Kusje

Met dit kusje van deze guitige jongen stuur ik jullie het lange weekend in, moge het mooi worden!

Dok Noord: modern bis

Dit wordt de laatste aflevering over Dok Noord, nu gezien door de ogen en lens van Leflamand. Voor meer uitleg bij dit logje zie hier (klik). En voor de foto's hier. 

Bedankt voor al die meelevende reacties (klik) en maak er een mooie dag van lieve webbies!

Joepie!

Gisteren een uitgebreid onderzoek gekregen voor de nieren en de blaas.

Alles is oké, ook op de scan die voor de nieren (waarvan eentje is afgestorven) geen veranderingen vertoont met vorige keer en er is geen enkel gezwel die de chirurg indertijd als mijn bloemkolen bestempelde bijgekomen hihi. Ik mag dus een jaar wachten voor de volgende controle.
De arts zal wel nog een urinestaal naar het labo sturen voor allerlei bijkomend onderzoek. Als dat goed blijkt te zijn zal ik er niets over horen, zo niet belt hij me op om te zien hoe het verder moet. Maar zowel hij als ik zijn er gerust op.

Misschien herinnert iemand zich nog dat ik vijf jaar geleden daarvoor onder het mes (klik) moest. Toen poste ik deze foto van Leflamand die ik bewerkte hihi. Fijne nieuwe week, geniet er van!

Zondag: bij-tank-dag

La Main de Massiges... (Argonne, Frankrijk)

Dit merkwaardig benoemde slagveld in de Argonne, halfweg tussen Reims en Verdun, is berucht geworden omdat er minstens 25.000 Franse hoofdzakelijk koloniale soldaten sneuvelden, gewond raakten of gewoonweg nooit zijn teruggevonden. 

Als nagenoeg niet te veroveren en in Duitse handen staat het onder deze naam bekend wegens zijn grosso-modo vorm van een hand met gespreide vingers. De Main de Massiges was het toneel van onophoudelijke gevechten tussen Franse en Duitse troepen, tussen hevige beschietingen door, vanaf het eerste offensief in 1915. De Duitse stellingen zijn slechts met succes aangevallen vanaf de lente van 1917 -nu zo’n 100 jaar geleden- en uiteindelijk ingenomen einde 1918. 

De Fransen stonden voortdurend onder vuur omdat ze eerst de brede vallei van het Tourbe-riviertje moesten oversteken, zoals de bijgaande door een oorlogskunstenaar geaquarelleerde zichten vanop de Franse stellingen (voorgrond) duidelijk maken. Het was één van de meest langdurig status-quo slagvelden van het Westers loopgravenfront. Een lokale archeologische vereniging heeft zich tot doel gesteld een deel van de Duitse, nadien door man-tegen-man gevechten door de Fransen veroverde loopgraven, terug vrij te maken en te restaureren in de toestand waarin ze eind 1918 zijn verlaten, met origineel teruggevonden zowel Duitse als Franse militaire voorwerpen. Daarbij zijn nog een aantal gesneuvelde soldaten geïdentificeerd en aan hun families overgedragen. 

Het slagveld van de Main de Massiges is op het ogenblik dus één van de meest aanschouwelijke getuigen van de “Groote Oorlog”... Voor meer informatie hier klikken!

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

Lekker?

Gaan jullie ook kwijlend van 'goesting' het weekend in, net zoals deze hond Leon op deze bewerking? Ik hoop het en maak er iets moois van, doe niets wat ik ook niet zou doen of doe juist wel wat ik ook zou doen hihi.  

En wie het schitterend lied over Leon wil bekijken en beluisteren klikt hier *wink, big smile*.

Dok Noord: modern

Dok Noord ligt ten noorden van de kuip, in de 19de-eeuwse gordel binnen de stadsring. De site bevindt zich in de "Heilig-Kerstbuurt" op ongeveer 500m van het centrum en ten zuiden van de 19de-eeuwse wijken "Voormuide" en "Muide-Meulestede". Het terrein ligt langs het Handelsdok, dat in verbinding staat met de noordelijk gelegen zeehaven van Gent.

