Zondag: bij-tank-dag

De Slag bij Verdun die honderd jaar geleden rond deze tijd in alle hevigheid woedde, wordt de grootste uit de wereldgeschiedenis genoemd. Nooit is er zo langdurig, met inzet van zoveel mensen, strijd geleverd op zo'n beperkt grondgebied. Deze veldslag, die woedde van 21 februari 1916 tot 19 december 1916, eiste naar schatting meer dan 700.000 doden, gewonden en vermisten op een slagveld nauwelijks groter dan tien bij tien kilometer. Vanuit strategisch oogpunt is er geen enkele rechtvaardiging te vinden voor deze monsterlijke verliezen. De Slag bij Verdun ontaardde in een prestigeslag tussen twee volkeren… De grootste (?) debiel die er aan Duitse zijde het bevel voerde was de Pruisische kroonprins - een verwaande dandy die zelfs zijn eigen luxe-hoofdkwartier liet installeren om geen comfort te ontberen. Hij trok twee bevelhebbers aan die het drama rond Verdun nog vergrootten: Ludendorff en Hindenburg. Spijts zijn misdaden tegen de mensheid zou de kroonprins nadien toch nog in het neutrale Nederland asiel krijgen, net als de rest van zijn familie...

Aan Franse zijde was er generaal Pétain die voor een gezagscrisis en foute aanvalsbeslissingen verantwoordelijk was. Pétain liet de Franse forten rond Verdun ontmantelen en verwaarloosde daarbij de verdedigingslinies - een strategische blunder. Hij vond Verdun en omgeving “geen aanvalsdoel”. Zijn gebrek aan visie kostte vele duizenden Fransen nutteloos het leven. Pétain werd daarom ‘weggepromoveerd’ en vervangen door generaal Nivelle, een meedogenloze vechtjas die de zaak ook geen goed deed. Ternauwernood konden de Fransen de Duitse aanvallen afslaan en een Pyrrusoverwinning behalen. Een aantal indrukwekkende monumenten rond Douaumont zijn vandaag de stille getuige van deze tragische gebeurtenis...

Boven: de recent opgefriste Ossuarium van Douaumont, onder: het pas vernieuwde Memoriaal van Verdun - zie ook hier (klik).