Het is bijna zo ver!

Morgen, op oudejaarsnacht, mogen we het kaarsje van 2018 uitblazen dat ik met deze bewerking in een enigszins andere, poëtische vorm heb gegoten...

Wafel

Als uitsmijter van al dat voorbije gefeest trakteer ik jullie op een lekkere wafel, maar misschien zitten jullie nog met een overvolle maag en gaat deze er niet meer in *wink, big smile*.

Een stille wens...

Feest...

Ik wens jullie via dit ouderwets, bewerkt kaartje een schitterende kerstavond toe. En voor morgen:

Ons keukenprinsje hihi.

En wie is tijdens de feestelijke weken bedrijvig in de keuken bezig? Juist ja, onze Zweedse - pardon- Vlaamse topkok, Leflamand geheten *wink, big smile*. Fijn weekend lieve webbies, geniet er van!

Nacht...

Dromen

pas wanneer wij
in een wereld
waar fantasie meer biedt
dan werkelijkheid

elkaar in wakende sluimering
laten dromen
dat sprookjes niet alleen
in boeken bestaan

zullen wij iedere dag
gelukkig verder spelen
zelfs geloven dat regen
ons geen verdriet
maar vreugdetranen giet
© verhavert

De laatste weken gaan nu in...

Traditiegetrouw en net zoals de voorgaande jaren,  heb ik voor jullie gedurende de laatste weken vóór 2019 enkele bewerkingen klaar gestoomd. Ik hoop dat jullie dat zullen appreciëren, zo niet, dan heb ik er toch veel plezier aan gehad om ze te maken hihi..

HOLLYWOOD OP DE WERELDTENTOONSTELLING VAN GENT 1913?

Recent is bij sterke uitvergroting van een postkaart uit ca. 1913, op de noordzijde van het Koningin Maria Hendrikaplein, via een uithangbord een tot nu toe onbekend vroeg Gents filmzaaltje als 'buur' en 'voorloper' van de bekende Ciné Rex geïdentificeerd...

Het perceel van de anno 1932 gebouwde Ciné Rex naar ontwerp van de Gentse architect Geo Henderick (1876-1957) was ten tijde van de Gentse Wereldtentoonstelling 1913 nog braakliggend. De rechtse buur van deze latere Interbellum filmzaal was in 1913 - op het prestigieuze mega Flandriahotel na - één van de kleinere hotels die tegenover het nieuwe Sint Pietersstation op het Koningin Maria Hendrikaplein verrezen. Op het gelijkvloers (in de achterzaal?) van dit hotel blijkt toen in functie van de Wereldtentoonstelling een filmzaaltje geïmproviseerd - op foto herkenbaar aan het ovaal (art nouveau?) uithangbord waarop nog nét leesbaar: "LAMM'S (LÄMM'S) THEATRE"...

Het handelt zich hier zonder twijfel om een initiatief van de (toen) nog bij ons onbekende (Karl) Lämmle (Laemmle) - een Duits-Joodse migrant in 1884 uitgeweken naar de Verenigde Staten - die zich na 1900 daar had ontpopt als filmexploitant. Er is spijtig genoeg verder (voorlopig) weinig over zijn aanwezigheid 1913 binnen Gent - zelfs binnen Europa - gepubliceerd. Het was wel geen avonturier die winst zocht op de Expo. In de Verenigde Staten had hij immers al een stevige reputatie opgebouwd. Hij overleed in 1939 als één van Amerika's bekendste film-mogols...

CARL LAEMMLE (KARL LÄMMLE, Laupheim BRD 1867-Beverly Hills 1939) was een typisch "American Dream" product - "The German who invented Hollywood"... Na '12 stielen en 13 ongelukken' had hij in Chicago geïnvesteerd in zgn. Nickelodeons (5-cent filmtheaters met 'kijkkasten') en in Laden-Kino's (café-cinés). In 1908 leidde "Lucky" Laemmle al het grootste filmverdeelhuis en apparatuurbedrijf in de Verenigde staten. en met de slagzin "I am the moving picture man" en "It can be done!" stichtte hij in 1910 zijn eigen productiehuis IMP (de Independent Moving Picture Company) dat in 1912 fusioneerde tot Universal Pictures. Als gewiekst zakenman won hij al zijn processen tegen Thomas Edison om met diens patenten eigen films te kunnen produceren en verdelen. Filmpionier Laemmle werkte als eerste in Hollywood met "stars" - filmsterren - en maakte hen beroemd door ze met naam te afficheren. In 1913 stelden zijn studio's als toenmalig grootste van Amerika 2000 mensen te werk. Zijn beroemdste (latere) producties zijn o.a. The Hunchback of Notre Dame (1923), The phantom of the opera (1925), All Quiet on the Western Front (1930, waarvoor hij een Oscar kreeg), Dracula & Frankenstein (1931) en The Mummy (1932).