Dok Noord is een bijzonder project aan de noordrand van Gent. Het gaat om het verlaten bedrijfsterrein van wat ooit één van de belangrijkste metaalgieterijen van Gent was. Op de site bouwde de bekende industrieel Charles Louis Carels in het midden van de 19de eeuw machtige stoommachines en later ook locomotieven en spoorwegmaterieel. De oude hallen en de statige gevel van de locomotiefhal maken nu deel uit van de residentiële ontwikkeling van het terrein. Het ‘masterplan’ en de voornaamste residentiële ontwikkeling van een appartementencomplex van 80 eenheden en een appartementsgebouw van 59 wooneenheden met ondergrondse garage, en de uitwerking van de aanliggende parken gebeurden n.o.v. ‘Atelier 4 Architecten’ (opdrachtgever 'Unirest NV Belgium'). Zie voor nog meer uitleg hier (klik) en voor de foto's hier (klik)

Een leuke verjaardag!

Vandaag net een week geleden verjaarde mijn zwager en dat hebben we vorige zaterdag uitbundig gevierd, klik daarvoor maar eens hier. En voor daarna een hele fijne week gewenst lieve webbies!

Zondag: bij-tank-dag

Deze keer geen 'gewone' bij-tank-dag maar een bij-zeppelin-dag hihi, om Pasen te vieren...

Paashaas?

Of je nu Pasen viert of niet, veronderstel ik toch dat de eieren er goed in zullen gaan. Maar denk ook eens aan die arme haas die nu wel met een heel pijnlijk achterste zal zitten *wink, big smile*.

Zelf gaan we de verjaardag van mijn schoonbroer Hervé vieren vandaag waarover later meer.

Fijn weekend allemaal en vergeet morgen niet naar de bij-tank-dag van Leflamand te komen pîepen!

Dok Noord: industrieel archeologisch bis

Ook Leflamand gaf niet alleen zijn ogen te kost maar liet eveneens zijn klikvingertje werken, klik daarvoor maar hier. En wie mijn uitleg over het industrieel archeologisch verleden van dit site er nog eens op na wil lezen, klikt hier. Fijne dag en hopelijk komt de zon zo nu en dan toch tevoorschijn...

Dok Noord industrieel archeologisch bekeken

Vandaag gooien we het even over een andere boeg en trekken naar een minder gekend deel van Gent dat in volle expansie is.

Dok Noord (klik) ligt ten noorden van de kuip, in de 19de-eeuwse gordel binnen de stadsring. De site bevindt zich in de 'Heilig-Kerstbuurt' op ongeveer 500m van het centrum en ten zuiden van de 19de-eeuwse wijken 'Voormuide' en 'Muide-Meulestede'. Het terrein ligt langs het Handelsdok, dat in verbinding staat met de noordelijk gelegen zeehaven van Gent.

De industriële activiteit op deze plek gaat terug tot 1834 met de bouw en uitbating van de gasfabriek Etablissements du gaz voor de openbare verlichting van de stad.

In 1862 werd de werkplaats Charles Louis Carels overgebracht naar Dok Noord om hier de definitieve functie te starten, nl. machine- en motorenbouw.

Toch was deze activiteit niet de enige in het gebied. In 1850 was er reeds de houtzagerij Fiévé, en in 1875 begon de vlasspinnerij Van Crombrugghe, langs de huidige Sint-Salvatorstraat.

In 1921 verenigen de Etablissements Carels zich met SEM (Société d’ Electricité et de Méchanique). Vanaf dat moment komt er ook een afdeling elektrische installaties.

In 1961 smelten SEM en ACEC samen en de productie wordt meer en meer toegespitst op transformatoren. In 1986 wordt de activiteit van ACEC overgenomen door Pauwels Trafo, die in 2005 de productie in Gent stopt.

