beschermd als monument bij K.B. van 19/04/1937. Tevens opgenomen in het stadsgezicht, beschermd bij M.B. van 13/10/1986, gewijzigd bij M.B. van 30/03/1987.

Zie voor meer informatie hier. En voor de foto's hier.

Update: gisteren werkte de verbinding met Photobucket perfect maar blijkbaar is er weer maar eens een kink in de kabel, niet fijn voor een betalend site en ik hoop dat het snel verholpen zal zijn!

BRUGGE - DIJVER

In de volgende logjes gaan we eens bekijken wat Brugge zoal te bieden heeft en we beginnen met de Dijver.

De Dijver is een waterloop en een straat in het historisch centrum van Brugge. De rei loopt van de Gruuthusebrug tot aan de Rozenhoedkaai en het Huidenvettersplein. 

De gelijknamige straat ligt op de zuidelijke oever van de rei en loopt van de Gruuthusebrug tot aan de Wollestraat en de Rozenhoedkaai. De Dijver maakt deel uit van de loop van de oorspronkelijke rivier de Reie en wordt overspannen door de Gruuthusebrug en de Johannes Nepomucenusbrug.

Deze naam behoort tot de oudste van Brugge. De vroegste vermeldingen zijn:

1292: supra diveram;

1302: up die divere;

1369: caye up den divere.

De naam gaat terug tot de Keltische tijd en komt voort uit het Indo-Germaanse deiwo, god of goddelijk. Het is een toponiem dat, net zoals "Reie" (Rogia), "heilig water" betekent.

De Dijver vormde toen de noordgrens van een eiland begroeid met eikenbomen, voor de Kelten heilige bomen. Van oudsher is het een plaats van samenkomst en op het eiland ontstond een cultusplaats. Deze cultusplaats zou omstreeks 1050 gekerstend zijn geworden door de kluizenaar Everelmus en lag aan de basis van de latere Eekhoutabdij. Vanaf minstens 1127 maakte de Dijver deel uit van de eerste stads omwalling van Brugge.

Vandaag heeft de straat een gevarieerde functie, met onder andere commerciële en educatieve activiteiten (Europacollege), horeca en in mindere mate huisvesting. Ook vinden er vaak rommel- en folkloremarkten plaats. Voorts heeft de Dijver een belangrijke museale functie met de aanwezigheid van het Groeningemuseum, het Arentshuis en het Gruuthusemuseum.

En dat Lefla en ik er onze gang gingen kunnen jullie je wel indenken, de foto's ervan vindt je hier.

Fijne week allemaal!

Zondag: bij-tank-dag

De tank als nieuwste redmiddel om de Eerste Wereldoorlog te verkorten was zo’n 100 jaar geleden rond deze tijd op het slagveld verschenen...

Maar de Geallieerden zaten wat soldaten, wapens en munitie aangaat “op hun tandvlees”. Amerika moest kost wat kost in de strijd worden betrokken om de balans te doen keren - en kon tenslotte in 1917 worden overtuigd!

Ook “swingden” de kosten voor de oorlog de pan uit. Kapitaalkrachtigen werden aangezet in te tekenen op staatsleningen - en de tank werd als symbool tot in de USA toe ingezet bij optochten als propagandamiddel. 

Er werd op het patriottisme van de man-in-de-straat ingespeeld om hem mee te doen betalen voor iets wat hij uiteindelijk niet gevraagd had en waartegen het verzet voortdurend toenam. Overal in de USA in winkels en woonkamers verschenen houten en metalen ”banks” (spaarpotjes) om zelfs maar de kleinste cent binnen te rijven voor de wapenwedloop - “Bank Bank Bank into the Tank Tank Tank”...

Uiteindelijk betaalde de belastingbetaler dubbel mee - niets nieuws onder de zon dus...

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

Dagblad Vooruit

Tijdens de voorbije Open Monumentendag bezochten we ook het voormalige redactiekantoor van ‘Dagblad Vooruit’ (klik). Dat werd in 1930 ontworpen door architect Fernand Brunfaut (°1886-†1972) voor de redactie van het dagblad Vooruit en de drukkerij ‘Het Licht’. Het is van buitenaf het meest herkenbaar door de zes tweezijdige erkers uit glas- en ijzerwerk die het gebouw zijn sierlijke en herkenbare uitstraling geven. De oorspronkelijke gevel van een reeds bestaande 19e eeuwse herenwoning kwam op die manier vol uitbundige en kleurrijke geometrische art deco-elementen te zitten. Voor de foto's ervan hier klikken. 

En voor morgen (of vandaag als je dit nu pas leest) een heel fijn weekend gewenst!

Rondleiding Open Monumentendag

Tijdens de vorige Open Monumentendag kregen we een interessante rondleiding georganiseerd door de Dienst Stadsaracheologie in de kuip van Gent.

Het middeleeuwse Gent, als handelsplaats of portus zeker bekend van in de late 9de eeuw, dankt de internationale bekendheid vooral aan de lakenhandel. Enkele eeuwen was die in handen van erfgerechtigde kooplui die imposante stenen huizen lieten optrekken. Door archeologisch onderzoek zijn er thans zo’n 250 bekend en kan men overal in de middeleeuwse kernstad nog resten daarvan ontdekken. Op Open Monumentendag namen de stadsarcheologen alle belangstellenden mee in de leefwereld van die middeleeuwse kooplui. Foto's ervan die Lefla en ik namen kan je hier bekijken.

Voorstelling boek Winkelpuien 2016

Gent heeft heel wat architecturale waardevolle winkelvitrines.

De Dienst Monumentenzorg en Architectuur van de Stad Gent beschrijft in een gloednieuw boek ‘Verleidelijke Vitrines’ (klik) de evolutie van het winkelen en de weerslag ervan op de architectuur. Dit referentiewerk voor Gent schetst de historische evolutie van de winkelvitrines met erfgoedwaarde en illustreert dit aan de hand van bestaande voorbeelden.

Wij mochten bij de presentatie ervan in het in volle restauratie zijnde Art Deco grootwarenhuis ex Francomme zijn, kijk daarvoor maar eens hier (klik). En voor daarna: fijne nieuwe week allemaal!

Zondag: bij-tank-dag

Nu ook zo’n 100 jaar geleden...

Een mooi voorbeeld van zgn. “trench art” - bezigheidstherapie van frontsoldaten, de “poilus” in de loopgraven van de eerste Wereldoorlog - met slagveld-afval o.a. artilleriekoper: hier een radiator-dop met een model van een Britse MARK IV tank als versiering.

Net als de legendarische Parijse taxi’s die troepen naar het Marnefront vervoerden, transporteerden eindeloze rijen BERLIET- (de onverslijtbare “Camions de la Victoire” – zie foto) en PEUGEOT- vrachtwagens - met hun typische lompe koperen watergekoelde radiatoren met draaidoppen - langs de “Voie Sacrée” soldaten, wapens en munitie naar het slagveld rond Verdun. Een idee van de militaire opperbevelhebber Maréchal Pétain die op deze wijze honderd jaar geleden van deze weg de primaire levensader maakte om onafgebroken het Frans leger tegen het Duitse overwicht te blijven bevoorraden: gedurende vier maanden een geschatte dagelijkse aanvoer van 7.000 ton materiaal, 12.000 manschappen en evacuatie van 6.500 gewonden! Vreemd genoeg is deze weg nooit door de Duitsers aangevallen...

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)