Heel goed mogelijk dus dat een vertegenwoordiger of concessionaris van zijn firma (of Laemmle zélf?) te Gent neerstreek op een 'strategisch' gekozen ligging tegenover het Sint Pietersstation om zijn films in Europa te promoten. In 1912 had Laemmle al in Berlijn zijn eerste Europese kantoor geopend. Vanaf 1913 reisde hij elk jaar gedurende verschillende maanden door Europa om voor zijn pas opgerichte Universal filmmaatschappij zakelijke contacten te leggen. Of de omstandigheden van de Eerste Wereldoorlog dit hebben onderbroken is niet bekend.

Op de vorige internationale wereldtentoonstelling te Turijn (1911) stond Laemmle's productiefirma nog in haar beginfase en is zijn aanwezigheid er niet bekend. Maar toen zijn verhuurbedrijf zich op de Gentse Wereldtentoonstelling voor Europa introduceerde had hij als producer al honderden kortfilms ('shorts') op zijn naam te verdelen: ca. 120 nog uit 1909 en 1910, ca. 140 uit 1911 en ca. 225 uit 1912. In 1913 zouden dat aantal nog eens met ca. 183 aangroeien! Méér dan Pathé of Gaumont toen samen aan te bieden hadden...

Terwijl Gaumont (zaal Le Carillon in de Korte Dagsteeg - de latere Savoy) en Pathé (aanvankelijk in de Vlaanderenstraat, nadien in Oud Gent, aan 't Zuid) nog voor de zekerheid van Gents kijkpubliek voor de omgeving van het oude Zuidstation opteerden, koos Laemmle blijkbaar vooruitziend de ligging tegenover het recent gerealiseerde Sint Pietersstation en het Flandria Palace hotel - daar waar de meest kapitaalkrachtige (buitenlandse) bezoekers van de Expo afstapten...

Daardoor werd een traditie gecreëerd voor de latere bouw van buur Ciné Rex. De voorgevel van het Hotel Continental waar Laemmle (minstens) voor de duur van de Gentse Wereldtentoonstelling een filmzaaltje exploiteerde, bestaat nog steeds en nauwelijks gewijzigd. Enkel de borstweringen op de verdiepingen zijn gemoderniseerd. Op het gelijkvloers bevindt zich nu een restaurant.

In het begin van de Eerste Wereldoorlog zal alle contact met de Verenigde staten (voorlopig) verbroken zijn. Toen de Duitsers augustus 1914 België binnenvielen kan vermoedelijk ook "Lamm's Theatre" of "Lämmle's Theatre" slachtoffer geworden zijn van uitbarstingen van patriottisme. Horeca met Duits klinkende naam, waar Duits personeel tewerkgesteld was, of waar Duits bier - eens de hype van de Gentse Wereldtentoonstelling - werd geschonken, zijn toen geplunderd of gesloten o.a. de Wintergarten - het vroegere Coliseum. En na het binnenmarcheren van de Duitse troepen in Gent op 18 oktober 1914 zal ook het handelsklimaat niet meer gunstig zijn geweest voor de Amerikaan Laemmle... 

Het lijstje van de ondernemers die de 19de Internationale Wereldtentoonstelling (als dusdanig erkend door het 'Bureau International des Expositions') te Gent anno 1913 uitkozen om in de voetsporen van de Franse gebroeders Lumière hun "nouveauté" wereldkundig te maken, zoals Pathé of Gaumont, kan m.i. nu met Laemmle's USA -'connection' worden aangevuld...

Merkwaardig is een jaar vóór de dood van Carl Laemmle in 1939 een 'arthouse movie' familiebedrijf "Laemmle's Theatres" opgericht ter herinnering aan zijn eerste filmzaaltjes, door zijn achterneef Robert Laemmle (diens vader Max en oom Kurt waren neven van Carl Laemmle).

(© Guido Deseijn)

Iets om over na te denken...

Vrij vertaald:

En kruipend op de planeet Aarde,

Insecten die men het menselijk ras noemt

Verloren in tijd en in ruimte,

En betekenis...