Al deze historische namen worden verweven in de nieuwe pleinen en straten. Zo zal het buurtpark het 'Van Crombrugghepark' worden en het centrale evenementenplein 'het Carelsplein'.

Het gebouw aan het Carelsplein ('Spinnerij') dat wordt gerenoveerd tot lofts behoudt de benaming van zijn vroegere functie, namelijk een deel van de spinnerij Van Crombrugghe.

De foto's ervan kan je hier (klik) bekijken en voor daarna een heel fijne week lieve webbies!

Zondag: bij-tank-dag

ZWARE ARTILLERIE OP HET SPOOR - FIGUURLIJK MAAR OOK LETTERLIJK...  

Al sinds de Frans-Duitse oorlog (1870-1871 - gewonnen door Duitsland  o.l.v. kanselier Bismark) waren de werkplaatsen van de industriefamilie Krupp 'gespecialiseerd' in het gieten van kanonnen en mortieren voor het Pruisische (Duitse) leger - zowel in WO 1 als WO 2. De Eerste Wereldoorlog gaf deze militaire constructienijverheid een (voor die tijd) 'hi-tech-boost' - vooral in grotere en verder reikend kalibers in vaste betonnen beddingen (de "Max-en" en "Bertha's" geplaatst in "Batterien") om de Franse industrie te treffen, en om belangrijke havens en steden - zelfs Parijs - te beschieten..... 

Dus kon vanaf 1915 een Frans ('geïmproviseerd') en een Brits (nieuw ontwikkeld)  antwoord niet uitblijven - bij een aantal constructieateliers zoals Schneider of Saint-Chamont werd zwaar spoorweggeschut besteld - méér dan 330 stuks tegen eind 1918 (en nog een 100-tal geleverd na de wapenstilstand...). Gemonteerd op speciale wagons en gebruikmakend van het aanwezige uitgebreide Franse spoorwegnetwerk was deze zware artillerie vlot transportabel inzetbaar achter het front voor de beschieting van de Duitse linies. 

Een zinloze wapenwedloop vergelijkbaar met het lange afstand raketten 'spierballen-gerol' dat we vandaag meemaken tussen de USA, Rusland, China, en hun kleine broertjes Noord-Korea, Iran, Turkije, Israel, enz. - ze hebben het nog niet geleerd... De wapenindustrie moet blijven 'draaien': 59 Tomahawk raketten aan méér dan 1 miljoen dollar 't stuk - daar kunnen al heel véél basis-inkomens van verdeeld worden....

Op internet vond ik een 'klein broertje' voor mijn verzameling : een Krupp-mortier "Kaliber 42" (opschrift) met affuit,  die eertijds op een blikken platte spoorwegwagon moet hebben gestaan (spijtig genoeg is die er niet meer bij...) - 'speelgoed' uit het begin van WO 1. En wie mij aan het ontbrekende onderstel van mijn nieuwste aanwinst kan helpen (zie onder), één adres!

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

Kat!

Ik stuur jullie mijn kat dit weekend, letterlijk en figuurlijk *wink, big smile* want ik ruim morgen de plaats in voor de Bij-tank-dag van Leflamand, maar hoop dat jullie weekend even mooi zal ogen als deze foto van één onzer lievelingetjes toen ie nog heel jong was...

Nog maar eens... de lente!

En om niet in herhaling te vallen, dus niet alleen de magnolia, maar hier (klik) ook enkele andere beelden van de bloesems in de tuin. Hopelijk zijn de problemen op mijn blog nu opgelost en kan iedereen weer reageren. Fijne dag nog allemaal!

Breien!

Kleur de wereld een beetje mooier

Wereldvrede is nabij

Het klinkt misschien een beetje wollig

maar ik geloof er in sinds ik wildbrei

Verander de wereld, begin bij je zelf

Geef de slagboom een sjieke sjaal

of het standbeeld een mooie muts

Versier de saaie lantaarnpaal

Geef de tandartsboor een strikje

Brei een hoesje voor een geweer

Versier de kliniek, en iedere boom

al zie je door de wol het bos niet meer

Iedereen kan en wil graag breien

Zelfs Ali B zegt: ‘breien maakt me blij’

We weten nu waar die B voor staat.

Hij rapt niet, maar maakt ‘n woordenbrei

De wereld kleurrijker en zachter

als we zouden breien, allemaal

Wilders breide dan een burka

en Khadafi een nieuwe sjaal

Wereldleiders werden wereldbreiders

Militairen wisselden patronen uit

Vredesmissies zijn nu vredesmissers

omdat men niet breit, naar verluidt.

Dus brei een eind aan alle ellende,

aan vechten, schieten, stelen en kapen

Versier alles en iedereen met breisels

behalve ongeschoren schapen.

© Rop Janze

... en met een fiets mag het beslist ook *wink, big smile*.  Fijne nieuwe week allemaal!

Zondag: bij-tank-dag

Toen de Britten in de herfst van 1916 voor het eerst tanks inzetten tegen de Duitse stellingen was de beroering groot. De Duitse legerleiding geloofde immers niet in het ontwikkelen van dergelijke oorlog-tuigen. Reden waarom slechts naar het einde van de Eerste Wereldoorlog toe door de Duitse militaire leiding ontwikkelde tanks van eigen makelij op het strijdtoneel verschenen. Niet dat men van Duitse zijde in 1918 geen tanks kende en gebruikte - maar dit waren op de Engelsen buitgemaakte exemplaren die naar Duitsland waren getransporteerd, op technologie bestudeerd en hersteld, en nadien door de haastig opgerichte 'Panzerwaffe' afdeling met eigen camouflagekleuren (en het bekende 'Eisernes Kreuz' of 'Duits kruis' ter onderscheid) tegen de Geallieerden zijn gebruikt. Tot eind september 1918 zijn er In totaal zo'n 170 nog bruikbare Britse 'Mark IV' tanks buitgemaakt - waarvan slechts 36 konden hersteld (met wisselstukken uit de te verschroten rest). Dit tegenover 20 eigen ontworpen en geconstrueerde 'A7V Panzer' modellen op het einde van 1918 - die dus als véél te laat geen enkele invloed meer hadden op het verloop van de oorlog...

Wie er blijkbaar naar het einde van de Eerste Wereldoorlog ook vlug bij was om de 'Beutepanzer' als schaalmodel te produceren was de bloeiende Duitse speelgoedindustrie in Neurenberg. 

Dit type oorlogstuig - wel in 'Duitse' patriottische versie - zal vermoedelijk al in productie gegaan zijn vóór eind 1918. Nadien (toen ze de oorlog verloren hadden...) zal er minder vraag naar zijn geweest bij de Duitsers... De fabrieksmatige aanmaak blijkt uit de zorgvuldige vormgeving (weliswaar nog hoofdzakelijk in hout gezien de schaarste van metaal toen) en het voorzien van een rudimentair 'mechanisme' met wielen (zie onderzijde). Als vermoedelijke fabrikant kan de firma Steiff worden verondersteld - deze was bekend als gebruiker van hout (met hier en daar een zeldzame plaatijzeren versteviging), ook bij zijn ander speelgoed (treinen, auto's...). Gegoten ijzeren, tinnen of aluminium exemplaren waren duur en zeldzaam, en blikken speelgoed kwam slechts later...

(verzameling Guido Deseijn alias Leflamand)

Eindelijk lente!

We kunnen er niet naast kijken hé, de lente is eindelijk in het land! Onze magnolia bloeit vroeger en uitbundiger dan ooit te voren, heerlijk! En ik hoop dat jullie weekend even heerlijk mag zijn...