Door al de miserie die de mens veroorzaakt op deze aardbol zou je het wel denken hé...

Ook nog te zien aan de Belgische kust...

Tot slot van onze minitrip naar de Belgische kust de afgelopen, mooie zomer, laat ik jullie een potpourri zien van alle bezienswaardigheden die niet onder één noemer te vatten zijn.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

Centrum van de Belle Epoque in Blankenberge

In het Belle Epoque Centrum (klik) maak je kennis met de mooiste tijd van de 19e en 20e eeuw: de Belle Epoque. Deze periode kent zijn gloriejaren tussen 1870 en 1914, waarin de Europese burgerij een opvallende welvaart kende.

Blankenberge ontwikkelde zich toen tot een belangrijke badstad met grote bouwkundige realisaties voor het opkomende toerisme.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken en een heel fijne nieuwe week gewenst lieve webbies!

Art Nouveau in Blankenberge

Tussen 1890 en 1915 transformeerde Blankenberge van een traditionele kustplaats in een mondain kroonjuweel met verbluffende architectuur, toonaangevend in Europa.

De periode aan het eind van de 19de eeuw en het begin van de 20ste eeuw was, zowel in ons land als in de omliggende landen, een periode van grote architectonische innovaties. Jugendstil, Art Nouveau, de neo-stijlen: de ene stroming volgde de andere op. In dit land zou vooral de Brusselse top-architect Victor Horta de heiland blijken voor zijn vakgenoten. Overal in het land werden zijn bouwkundige en decoratieve principes gevolgd.

Zo ook in Blankenberge waar architecten als Jules Heyneman en konsoorten Horta’s zwierige stijl overnamen én aanvulden met plaatselijke elementen. Immers, aan de kust heersen ruwere weersomstandigheden dan in het zachte binnenland, en de nieuwe gebouwen moesten voldoende gewapend zijn tegen weer en wind. Daarom vinden we vandaag de dag overal in Blankenberge prachtige panden in geglazuurde baksteen, robuust zonder aan sierlijkheid in te boeten.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken. En voor daarna een heel fijn weekend gewenst!

Sinterklaas?

Ziezo, van nu af aan geen polemieken meer over het sinterklaasgebeuren, ik heb in deze bewerking sint en piet tot één icoon omgevormd. Lekker goedkoop ook nog want er moet slechts één persoon uitbetaald worden *wink, big smile*. Fijn feest allemaal!

Huis van Majutte in Blankenberge

De visserswoning, meestal Huisje van Majutte (klik) genoemd, is een goed bewaarde visserswoning uit de 18de eeuw in de Breydelstraat in Blankenberge. Enkele huizen verder aan de overkant van de straat is er nog een oude visserswoning, met huisnummer 27, die minder pittoresk oogt en daarom minder bekend is. Het Huisje van Majutte is een van de weinige restanten van het vissersleven in Blankenberge.

De streekgerechten waren er erg lekker en de foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.

Lichtlijn in Heist

De Lage vuurtoren van Heist is een Belgische vuurtoren waarvan het licht gedoofd is. De stad Brugge zocht na het verzanden van het Zwin als waterweg een andere uitweg naar zee, en vond die aan het begin van de 20ste eeuw met de zeehaven Zeebrugge. De vaargeul naar deze haven werd Pas van ’t Zand genoemd en werd uitgediept. Om deze vaarweg te bebakenen lieten twee ingenieurs-aannemers twee vuurtorens bouwen. Een van deze twee vuurtorens was de Lage vuurtoren die gebouwd werd tussen 1905 en 1907. Samen met de Hoge vuurtoren vormde deze een lichtlijn voor schepen die de haven van Zeebrugge wilden binnenvaren. De lichtlijn was zichtbaar voor schepen die de goede koers van 136 graden hadden, zodat de lichtbundels van het laag geleidelicht en het hoog geleidelicht zich op één lijn bevonden. Door de uitbreiding van de haven van Zeebrugge verloor de vuurtoren zijn functie en werd het licht gedoofd.

De vuurtoren staat op het einde van de Zeedijk (weliswaar op grondgebied Brugge- Zeebrugge) naast een werkzame (hogere) lichtopstand en in de schaduw van de zeedijk bebouwing. 

Hij staat tegenwoordig naast de Lichtopstand Zeebrugge Haven Hoog die samen met Lichtopstand Zeebrugge Haven Laag een nieuwe lichtlijn vormt.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken.